หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 194

สาริศากับธนพัตกลับมาพักอยู่ที่คฤหาสน์หนึ่งคืนแล้ว วันต่อมาก็ออกไปแต่เช้า

ก่อนที่จะไป ท่านประเสริฐกำชับเป็นพิเศษให้พวกเขานำอาหารเสริมบำรุงร่างกายไปด้วย ยังบอกด้วยว่าถ้าหมดแล้วให้มาเอาอีก หนึ่งเดือนมาหนึ่งครั้ง ถ้าไม่มา ก็จะให้คนเอาไปส่งที่บ้านธนพัต

เป็นครั้งแรกที่สาริศารู้สึกว่าการตั้งท้องเป็นความกดดันที่ยิ่งใหญ่

หลังจากกลับมาที่บ้านแล้ว แม่บ้านก็เอาพวกยาบำรุงอาหารเสริมไปตุ๋นให้สาริศาเลย

สาริศาพูดกับธนพัตว่า “คุณนี่เชื่อฟังคุณปู่จริงๆเลยนะคะ กลับมาก็ให้ฉันกินทันที ฉันจำเป็นต้องกินจริงๆเหรอคะ”

“ผมให้คนดื่มก็ดื่มไปเถอะ ไม่มีผลเสียอะไรหรอก” ธนพัตกลับมาสู่สภาวะปกติอย่างที่เคยเป็นมา

สาริศาคิดถึงธนพัตที่อยู่ในสวนสนุกคนนั้น ที่แสนน่ารักไม่บ้าอำนาจเลยสักนิดเดียว แล้วก็ไม่ดุด้วย

นี่แค่คืนเดียว เขาก็กลับมาเป็นคนเดิมแล้ว

ไม่นาน แม่บ้านก็ยกชามยาบำรุงมา ให้สาริศาดื่มตอนที่ยังร้อนๆจะได้ผลดี

สาริศาทำปากจู๋ จ้องมองของในชามที่ร้อนจนควันขึ้นอย่างไม่ชอบใจนัก ตั้งแต่เด็กเธอไม่ชอบกินยาที่สุด รวมทั้งยาบำรุงด้วย เพราะรู้สึกว่ามันก็คือยาชนิดหนึ่งเหมือนกัน ไม่อร่อย

“รีบดื่มเร็ว” ธนพัตเอ่ยเร่งรัด

สาริศารู้สึกว่าตนเองตอนนี้เหมือนกับแม่พันธ์หมูที่กำลังรอคลอดลูก ส่วนธนพัตเป็นเจ้าของฟาร์ม เป็นคนเชือด

สาริศายกชามขึ้นมาอย่างไม่เต็มใจ จากนั้นก็วางลงไปอีก

ธนพัตมองเธออย่างสงสัย

“รสชาติแย่มากจริงๆ” สาริศาเบ้ปาก

ธนพัตมองมุมที่เหมือนเด็กสาริศา มุมปาก็ยกขึ้นโดยไม่รู้ตัว

แต่ยาบำรุงพวกนี้ราคาแพงอย่างยิ่ง ธนพัตไม่อยากให้เสียของ ด้วยเหตุนี้จึงหยิบช้อนขึ้นมา ตักไปข้างๆปากของสาริศา “ผมป้อนคุณ”

สาริศาเบิกตาโพลง คิดไม่ถึงว่าตนเองจะได้รับการปฏิบัติเช่นนี้ ได้แต่อ้าปากแต่โดยดี ดื่มไปอึกหนึ่ง

คิดไม่ถึงว่ารสชาติก็ไม่เลว หวานหวาน

“อร่อยมั้ย” ธนพัตถาม

“พอได้” สาริศาจงใจบอกแบบนี้

ธนพัตป้อนทีละช้อน สาริศาดื่มด้วยความยินดี

ธนพัตมองเห็นว่าสาริศาดื่มยาบำรุงหมดด้วยตาตนเอง จึงได้พยักหน้าอย่างวางใจ

ธนพัตให้แม่บ้านกลับไปได้แล้วถ้าไม่มีอะไร ที่นี่เขาจะจัดการเอง เขาให้เธอมาใหม่พรุ่งนี้

ดังนั้น แม่บ้านจึงกลับไป

สาริศาใช้สายตาที่แปลกไปมองไปยังธนพัต

ขอแค่ธนพัตแยกแม่บ้านออกไป ต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่ หรือว่าเขาจะทำอะไรตัวเองอีก……

เป็นเช่นนั้นจริงๆ ธนพัตลุกจากรถเข็นยืนขึ้นมา อุ้มเธอทันที

สาริศาเดาถูกแล้ว เธอรีบเอาสองมือโอบรอบคอของเขาอย่างเขินอาย เอาหน้ามุดลงไป

“ธนพัต คุณจะทำอะไร” สาริศาถามเบาๆ

ธนพัตตอบเบาๆว่า “ในเมื่อดื่มยาบำรุงไปแล้ว พวกเราก็ควรจะรีบใช้โอกาสที่ยาออกฤทธิ์……อย่าปล่อยให้เสียของเลย”

“ธนพัต……”

ธนพัตอุ้มสาริศามาที่ห้องนอน ค่อยๆเอาสาริศาวางลงบนเตียงอันอ่อนนุ่ม

เขาค่อยถอดเสื้อคลุมเธอออก จากนั้นก็เสื้อ กางเกง……

สาริศาเขินอายอย่างยิ่ง ค่อยๆหลับตาลง

ไม่ได้นอนด้วยกันมาหลายวันแล้ว ร่างกายของธนพัตคิดถึงผิวของสาริศาเป็นอย่างมาก

ริมฝีปากของสาริศา สำหรับธนพัตเต็มไปด้วยแรงดึงดูดที่ไร้ขีดจำกัด ไม่ว่าตอนไหน ธนพัตก็อยากจะประกบริมฝีปากลงไปจูบมัน

ผู้ชายพูดว่า “คุณคิดว่าเป็นผู้หญิงเหรอ”

ผู้หญิงพูดว่า “เมื่อคืนลูกมาเข้าฝันฉันแล้ว เธอบอกว่าตนเองเป็นเด็กผู้หญิง”

ผู้ชายพูดว่า “ปลอดภัยก็ดีแล้ว ทุกครั้งที่มาโรงพยาบาล ผมตื่นเต้นมากเป็นพิเศษ”

สาริศาแอบยิ้ม ในใจคิดว่าผู้ชายคนนี้ช่างตื่นเต้นจริง ราวกับว่าเขาเป็นคนที่มาตรวจและคลอดลูกเองอย่างนั้น

สาริศาหวังว่าตนเองจะตั้งท้องจริงๆ ธนพัตจะต้องดีใจมากแน่ๆ

สาริศาจินตนาการถึงตอนที่ตนเองตั้งท้อง ธนพัตเข็นรถเข็นเด็กเดินเล่นอยู่กับเธอบนถนนที่เต็มไปด้วยใบไม้ร่วง……

พวกเขากำลังต้อนรับชีวิตน้อยๆที่กำลังจะเกิดมาเหรอ ชีวิตน้อยๆนี้ เลือดของธนพัตและเลือดของเธอไหลเวียนอยู่ในร่างของชีวิตน้อยๆนี้ เขาหรือเธอจะเป็นผลึกแห่งความรัก เป็นความต่อเนื่องในชีวิตของเธอและธนพัต

การตั้งครรภ์เป็นเรื่องที่มหัศจรรย์เรื่องหนึ่งจริงๆ!

สาริศารออยู่นานมาก จึงถึงคิวตรวจของเธอ คนที่อยู่รอบๆต่างไปกันเกือบหมดแล้ว

เธอรีบผลักประตูห้องตรวจเข้าไป

คุณหมอที่ห้องตรวจถามอาการโดยทั่วไปง่ายๆ เขียนใบตรวจ ให้เธอไปตรวจเลือด

สาริศากำลังรอผลเลือดอยู่

ตามวันเวลาที่คุณหมอคำนวณ สาริศาอาจจะตั้งท้อง เพียงแต่ว่าอาจจะยังไม่มีอาการของคนตั้งท้องแสดงออกมาให้เห็นชัดเจน จึงแนะนำให้เธอตรวจเลือด เพื่อจะได้ตรวจดูได้ละเอียดมากขึ้น

สาริศารอผลตรวจอย่างกระวนกระวาย

เธอนึกถึงคำพูดของคุณหมอ รู้สึกใจฟู มีความตื่นเต้นเล็กน้อย

เธอลูบท้องตัวเอง แม้จะมองไม่เห็นถึงความเปลี่ยนแปลงใดๆ แต่ดูเหมือนว่าจะสัมผัสได้ถึงการมีตัวตนอยู่ของชีวิตน้อยๆ

เธอใกล้จะเป็นแม่คนแล้วจริงเหรอ สาริศารู้สึกดีใจอย่างยิ่ง

ในที่สุด ผลเลือดก็ออกมา ในใบแจ้งผลตรวจเขียนว่า——