หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 237
แสงแฟลชที่วิบวับอย่างบ้าคลั่งและคำถามที่ตามมารัว ๆ ทำให้สาริศาที่ยังจมอยู่ในความคิดของตัวเองนั้นตั้งรับไม่ทัน และทำไมถึงมีนักข่าวมากมายอยู่ที่นี่
“ฉัน……” สาริศาไม่รู้ว่าจะตอบคนเหล่านี้อย่างไรดี ถึงแม้ว่าเธอจะสัมภาษณ์คนอื่นเป็นประจำ แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ถูกนักข่าวสัมภาษณ์คำถามแบบนี้ รู้สึกแต่เพียงว่าสมองว่างเปล่าไปชั่วขณะ หัวใจราวกับว่าหยุดเต้น ร่างกายเกิดการสั่นเทาเล็กน้อย
เห็นสาริศาเงียบไม่พูดไม่จา นักข่าวที่รอมาเป็นเวลานานจะปล่อยเธอไปอย่างง่าย ๆ ได้อย่างไร
พวกเขารู้ว่าวันนี้เป็นวันคล้ายวันครบรอบเสียชีวิตของพชิรา และพวกเขาก็มารออยู่ที่สุสานตั้งแต่เช้าแล้ว
เดิมทีอยากจะถ่ายแค่ภาพหลุมฝังศพของพชิราไม่กี่ใบเท่านั้น อาศัยความร้อนแรงของคลิปวิดีโอครั้งก่อน เพื่อพลิกผันเพิ่มยอดขายให้กับนิตยสารของตัวเอง
แต่คิดไม่ถึงว่า สวรรค์จะเข้าข้าง ทำให้พวกเขาได้มาเจอสาริศามาเคารพศพพชิรา ทีนี้ยอดขายของนิตยสารบริษัทของตัวเองจะต้องไม่เพียงแต่เพิ่มขึ้นเพียงเล็กน้อย จะต้องเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว!
ถึงตอนนั้น พวกเขามีผลงาน การเลื่อนขั้นเพิ่มเงินเดือนเป็นเรื่องจิ๊บจ๊อย
หัวข้อข่าวที่จะรายงาน พวกเขาได้คิดไว้แล้ว——
“ภรรยาคนปัจจุบันได้ไปเคารพศพแฟนเก่าของธนพัต ไม่รู้ว่าในใจกำลังคิดอะไร”
“การแข่งขันความรักระหว่างคนเป็นกับคนตาย”
“ดูเหมือนธนพัตยากที่จะลืมแฟนเก่า ภรรยาคนปัจจุบันจึงท้าทายถึงที่ในวันครบรอบวันเสียชีวิต”
……
สรุป สร้างกระแสอย่างไร ดึงดูดผู้คนอย่างไรให้มาสนใจ ไม่ว่าวันนี้สาริศาจะตอบอย่างไร ขอเพียงเธอเอ่ยปาก ไม่ หรือต่อให้เธอจะไม่ตอบสักประโยคใด ๆ พวกเขาก็มีวิธีที่สามารถดึงความสนใจของสาธารณชนไปในทิศทางที่พวกเขาต้องการได้
“คุณสาริศา จะสามารถช่วยตอบคำถามทุกคนหน่อยได้ไหมคะ”
“คุณสาริศา พูดอะไรสักนิดหน่อยนะคะ ทุกคนต่างสงสัยกันมาก”
“ใช่สิ คุณสาริศา คุณคิดเห็นอย่างไรกับคลิปครั้งก่อนครับ”
……
นักข่าวต่างล้อมกันแน่นขนัด สักพักสาริศาก็ถูกเบียดจนยืนตรงไม่ได้ ร่างถูกแกว่งไปมาตามการเบียดเสียดของนักข่าว ผมที่รวบขึ้นได้สยายร่วงลงมา รองเท้าส้นสูงที่สวมไว้ถูกเบียดจนหลุดออกมา ตรงเท้ามีความเจ็บปวดมาเป็นระยะ ๆ ไม่รู้ว่าเป็นใครที่มาเหยียบโดนหลายครั้ง……
“ขอทางหน่อยครับ ขอทางหน่อย!”
ชัชวาลพลางตะโกนดัง ๆ อยู่ข้าง ๆ พลางใช้แรงผลักนักข่าวที่อยู่รอบ ๆ ตัวสาริศาออก จนเข้าถึงตัวสาริศาอย่างยากลำบาก
ปกป้องสาริศาไว้ในอ้อมกอด ชัชวาลใช้สายตาเย็นชากวาดมองนักข่าวโดยรอบ “วันนี้เป็นวันครบรอบวันเสียชีวิตของเพชร สาริศาเพียงแค่มาเคารพเธอเท่านั้น ไม่มีเป้าหมายอื่น อีกอย่างก็ได้รับความยินยอมจากผมก่อนหน้าแล้ว”
“อย่างนั้นขออนุญาตถามคุณชัชวาลว่า ทำไมคุณถึงยอมให้ภรรยาของแฟนเก่าน้องสาวตัวเองมาเคารพศพเธอ” เมื่อได้ยินคำอธิบายจากชัชวาล นักข่าวคนหนึ่งก็รีบยื่นไม่โครโฟนไปยังด้านหน้าของชัชวาลอย่างรวดเร็ว สีหน้าเต็มไปด้วยความตื่นเต้น “หรือคุณไม่กลัวว่าคุณพชิราเห็นแล้วจะรู้สึกเสียใจ เพราะอย่างไรพวกเขาสองคนก็เป็นศัตรูทางความรัก”
นักข่าวคนอื่นได้ยินดังนั้นก็รีบหันไมโครโฟนไปทางชัชวาล และรอคำตอบจากเขา
“คุณเป็นนักข่าวสำนักไหน” ท่าทางของชัชวาลเยือกเย็นจนสามารถบีบเป็นน้ำออกมาได้ “ว่าง ๆ ต้องการให้ผมไปเยี่ยมกล่าวคำทักทายที่สำนักงานของพวกคุณสักหน่อยไหม”
กันยาได้รับบาดเจ็บต้องพักรักษาโรงพยาบาล ตัวเองลนลานไร้ซึ่งหนทางตอนนั้นเขากลับไม่อยู่
ตอนนี้ วันครบรอบวันเสียชีวิตของพชิรา เขากลับกุลีกุจอกลับมา นี่แปลได้ไหมว่า ในใจของธนพัต เธอสาริศานั้นยังสู้พชิราไม่ได้
แต่สายตาที่ธนพัตมองสาริศากับชัชวาลนั้นเต็มไปด้วยความโกรธ เขากำหมัดตัวเองแน่น จ้องเขม็งไปยังมือข้างที่เกาะอยู่ที่เอวของสาริศาด้วยสีหน้าที่ดุดัน
เพราะว่าต้องการปกป้องสาริศาไม่ให้ถูกเบียดก่อนหน้านี้ และเท้าของสาริศาก็ได้รับบาดเจ็บ ดังนั้นชัชวาลจึงได้ประคองสาริศาด้วยท่าโอบเอว เวลานี้ มือของเขากำลังประคองเอวของสาริศาไว้
วินาทีที่มองเห็นธนพัต ในใจของชัชวาลก็ดุเดือดเลือดพล่านขึ้น
คิดไม่ถึงว่าธนพัตจะกล้ามาที่สุสานของเพชร ตอนนั้นถ้าไม่ใช่เขา เพชรจะเสียชีวิตด้วยวัยที่ยังน้อย ๆ ได้อย่างไร
ถึงแม้ว่าเวลานี้นักข่าวจะเห็นภาพการจ้องหน้ากันอย่างถมึงทึงของธนพัตกับชัชวาล ในดวงตาเปล่งประกายด้วยแสงแห่งการอยากกอสซิป แต่ทว่ากลับไม่มีใครกล้าที่จะเข้าไปถาม
นอกจากกลิ่นอายความเย็นเยียบที่แผ่กระจายไปทั่วตัวของธนพัตแล้ว ความกดอากาศต่ำรอบตัวเขายังสามารถแช่แข็งผู้คนให้ตายได้ คุณชายรองแห่งตระกูลกีรติเมธานนท์กับประธานแห่ง TNP Group สองสถานะนี้เพียงพอที่จะทำให้นักข่าวกลัวจนหัวหดตดหาย
ซึ่งต่างจากชัชวาล ตอนนี้ธนพัตเจริญรุ่งเรืองดุจดั่งพระอาทิตย์กลางแจ้ง ต่อให้พวกเขาจะมีความกล้าร้อยเท่า พวกเขาก็ไม่กล้าที่จะมีเรื่องกับธนพัต
ดวงตาที่เต็มไปด้วยเปลวไฟของธนพัตกับชัชวาล ดวงตาที่มีคราบน้ำตาของสาริศา กัดฟันและจ้องมองไปทางธนพัต นักข่าวที่ไม่กล้าก้าวมาข้างหน้า แต่ก็ไม่ยอมที่จะจากไป สภาพแวดล้อมรอบ ๆ จมอยู่ในความอึดอัดที่แปลกประหลาด
และเวลานี้ ได้มีหญิงสาวคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นในสายตาของทุกคน
“พระเจ้า!” เห็นหญิงสาวที่ปรากฏตัวอย่างกะทันหัน คนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างก็อดไม่ได้ที่จะร้องอุทานออกมา
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หวานเย็น กรุ่นใจ
สวย แต่ โง่ดักดาน แล้วไงคุณนางเอก...
ทำไมนางเอกต้องเป็นควายตลอด...