หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 199

ตอนแรกสาริศาคิดว่าที่ธีภพเรียกตัวเองเข้ามาในห้องทำงาน เพราะเตรียมภารกิจสัมภาษณ์อะไรเอาไว้ให้ ตอนนี้ดูท่าทางแล้วจะมีแต่จุดประสงค์ส่วนตัว มาพูดเกลี้ยกล่อมตนเองเท่านั้น ，

สาริศารู้สึกว่าไม่มีความจำเป็นอะไรที่ต้องทนอยู่ในห้องทำงานของธีภพอีกแล้ว

เธอพูดกับเขาว่า “บรรณาธิการคะ ถ้าไม่มีเรื่องอะไรแล้ว ฉันก็ขอตัวออกไปเลยนะคะ”

ธีภพใจแหลกสลาย รู้สึกว่าตนเองกับสาริศาไร้ความหวังแล้ว

เขาพูดว่า “สาริศา พวกเราไม่มีทางเป็นไปได้จริงๆเหรอ คุณไม่รู้สึกอะไรกับผมเลยสักนิดจริงเหรอ ผมไม่เชื่อ……”

สาริศายอมรับว่าเคยรักเขา รักมาก แต่ว่า ผ่านเรื่องราวมากมายขนาดนี้ เธอเอาความรู้สึกที่มีต่อธีภพก่อนหน้านี้มาเป็นความทรงจำในวัยหนุ่มสาว ในความทรงจำเธอรักเขา เขาเองก็รักเธอ

แต่ทว่า เส้นทางชีวิตตอนนี้และอนาคต ในชีวิตของเธอตั้งแต่ต้นจนจบมีแค่ธนพัตเพียงคนเดียว

สาริศาพูดว่า “คุณอย่าลืมว่าไรยาเองก็ตั้งท้องอยู่ คุณควรจะรักเธอให้มากๆ รักลูกของพวกคุณมากๆ ธีภพ พวกเรากลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้อีกแล้วจริงๆ”

“สาริศา พวกเรากลับไปได้ ตอนนี้ทุกอย่างยังทัน! ขอแค่คุณยอมกลับมาอยู่เคียงข้างผม ผมเต็มใจที่จะเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง พวกเราไปจากที่นี่ด้วยกัน ไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่ต่างประเทศ ผมสามารถละทิ้งทุกอย่างได้!” ธีภพเอ่ย

สาริศาถอนหายใจ รู้สึกว่าจะพูดอย่างไรธีภพเขาก็ไม่ยอมรับฟัง จะดึงดันกับเธออย่างนี้ไปทำไมกัน

ไรยาคนนี้แม้จะมีข้อด้อยมากมายทีเดียว จิตใจโหดเหี้ยม แต่ก็จริงใจกับธีภพจริงๆ ความหลงใหลนี้ ธีภพ ควรจะรักทะนุถนอมเธอ

สาริศากำลังเตรียมที่จะเกลี้ยกล่อมเขา เวลานี้เองก็มีเสียงเคาะประตูห้องดังมา คือชญาภา

ชญาภาเข้ามา ก็มองเห็นท่าทางทั้งสองคนดูเหมือนกำลังโมโหเล็กน้อย ก็ไม่ได้พูดอะไรมาก กลัวว่าถ้าไม่ทันระวังตัวเองอาจจะพลอยเดือดร้อนไปด้วย

ชญาภาพูดอย่างระมัดระวังว่า “บรรณาธิการคะ ร่างบทสัมภาษณ์นิทรรศการของโบราณของคุณชัชวาลในปักษ์นี้อยู่นี่นะคะ แล้วก็มีรูปถ่ายด้วย ถ้าคุณดูแล้วไม่มีปัญหาอะไร คุณพี่ลิลลี่ทางนั้นรอให้คุณลงชื่อตรวจสอบอยู่นะคะ”

ธีภพรับมาด้วยใบหน้าหงุดหงิด อ่านผ่านๆ ดูภาพรวมไม่มีปัญหาอะไร

ตัวชัชวาลเองก็เป็นที่ดึงดูดสายตาของผู้อ่านมากพอแล้ว ภาพอื่นๆสวยงามแค่ไหนก็เป็นแค่ตัวประกอบ ด้านภาษายิ่งไม่มีปัญหา เพราะสาริศาเป็นคนไปสัมภาษณ์และเรียบเรียง ก่อนหน้านี้เขาเคยได้อ่านแล้ว

ธีภพพูดกับชญาภาว่า “ดีมาก ก็เอาตามนี้เลย”

เขากำลังลงชื่อในใบตรวจสอบ แล้วส่งให้ชญาภา

ชญาภายิ้มบางๆให้ธีภพ เหลือบมองสาริศา จากนั้นก็ออกไป

หลังจากชญาภาออกมาจากห้องแล้วก็ครุ่นคิดอย่างหนัก สีหน้าท่าทางที่ผิดปกติของทั้งสองคน ธีภพดูเหมือนจะโมโหมาก คิ้วของสาริศาก็ขมวดเข้าหากันอย่างไม่พอใจ

เมื่อครู่ตอนที่เธออยู่ด้านนอกได้ยินที่พวกเขาสองคนคุยกันไม่ชัด ฟังดูแล้วไม่เหมือนคุยเรื่องงาน……

ชญาภานึกขึ้นได้ว่าก่อนหน้านี้ไรยาให้ตนเองจับตาดูสาริศาไว้ แล้วก็นึกถึงตอนที่เธอถ่ายภาพธีภพจูบสาริศาไว้ได้ บวกกับเรื่องที่สาริศาตั้งท้อง……เธอคิดว่าเรื่องนี้ต้องไม่ธรรมดาแน่

จะรายงานไรยาดีหรือไม่นะ หรือว่าลูกของสาริศา จะมีปัญหา

ชญาภาสอบถามอยู่นานพักใหญ่ ตัดสินใจว่าช่างมันเถอะ ได้ไม่คุ้มเสีย ผิดใจไรยาเป็นเรื่องเล็ก ถ้าผิดใจกับธนพัตและภรรยาของธนพัตถึงจะเป็นโทษสมควรตาย!

คิดมาถึงตรงนี้ ชญาภาก็ทำเหมือนไม่รู้ไม่เห็นเรื่องเมื่อครู่อย่างนั้น ก้มหน้าก้มตาทำงานต่อ

ตอนนั้นเขาก็คิด ถ้าสาริศาต้องการครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ เช่นนั้นรอเรียนจบ เขาก็จะบอกตัวตนที่แท้จริงของเขา และแต่งงานกับเธอ

แต่ใครจะไปคิดว่า สวรรค์จะกลั่นแกล้ง

ธีภพออกจาความทรงจำในอดีต แววตาเศร้าโศก

ตอนนั้น ทุกอย่างสวยงามขนาดนั้น คิดไม่ถึงว่า หลังจากเรื่องต่างๆเปลี่ยนไปแล้ว พวกเขาสองคนต่างก็มีลูกแล้วจริงๆ แต่กลับไม่ใช่ของกันและกัน

อีกด้านหนึ่ง หลังจากที่สาริศาออกจากห้องทำงานของธีภพ ก็จิตใจว้าวุ่นอยู่ตลอดเวลา เมื่อถึงเวลา ก็รีบเก็บข้าวของกลับบ้านเลย

ช่วงนี้เพราะเธอตั้งท้อง ธนพัตจึงเตรียมรถและคนขับรถมาให้เธอโดยเฉพาะ สาริศาเองก็คิดว่าตั้งท้องไม่เหมาะที่จะไปเบียดเสียดกันในรถไฟใต้ดิน ด้วยเหตุนี้จึงรับปากแต่โดยดี

เพราะเลิกงานเร็ว ตอนที่เธอมาถึงบ้าน ธนพัตยังไม่กลับมา เธอนั่งอยู่บนโซฟาคนเดียวพักหนึ่ง ไม่นาน เสียงกริ่งประตูก็ดังขึ้น

สาริศารีบไปเปิดประตูอย่างลิงโลด

“ธนพัต! คุณกลับมาแล้ว……”

สาริศาเปิดประตู มองเห็นคนด้านอก กลับอึ้งตะลึงไปโดยไม่รู้ตัว

คนที่ยืนอยู่นอกประตู ไม่ใช่ธนพัต แต่เป็นคนที่เธอคาดไม่ถึง

คือคุณปู่ ท่านประเสริฐ