หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 269

พชิรายืนอยู่ด้านข้างยิ้มพลางมองสาริศาดิ้นรน มือถือกล้องถ่ายคลิปเอาไว้ตลอด เสียงร้องขอความช่วยเหลือของสาริศาหล่อนฟังแล้วรู้สึกรื่นหูอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ ทำให้เธอกลายเป็นอารมณ์ดีสุดๆ

สาริศา นี่คือผลลัพธ์ที่เธอทำให้ฉันไม่พอใจ คนที่กล้าแย่งของกับฉัน ฉันจะทำลายพวกมันให้สิ้นซาก!

รอให้เธอกลายเป็นผู้หญิงหลายผัว ฉันจะดูสิว่าธนพัตจะยังชอบเธออยู่มั้ย!

คิดถึงตรงนี้ พชิราก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะดังลั่นอย่างพอใจ

ของของเธอ ต้องเป็นของเธอตลอดไป ไม่ว่าใครก็แย่งมันไปไม่ได้!

แต่ในขณะนั้น——

ปัง! ปัง! ปัง!

ด้านนอกโกดังมีเสียงกระแทกประตูดังขึ้น

เมื่อได้ยินด้านนอกมีเสียงดัง ทันใดนั้นสี่คนที่กำลังยื้อแย่งเสื้อผ้าสาริศาก็นิ่งไป มองหน้ากันอย่างเลิ่กลั่ก หนึ่งในนั้นพูดเสียงสั่น “คงไม่ใช่ตำรวจหรอกนะ”

เมื่อได้ยินที่เขาพูด อีกสามคนก็หยุดการกระทำลงทันที ไม่ดึงเสื้อผ้าของสาริศาต่อแล้ว และมองไปทางประตูใหญ่ของโกดังอย่างลนลาน

“ตำรวจคงไม่ได้มาจริงๆหรอกนะ พวกเราจะติดคุกมั้ย? ” อีกคนก็ถามขึ้นอย่างกลัวๆ

พวกเขาขอทานข้างถนน เรื่องขโมยไก่จับหมาก็ทำมาไม่น้อย แต่ความผิดใหญ่แบบนี้ไม่เคยทำ ดังนั้นตอนแรกก็ลนลาน เมื่อตอนนี้เห็นว่ามีคนมา ยิ่งกลัวจนขาสั่นสองข้าง ไม่เหมือนที่โหดร้ายกับสาริศาเมื่อกี้เลย

พชิราก็มองไปทางประตูใหญ่ด้วยสีหน้าเลิ่กลั่ก นิ้วมือกำกล้องถ่ายรูปแน่น เรื่องนี้เธอทำด้วยตัวเองอย่างเป็นความลับมากๆ นอกจากเธอและบุรินทร์ ไม่มีทางที่คนอื่นจะรู้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าจะมีคนแจ้งความ คนที่อยู่ด้านนอกเป็นใครกันแน่นะ?

“ช่วยด้วย ช่วยด้วย ช่วยฉันด้วย!” ฉวยโอกาสที่พวกเขาชะงัก สาริศาก็เปล่งเสียงร้องด้วยแรงเฮือกสุดท้าย จิตใจที่สิ้นหวังแล้วก็มีความหวังขึ้นมาใหม่ ไม่ว่าคนที่มาเป็นใคร ยังไงเธอก็มีโอกาสที่จะหนีพ้น

เหมือนว่าจะได้ยินเสียงร้องให้ช่วยของสาริศา คนด้านนอกก็กระแทกประตูถี่ขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

เมื่อเห็นดังนั้น พชิราก็เข้าไปตบสาริศาอย่างโมโห จากนั้นก็สั่งทั้งสี่คน “ยังไม่รีบอุดปากมันอีก!”

ทั้งสี่คนนั้นตอนนี้ลนลานอย่างควบคุมไม่อยู่ เมื่อได้ยินคำพูดบอกพชิรา จึงรีบคว้าเสื้อของสาริศาที่ถูกกระชากออกทิ้งลงพื้นขึ้นมายัดเข้าไปในปากของเธอ

ไม่นานก็มีเสียงดัง “ปัง” ในที่สุดประตูโกดังก็ถูกกระแทกจนเปิดออก ที่คนนึงวิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว

ขอทานทั้งสี่ได้ยินเสียงดังก็ช็อก และชะงักไปในทันที ค่อยๆหันหน้าไปมองด้านหลัง

หนึ่งในขอทานเมื่อหันหน้าไป ก็เห็นกำปั้นพุ่งเข้ามาที่หน้าตัวเอง ยังไม่ทันได้ไหวตัว ก็หงายหลังล้มลงกับพื้น ที่จมูกมีเลือดไหลออกสองข้าง

“ฮือ......ฮืออ......” เมื่อเห็นว่ามีคนมา นัยน์ตาของสาริศาก็เป็นประกาย ในที่สุดก็มีคนมาช่วยเธอแล้ว ผู้มาเยือนดึงเสื้อที่ถูกยัดไว้ในปากสาริศาเมื่อครู่ออก และเอาตัวเธอมาไว้ด้านหลัง

ชัชวาลตบไหล่สาริศาปลอบโยนอยู่ครู่ จึงหันไปมองพชิราด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความโมโห

“พี่ หนู......” พชิราไม่กล้าสบตาชัชวาล จึงหลบสายตาอย่างเลิ่กลั่ก ขณะเดียวกันในใจก็นึกสงสัย ว่าพี่ชายมาได้ยังไง?

ชัชวาลมองน้องสาวของตน นัยน์ตาก็เย็นชาลงทันที

“เพี๊ยะ!” ชัชวาลเข้าไปตบหน้าพชิราอย่างจัง “เธอทำเรื่องแบบนี้ออกมาได้ยังไง มันเกินไปแล้วจริงๆ! โชคดีที่ฉันมาทัน ไม่งั้นเธอรู้มั้ยว่าจะมีผลอะไรตามมาบ้าง? ”

พชิรากุมหน้าตัวเอง พลางมองชัชวาลอย่างไม่อยากจะเชื่อ เพราะว่าพ่อแม่จากไปไว ตั้งแต่เล็กจนโตเป็นที่ชายที่ดูแลเธอมา หลายปีที่ผ่านมา ชัชวาลตามใจตนตลอด ถึงจะโกรธก็แค่ดุตนเสียงดังนิดหน่อย ไม่เคยลงไม้ลงมือกับตนเลย

ตอนนี้เพราะว่าสาริศา เพราะว่าเธอ พี่ชายถึงขั้นลงมือตบตน!

ทันใดนั้น ความเกลียดที่พชิรามีต่อสาริศา ก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น!

“พี่ตบฉันเหรอ? ” พชิราร้องไห้ตะคอกใส่ชัชวาล “ตั้งแต่เด็กจนโตพี่ไม่เคยตบฉันเลย ตอนนี้ทำไมตบฉันเพื่อคนนอก!”

“หรือว่าฉันไม่ควรตบเธอเหรอ? ” ชัชวาลก็เต็มไปด้วยความโมโหพลางดุพชิรา “หลายปีที่ผ่านมาเป็นฉันที่ตามใจเธอมากไป ตอนนี้เธอถึงได้ทำเรื่องที่ทำร้ายคนอื่นแบบนี้ออกมาได้ เธอยังเป็นน้องสาวของฉันอยู่มั้ย? ยังเป็นพชิราคนก่อนอยู่หรือเปล่า? ”

เขาปวดใจจริงๆ เขารู้มาตลอดว่าพชิราเอาแต่ใจตัวเอง แต่คิดไม่ถึงเลย ว่าไม่เจอหลายปี เธอถึงขั้นทำเรื่องที่ร้ายกาจแบบนี้ออกมาได้!