หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 268

เมื่อเห็นท่าทีของสาริศาทรุดลงร้องไห้เสียงดัง พชิราก็ค่อยๆเดินไปที่ระยะห่างจากเธอประมาณสองก้าวและแสยะยิ้มสยองออกมาอย่างห้ามไม่ได้ ทำให้ใบหน้าที่สวยไร้ที่ติของหล่อน ในตอนนี้ดูแล้วบูดเบี้ยวขึ้นมาเล็กน้อย “ทำอะไรหรอ!? เมื่อกี้ก็บอกเธอไปชัดเจนมากแล้วไม่ใช่เหรอ? สาริศา นี่คือสี่คนที่ฉันคัดสรรมาอย่างดีเพื่อเธอ เป็นยังไง เธอพอใจพวกเขามั้ย? ”

“พชิราฉันเตือนเธอนะ อย่าทำอะไรบ้าๆ!” สาริศากลัวจนน้ำเสียงสั่นเทา “เธอรีบให้พวกเขาออกไป!”

“พวกเขาคือคนที่ฉันหามาอย่างยากลำบาก ตอนนี้อะไรก็ยังไม่ได้ทำ ฉันจะให้พวกเขาไปได้ยังไงกัน? ” พชิรามองสาริศาสายตาเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยมและร้ายกาจ “เธอคิดว่าที่ฉันบอกเธอก่อนหน้านี้เป็นการหลอกให้เธอกลัวงั้นเหรอ? เธอบอกว่าธนพัตชอบเธอใช่มั้ย? สาริศา งั้นฉันจะคอยดู รอให้เธอถูกปู้ยี่ปู้ยำแล้ว หลังจากความบริสุทธิ์หายไป ธนพัตจะยังชอบเธออยู่มั้ย!”

“เธอกล้าทำเรื่องแบบนี้ได้ยังไง ปล่อยฉันนะ!” เมื่อเห็นความดุร้ายบนใบหน้าของพชิรา ในใจของสาริศาก็ลนลานไปหมดพลางร้อง “พชิรา ถ้าธนพัตรู้จะต้องไม่ปล่อยเธอไปแน่ เธอปล่อยฉันนะ!”

“ทำไมฉันจะไม่กล้า? ” พชิราไม่สนใจคำขู่ของสาริศา จากนั้นก็หยิบกล้องออกมาจากกระเป๋าและแกว่งไปมาต่อหน้าสาริศา “ฉันไม่ใช่แค่กล้าทำเรื่องแบบนี้กับเธอ ฉันยังจะถ่ายเอาไว้ไปลงในอินเทอร์เน็ตอีกด้วย ถึงตอนนั้น ดูสิว่าเธอจะมีหน้าใช้ชีวิตในโลกนี้ต่อไปยังไง ยังมีหน้าอยู่ข้างกายธนพัตมั้ย!”

“ตอนนี้เธอก็ดื่มด่ำไปเถอะ เธอวางใจได้ ฉันจะรับผิดชอบถ่ายคลิปทุกขั้นตอนเพื่อเธอเอง” พูดจบพชิราก็ไม่สนใจสาริศา และถอยออกไปสองก้าว จากนั้นก็กวักมือ พูดกับขอทานพวกนั้น “วันนี้หล่อนเป็นของพวกนายแล้ว พวกนายอย่าทำให้ฉันต้องผิดหวัง”

ขอทานพวกนั้นเมื่อได้เห็นสาริศาก็อดใจไว้ไม่อยู่ ที่จริงคิดว่าจะเป็นคนที่หน้าตางั้นๆ คิดไม่ถึงกลับเป็นสาวสวยคนนึง

บุญหล่นทับแล้ว ไม่เพียงแต่ได้เงิน แถมยังได้นอนกับสาวสวยขนาดนี้ วันนี้พระเจ้ายังใจดีต่อพวกเขาอยู่สินะ

ถูมือไปมา ทั้งสี่คนก็หัวเราะใส่กัน และเดินไปทางสาริศา

เมื่อเห็นทั้งสี่คนนั้นพุ่งเข้ามาหาตนด้วยรอยยิ้มหื่นกระหาย ฉีกยิ้มเห็นฟันที่ทั้งเหลืองทั้งดำ สาริศาก็ถอยหลังอย่างสยอง “ไสหัวไป พวกนายอย่าเข้ามานะ! ออกไป!”

พชิราเปิดกล้อง หลังจากหันไปทางทั้งสี่คน ก็พูดกับขอทานพวกนั้น “ถ้าภาพที่วันนี้ถ่ายได้ทำฉันพอใจ ค่าจ้างฉันให้พวกนายเป็นสองเท่า รับประกันว่าหลังจากนี้พวกนายจะมีกินมีใช้ ไม่ต้องไปเป็นขอทานข้างถนนอีกเลย”

เมื่อได้ยินคำพูดขอพชิรา ทั้งสี่คนก็ยิ่งตื่นเต้น เข้าไปล้อมสาริศาไว้ มีหนึ่งคนลูบแก้มของสาริศา ทันใดนั้นก็ยิ่งตื่นเต้นขึ้นมา ราวกับน้ำลายจะไหลย้อยอยู่แล้ว “ผิวพรรณนุ่มนิ่มจริงๆ วันนี้พวกพี่แฮปปี้จริงๆ!”

“ฮ่าๆ พวกเราเอาพร้อมกัน หรือว่าใครก่อนดี? ” หนึ่งในนั้นพูดแนะนำอย่างหื่นกาม

“เอาพร้อมกันมั้ย พวกเราถือได้ว่าเป็นเพื่อนกันลำบากด้วยกัน มีความสุขก็ร่วมกันแล้ว ฮ่าๆ”

“ร้องไห้น่าสงสารแบบนี้ แม่งเอ๊ย ทำให้ใจจั๊กจี้ซะจริง”

“คันนักก็เอาเลย” คนนึงกระชากแขนของสาริศาอย่างแรง เข้าไปจะถอดเสื้อคลุมของสาริศา

เมื่อเห็นเขาเริ่มลงมือ พวกคนอื่นก็ค่อยๆเข้าไปกระชากเสื้อของสาริศา

สาริศาถูกตบจนเลือดออกมุมปาก รู้ว่าตนไม่สามารถรอดพ้นเงื้อมมือของผู้ชายสี่คนนี้ไปได้ หลังจากได้ยินเขาพูด ก็ร้องไห้พลางพูด “ปล่อยฉันไป ขอร้องพวกนายแหละปล่อยฉันไปเถอะ! หล่อนให้พวกนายเท่าไหร่ ฉันให้พวกนายสองเท่า ไม่สิสามเท่า ขอร้องแหละ ขอแค่พวกนายปล่อยฉัน พวกนายจะเอาเท่าไหร่ก็ได้......”

“ตอนนี้รู้จักอ้อนวอนแล้วสินะ มันสายไปแล้ว!” ทั้งสี่คนความหื่นครอบงำไปนานแล้ว ตอนนี้สนใจสาริศาร้องซะที่ไหน “พวกพี่ตอนนี้ไม่ต้องการเงินแล้ว ที่อยากคือให้น้องมาปรนนิบัติพวกพี่!”

พวกนั้นยกสาริศาขึ้นและทุ่มลงพื้น จากนั้นก็ล็อกแขนขาที่ดิ้นไม่หยุดของเธอเอาไว้ หนึ่งในนั้นยื่นมือมาถอดสายเดี่ยวที่อยู่บนตัวของสาริศาออก

“อย่านะ! ปล่อยฉัน ไอ้สารเลว ปล่อยฉันไปสิ!” แม้ว่าเสียงจะแหบจนไม่มีเสียงแล้ว ร่างกายก็ไม่มีแรง แต่สาริศายังคงไม่หยุดดิ้นและร้อง

เธอพยายามขดตัวเอง หลีกมือที่ยื่นเข้ามาหาเธออย่างไม่หยุดหย่อน

เธอจะให้พวกเขาทำสำเร็จไม่ได้ ไม่มีทาง ชีวิตของเธอเพิ่งจะเดินออกมาจากเงามืดในอดีต เธอจะไม่มีทางใช้ชีวิตโดยการถูกใครชี้นิ้วสั่งอีกแล้ว

ธนพัต นายอยู่ที่ไหน นายรีบมาช่วยฉันสิ ฉันไม่ต้องการแบบนี้ สาริศารู้สึกว่าตัวเองยิ่งไม่มีแรงเข้าไปทุกที หรือว่าวันนี้เธอจะต้องถูกคนพวกนั้นหยามเกียรติจริงๆงั้นเหรอ? ไม่นะ เธอไม่ต้องการ! เธอยินดีตาย

แต่ว่าโดนคนพวกนั้นกดอย่างแรง ตอนนี้สำหรับเธอแล้ว แม้แต่ตายก็เป็นความเพ้อฝันแล้ว ใจของสาริศาในตอนนี้เต็มไปด้วยความสิ้นหวัง ใครจะมาช่วยเธอได้บ้าง?