หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 179

สีหน้าของทุกคนเปลี่ยนไปอย่างมาก!

ไรยาคงจะไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไปแล้วจริงๆ ถ้ายังพูดต่อไปก็มีแต่จะทำให้ธนพัตและสาริศาโกรธมากขึ้นเท่านั้น!

ธีภพรีบพูดว่า “ไรยา คุณหยุดพูด! หุบปากเดี๋ยวนี้!”

ธนพัตระงับความโกรธในใจ ใบหน้าเย็นชามากขึ้น แต่ใบหน้าแสยะยิ้มและพูดว่า “สกปรก? ขอโทษด้วยไรยา ที่ทำให้คุณผิดหวัง คืนนั้นเมื่อสองปีที่แล้ว สาริศาอยู่กับฉัน”

แม้ว่าไรยาจะรู้สึกกลัว แต่ใบหน้าก็ยังคงแสดงออกเหมือนได้ใจอย่างโหดร้าย แต่เมื่อได้ยินประโยคนี้ของธนพัต ใบหน้าของเธอก็ซีดลงทันที

“ไม่ เป็นไปไม่ได้!”เธอโพล่งออกมาอย่างเสียงหลง “ในตอนนั้นเห็นได้ชัดว่าเป็นชายชราคนหนึ่ง.....…”

เธออยากจะร้องเสียงหลง แต่เมื่อเห็นดวงตาที่เย็นชาของธนพัตเธอรู้ว่า ธนพัตไม่ได้พูดโกหก

ทันใดนั้นเธอเหมือนถูกฟ้าผ่ากลางศีรษะอย่างฉับพลัน

เธอไม่คิดว่า เมื่อสองปีก่อนตัวเองไม่เพียงแต่ไม่ได้ทำร้ายสาริศา แต่ตอนนี้กลับกำลังจะทำลายทั้งชีวิตของตัวเองเพราะมัน!

ธีภพที่อยู่อีกด้านหนึ่ง เมื่อได้ยินคำพูดของธนพัต ก็ตกตะลึงอย่างมาก

แต่ในขณะนี้ ในใจก็คิดถึงแต่ลูกในท้องของไรยา เขายังคงพูดด้วยใบหน้าที่ซีด “คุณอา ในเมื่อความจริงของเมื่อสองปีก่อนเป็นเช่นนี้ คุณก็อย่าคาดคั้นไรยาอีกเลย”

ธนพัตหัวเราะอย่างเย็นชา และไม่พูดอะไร แต่ธีภพรู้ว่าอีกฝ่ายยังคงไม่คิดที่จะปล่อยไรยาไป

แต่ไรยา เมื่อได้ยินที่ธีภพพูดเพื่อตัวเอง หัวใจที่มืดมิดก็รู้สึกถึงแสงสว่างอีกครั้ง เธอพูดกับธีภพด้วยน้ำตาว่า “ภพ คุณกำลังช่วยพูดให้ฉันอยู่ใช่ไหม? คุณยังไม่อยากเห็นฉันตายใช่ไหม?”

ไรยารู้สึกว่าในเวลานี้ เธอไม่จำเป็นต้องแสร้งต่อหน้าธีภพอีกต่อไป เธอซาบซึ้งมาก ที่เขาสามารถปฏิบัติต่อเธอและลูกของเธอด้วยความจริงใจ ไม่เคยคิดที่จะทอดทิ้งเธอ

เธอพูดว่า “ภพฉันรักคุณจริงๆ นับตั้งวินาทีแรกที่ฉันเห็นคุณ คุณก็ทำให้ฉันหลงเสน่ห์คุณ! ฉันหลงรักคุณอย่างบ้าคลั่งแอบรักคุณ ภพ เพื่อคุณ ฉันทำได้ทุกอย่าง คุณต้องเป็นของฉัน!”

โศภิตาก็ช่วยไรยาพูด “ภพ ภพ! ไรยาของพวกเรารักคุณรักได้ลำบากมาก เธอรู้ว่าคุณชอบสาริศา ก็แอบร้องไห้อยู่ในบ้านทุกคืน จริงๆแล้วเธอไม่ได้ร้ายขนาดนั้น เธอรักคุณมากเกินไป คุณอย่าโทษเธอเลยนะ!”

ผู้บงการเบื้องหลังเมื่อสองปีที่แล้วยืนตัวเป็นๆอยู่ตรงหน้าสาริศา แต่เธอไม่เกลียดไม่ลง รู้สึกแค่ว่ามันไร้สาระและตลกมาก ราวกับเป็นเรื่องตลก

ในสองปีที่ผ่านมา มีใครบ้างที่คอยห่วงใยชีวิตและความรักของเธอ ถูกผู้อื่นทำให้ด่างพร้อย ถูกผู้อื่นทอดทิ้ง ถูกผู้อื่นชี้หน้าด่าว่าอยู่ข้างหลัง....... รสชาตินี้ขมขื่นสักเพียงไร แล้วใครที่ทุกข์ระทมกับเธอ

เธอต้องแบกรับและอดทนต่อความเสียหายที่เกิดขึ้นในช่วงสองปีที่ผ่านมาอย่างเงียบๆ ทุกคนที่อยู่รอบตัวเธอ ต่างรู้สึกว่าเธอเป็นอีตัวและเป็นดาวแห่งหายนะ พอเห็นเธอก็หลีกเลี่ยงหลบไปไกลๆ เมื่อผู้ชายเห็นเธอ ถ้าไม่ลวนลามเธอก็รังเกียจขยะแขยงเธอ

ที่เจ็บกว่า คือหัวใจของเธอ แตกสลายไปนานแล้ว ถ้าไม่ได้เจอกับธนพัต ถ้าเขาไม่เชื่อในตัวเธอ สาริศาก็ไม่กล้าจินตนาการว่าอนาคตของตัวเองจะเป็นอย่างไร!

สาริศารู้สึกว่าโศภิตาและไรยาไม่ควรได้รับการให้อภัย!

แต่ธีภพสะบัดออกจากการดึงของโศภิตา ก้าวไปข้างหน้าและพูดกับสาริศา “สาริศาเห็นแก่ความสัมพันธ์เมื่อสองปีที่แล้วของคุณกับฉัน วันนี้คุณปล่อยไรยาไปเถอะ ลูกของฉันเป็นผู้บริสุทธิ์มันเป็นชีวิตเล็กๆชีวิตหนึ่งนะ เขาไม่ควรแบกรับบาปของคนรุ่นก่อน นอกจากนี้ ถึงแม้ไรยาจะผิดมากแค่ไหน แต่เธอก็ยังคงเป็นน้องสาวแท้ๆของคุณ นี่คือสายเดียวกันเลือด คุณไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้”

สายเลือดเดียวกัน? สายเลือดที่ตลกมาก ถ้าเลือกได้เธอสาริศายอมไม่มาเกิดบนโลกนี้ เธอเกลียดสายเลือดนี้! เธอเกลียดสุวิทย์ที่พรากความสุขของแม่ไป และตั้งท้องให้กำเนิดเธอ

เธอต้องมีชีวิตอยู่เพราะสายเลือดของตระกูลธราภักดิ์ และต้องเป็นครอบครัวเดียวกันกับแม่ลูกที่โหดเหี้ยม....... สาริศาเกลียดชังสิ่งที่เรียกว่าสายสัมพันธ์สายเลือดนี้มานานแล้ว

สาริศานึกถึงเมื่อตอนเด็กๆ ครั้งแรกที่เธอได้พบกับโศภิตาและไรยา คนหนึ่งเป็นน้า อีกคนหนึ่งเป็นน้องสาว เธอต้องการอยู่ร่วมกันกับพวกเธออย่างกลมกลืนและมีความสุข แต่ว่า หลายปีที่ผ่านมาสาริศาก็อดทน เข้าใจ และอดกลั้น แต่สิ่งที่แลกมาก็คือความเจ็บปวด ความชั่วร้าย และริษยา พวกเธอทำให้เธอผิดหวังมากจริงๆ

ธนพัตหัวเราะอย่างเย็นชา “ธีภพฉันแนะนำว่านายอย่าเข้ามายุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้จะดีที่สุด”

ชายร่างใหญ่กำลังจะกรอกยาเข้าไปในปากของแม่ลูกสองคนนี้ กล้ามเนื้อบนใบหน้าของพวกเขาก็เหยียดออก

สาริศารู้สึกกลัว ไม่กล้ามอง เธอซุกอยู่ในอ้อมแขนของธนพัต มือเย็นมาก เธอใจอ่อนอยู่ครู่หนึ่ง

อย่างไรก็ตาม โศภิตาและไรยาไม่รู้สึกสำนึกผิดเลยแม้แต่น้อย กลับส่งเสียงร้องว่าจะฆ่าเธออีก แล้วจ้องมองเธอด้วยความเกลียดชัง

สาริศาใจสั่น และปล่อยให้ธนพัตจัดการ ถือว่าเป็นการแก้แค้นเพื่อแม่กันยาด้วย

แม้ว่าเธอจะมีจิตใจที่ดี แต่เธอก็ไม่ใช่ดอกบัวขาว และไม่ใช่ซาลาเปาที่ใครๆ ก็จะบีบได้ ในเมื่อไรยาสามารถทำเช่นนี้กับตัวเองได้ในอดีต แล้วทำไมวันนี้เธอถึงต้องใจอ่อนด้วยล่ะ?

ขณะที่เห็นว่าไรยาพวกเขากำลังจะถูกเหยียดหยาม แต่ไม่ต้องการอยู่ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อนี้ ทันใดนั้นชรัณก็ได้รับสายๆหนึ่ง สีหน้าก็เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน!

เป็นไปได้อย่างไร.......

มันจะเป็นเช่นนี้ได้อย่างไร!

เขารู้สึกว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องร้ายแรงมาก จำเป็นต้องหยุดธนพัตและพวกชายร่างใหญ่อย่างรวดเร็ว

เขารีบกระซิบกับธนพัต

และไม่รู้ว่าเขาพูดอะไร แต่เห็นสีหน้าของธนพัตก็เปลี่ยนไป ทันใดนั้นก็ยกมือขึ้น แล้วหยุดการกระทำของชายร่างใหญ่