มือของชายคนนั้นถูกยกขึ้นเล็กน้อย และบัตรเครดิตสีทองถูกประกบอยู่ระหว่างนิ้วที่เห็นชัดเจนของเขา
บริกรตอบรับและหยิบการ์ดจากมือของชายคนนั้นด้วยความเคารพ
“คุณผู้ชายคนนี้ ไม่ต้องหรอก...”
สาริศาตอบโต้ในทันทีและอยากจะหยุด แต่บริกรได้รับบัตรเครดิตของเขาและจากไปแล้ว
เธอทำอะไรไม่ถูกเล็กน้อย แต่เธอก็ไม่มีเงินจะจ่ายจริง ๆ
สาริศามองไปที่ชายผู้เฉยเมยในรถเข็นและพูดด้วยความกระอักกระอ่วน: “คือว่า...คุณคะ ฉันจะคืนเงินจำนวนนี้ให้คุณ รบกวนคุณช่วยทิ้งช่องทางการติดต่อหรือหมายเลขบัตรธนาคารไว้ได้ไหมคะ? ฉันกลับไปจะคืนเงินให้คุณ”
ชายคนนั้นเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยและดวงตาของเขาจับจ้องมาที่เธอ
เมื่อสบตากับชายหนุ่ม ในใจของสาริศาก็สั่นเล็กน้อย เธอเป็นคนทำข่าว เธอเองก็เคยเจอคนใหญ่คนโตมาไม่น้อย แต่ผู้ชายคนนี้กลิ่นอายที่ทำให้เธอต้องรู้สึกถึงความกดดันอย่างสุดจะพรรณ
ไม่เพียงเท่านั้น สายตาของชายคนนี้ยังเย็นชาถึงที่สุดและดูเหมือนเขาจะไม่สนใจทุกสิ่งที่เกิดขึ้นรอบตัวเขา
นี่ยิ่งทำให้สาริศาไม่เข้าใจว่าเหตุใดผู้ชายแบบนี้ถึงเข้ามาช่วยเธอ
“คุณมีกระดาษกับปากกาไหม?”
สาริศาที่กำลังฟุ้งซ่าน ก็ได้ยินเสียงของผู้ชายคนนั้นพูดขึ้นอย่างเชื่องช้า
เธอเข้าใจว่าชายหนุ่มจะเขียนหมายเลขบัตรธนาคารให้เธอจึงรีบหยิบกระดาษและสมุดออกมาจากกระเป๋าแล้วส่งให้เขา
ผู้ชายคนนั้นรับปากกาไป เขียนตัวเลขลงไปในสมุดของสาริศาอย่างรวดเร็วแล้วส่งคืนให้สาริศา
ขณะที่รับสมุดสาริศาก็ต้องตกใจ
“นี่มัน?” เห็นชัด ๆ ว่าตัวเลขในสมุดนั้นไม่ใช่หมายเลขบัญชีธนาคาร
“นี่คือเบอร์โทรศัพท์มือถือของผม” ชายหนุ่มยื่นปากกาให้เธอ สีหน้ายังคงเรียบเฉย “เอาไว้คุณมีเงินแล้ว โทรมาที่เบอร์นี้”
แก้มของสาริศาร้อนเล็กน้อย
ดวงตาที่เย็นชาของธนพัตยังคงจ้องไปที่สาริศานอกหน้าต่าง น้ำเสียงของเขาไม่แยแส “ฉันไม่ชอบผู้หญิงที่จงใจจะเพิ่มมูลค่าให้ตัวเอง”
“แต่ว่า...” ชายหนุ่มผู้ช่วยที่ดูอายุยังน้อยคนนั้นทำสีหน้าลำบากใจ “ท่านประเสริฐทางนั้นเร่งมาว่า...”
“นายไปตรวจสอบผู้หญิงคนนั้นที”
ธนพัตยกมือขึ้นโดยหนีบนามบัตรของสาริศาไว้ระหว่างนิ้ว
“ผู้หญิง?” ผู้ช่วยตกตะลึง เพียงสังเกตเห็นว่าเจ้านายของเขากำลังมองตามสาริศา
เขาตกใจขึ้นมาทันใด
Boss ของเขาให้เขาสืบเรื่องผู้หญิง?
นี่มันพระอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันตกรึไง!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หวานเย็น กรุ่นใจ
สวย แต่ โง่ดักดาน แล้วไงคุณนางเอก...
ทำไมนางเอกต้องเป็นควายตลอด...