หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 195
ความผิดปกติของเลือดบ่งชี้ว่า……
เธอตั้งครรภ์แล้ว!
เธอตั้งครรภ์แล้วจริงๆ!
ความรู้สึกของสาริศาในเวลานี้ไม่อาจบรรยายเป็นคำพูดได้!
สาริศาคิดว่า จะบอกข่าวนี้กับธนพัตอย่างไรดี ถ้าเขารู้ว่าเธอตั้งท้องลูกของเขาแล้ว จะมีท่าทีอย่างไรกันนะ
อีกด้าน
ณ ห้องทำงานท่านประธาน TNP Group
ในสายโทรศัพท์ ชรัณเพิ่งจะรายงานสถานการณ์การทำงานเสร็จ ทันใดนั้นก็นึกอะไรขึ้นมาได้ พูดว่า “คุณธนพัตครับ เมื่อครู่ผมเห็นคุณนายน้อยไปที่โรงพยาบาลสงฆ์ แล้วยังไปคนเดียวด้วย ผมเป็นห่วงว่าร่างกายเธอจะมีอะไรผิดปกติหรือเปล่าครับ ก็เลยมาบอกคุณหน่อย”
ธนพัตสีหน้าชะงักงัน
โรงพยาบาลเหรอ
สาริศาป่วยเหรอ
แทบจะไม่ต้องคิดอะไรมาก เขาก็สั่งเลขาว่า ยกเลิกการประชุมและการสัมภาษณ์ทั้งหมด ขยับรถเข็น สั่งชรัณว่า “ชรัณ พวกเราไปโรงพยาบาลตอนนี้เลย”
ชรัณเบิกตาโต เรียกว่าไม่อยากจะเชื่อ
คนที่บ้างานอย่างธนพัต กลับเลื่อนประชุม เพราะคุณนายน้อยไปโรงพยาบาลงั้นเหรอ
ตกใจก็ส่วนตกใจ แต่เขาก็รีบตามไป
ตอนที่อยู่บนรถ ธนพัตก็อดรนทนไม่ไหวให้ชรัณโทรไปที่โรงพยาบาล ถามว่าสาริศาป่วยเป็นอะไร
แต่ผลปรากฏว่าเป็นเรื่องที่ทำให้น่ายินดีขนาดนั้น
“ยินดีด้วยครับ คุณธนพัต ยินดีด้วย!” หลังจากที่ชรัณคุยโทรศัพท์เสร็จแล้ว ก็แสดงท่าทางดีใจมากเป็นพิเศษ “คุณนายน้อยไปที่โรงพยาบาลสงฆ์จริงครับ ผมถามจากหมอพยาบาลมา พวกเธอบอกว่าเธอไปตรวจที่แผนกสูตินรีเวช และตั้งท้องจริงๆครับ!”
ชรัณไม่ได้ยินเสียงอะไรจากเบาะหลัง มีแค่เสียงแตรรถยนต์ที่วิ่งผ่านไปมาบนถนนเท่านั้น เขาหันกลับไปมองอย่างเป็นห่วง “คุณธ……”
แต่พอหันหน้าไป เขาก็อึ้งไปเลย
ธนพัตที่นั่งอยู่บนรถเข็น สีหน้าบนใบหน้า เป็นสีหน้าที่ชรัณไม่เคยเห็นมาก่อน
มีทั้งตื่นตกใจ แล้วก็ทำอะไรไม่ถูก นัยน์ตาดำขลับ ท้ายที่สุดก็ฉายความปีติยินดี!
เขาและสาริศามีลูกของตัวเองแล้วเหรอ
เขาจะเป็นพ่อคนแล้ว!
ชรัณอยู่กับธนพัตมานานหลายปี เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นธนพัตมีอากัปกิริยาแบบนี้ อดถามไม่ได้ว่า “คุณธนพัตครับ พวกเรายังจะไปที่โรงพยาบาลอยู่มั้ยครับ คุณนายน้อยดูเหมือนจะกลับบ้านแล้ว”
“ไม่ไปแล้ว” ธนพัตตั้งสติขึ้นมาได้ “พวกเรากลับบ้านกัน”
……
ภายในบ้าน สาริศายังคงครุ่นคิด ว่าจะบอกเรื่องที่ตนตั้งท้องอย่างไร เธอคิดแล้วคิดอีก คิดว่ารอคืนนี้ธนพัตกลับมาบ้านแล้วค่อยบอกเขา ให้เขาเซอร์ไพรส์!
สาริศาทำอาหารเสร็จแล้ว เพราะต้องรออีกพักหนึ่งธนพัตถึงจะกลับ แต่คิดไม่ถึงว่า ธนพัตจะกลับมาถึงเร็วขนาดนี้
เธอมองนาฬิกา วันนี้ทำไมเขากลับมาเร็วจัง
สาริศาวิ่งไปพูดว่า “ธนพัต ฉันมีข่าวดีจะบอกคุณ……”
ยังพูดไม่ทันจบ คิดไม่ถึงว่าธนพัตก็ดึงตัวเธอเอาไว้ ดึงเธอลงไปที่รถเข็น กอดเอาไว้แน่น
เขาแนบชิดข้าหูของสาริศา พูดเสียงเบาๆว่า “สาริศา นี่เป็นของขวัญที่ดีที่สุดที่ผมเคยได้รับมา”
ได้ฟังคำพูดของธนพัต สาริศาไม่เข้าใจ
ธนพัตหัวเราะเบาๆ เสริมอีกประโยคว่า “ดูท่ายาบำรุงพวกนั้นจะได้ผลดีนะ!”
“คุณรู้แล้วเหรอคะ” สาริศาจึงตั้งสติกลับมาได้
ธนพัตกลับไม่สนใจ ได้แต่มองพลางประคองสาริศานั่งลงในห้องน้ำ หยิบผ้าเช็ดตัวมาด้วยตัวเอง เริ่มถูหลังให้เธอ
สาริศาเกิดความรู้สึกซาบซึ้งเล็กๆในใจ พูดว่า “ธนพัต คุณไม่ต้องคอยระวังฉันมากขนาดนี้ก็ได้นะคะ ฉันไม่เป็นไร”
“ไม่ได้”
ธนพัตยังคงดื้อรั้น เอาแต่ตั้งใจถูหลังให้เธอ ทำอย่างอ่อนโยนค่อยเป็นค่อยไปมาก
เห็นได้ชัดว่าธนพัต ไม่ได้เป็นคนที่ดูแลใครเป็นเท่าไหร่นัก ตอนที่ช่วยอาบน้ำให้สาริศา ไม่นาน เสื้อเชิ้ตสีขาวของเขาก็เปียกโชก
สาริศาอดขมวดคิ้วไม่ได้ “ธนพัต ไม่ต้องช่วยฉันอาบจริงๆ คุณไป ว้าย……”
สาริศายังพูดไม่ทันจบ มือของธนพัตก็เลื่อนผ่านด้านในต้นขาของเธอ ทำให้เธออดที่จะตัวสั่นขึ้นมาไม่ได้
ธนพัตมองเห็นว่าจู่ๆหน้าเธอก็แดง จึงหัวเราะเบาๆ “ทำไม สาริศา ในหัวคุณกำลังคิดอะไรอยู่!”
ใบหน้าสาริศาก็ยิ่งแดงขึ้นมาอีก
เธอกัดฟัน เปลี่ยนหัวข้อสนทนาเบาๆว่า “เปล่า ฉันก็แค่เห็นว่าเสื้อเชิ้ตคุณเปียกแล้ว กลัวว่าคุณใส่แล้วจะไม่สบาย”
“หืม” ธนพัตเลิกคิ้ว ใบหน้าที่เยือกเย็นตามปกติตอนนี้น่ากลัวขึ้นมาเล็กน้อย “ดังนั้น คุณก็เลยอยากให้ผมถอด อาบน้ำพร้อมคุณเหรอ”
“เปล่า ไม่ใช่นะ!” ตอนนี้สาริศาแทบจะทนไม่ไหวอยากจะกัดลิ้นตัวเองให้ขาดไปเลย ไม่ว่าตนเองจะพูดอะไร ก็ถูกธนพัตคนนี้บิดเบือนไปหมด เธอจึงทำได้แค่ไม่พูดอะไร เอาแต่นิ่งเงียบ ปล่อยให้ธนพัตปรนนิบัติดูแล
ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน สาริศาเห็นธนพัตเช็ดทั่วทุกซอกทุกมุมให้ตัวเอง ในที่สุดก็อดถามเบาๆไม่ได้ว่า“ธนพัต คุณชอบเด็กจริงๆเหรอคะ”
ธนพัตเหลือบมองสาริศา พูดเบาๆว่า “เพราะว่าเป็นลูกของคุณ ผมก็เลยชอบ”
หัวใจสาริศาเต้นตึกตัก อดไม่ได้ที่จะยิ้มมาออก
เธอยื่นมือออกมาจับที่ท้องน้อยตนเอง ในหัวใจคือความปลาบปลื้มใจที่พูดไม่ออก
ดีจริงๆ ที่นี่มีชีวิตน้อยๆหนึ่งชีวิต นับแต่นี้ต่อไปนอกจากแม่กับธนพัตแล้ว เธอก็มีญาติที่เกี่ยวพันทางสายเลือด คอยพึ่งพาอาศัยกัน เพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งคน บนโลกใบนี้
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หวานเย็น กรุ่นใจ
สวย แต่ โง่ดักดาน แล้วไงคุณนางเอก...
ทำไมนางเอกต้องเป็นควายตลอด...