หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 274

พชิราไม่ได้ออกจากโรงพยาบาลทันที แต่มาหลบมุมโทรศัพท์ตรงบันได

จากนั้นไม่นาน หมอที่เมื่อครู่จะเข้าไปตรวจห้องของสาริศาก็ปรากฏตัวขึ้นอย่างรีบร้อน

“ทำได้ดีมาก ฉันจะโอนเงินที่เหลือเข้าบัญชีของคุณในภายหลัง”

“ขอบคุณครับคุณเพชร” หมอคนนั้นพูดกับพชิราอย่างประจบสอพลอ เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นพวกสุนัขที่ชอบเลียแข้งเลียขา ไหนเลยจะเป็นหมอที่มีเมตตาชอบช่วยชีวิตคน “ขอรบกวนถามมีอะไรที่ผมต้องทำอีกไหมครับ”

“ในอีกไม่กี่วันข้างหน้า คุณก็แค่คุยกับญาติคนไข้คนนั้นเหมือนวันนี้ก็พอ และไม่ต้องพูดให้ชัดเจนเกินไป แต่ต้องทำให้เขาเชื่อว่าภรรยาถูกข่มขืน” พชิรากระซิบย้ำเตือนกับหมอ

“เข้าใจแล้ว คุณเพชรวางใจได้ เพียงแต่ไม่ทราบว่ารางวัล......” หมอทำหน้าตากระหยิ่มยิ้มย่องตอนที่พูดถึงเรื่องเงิน

“คุณไม่ได้น้อยหรอก ตราบใดที่ผลลัพธ์ทำให้ฉันพอใจ ในอนาคตย่อมจะให้เงินคุณอีกก้อนแน่นอน” พชิราตอบอย่างดูถูก

คนพวกนี้ก็เป็นแบบนี้ ตราบใดที่ให้ผลกำไรแก่พวกเขานิดหน่อย อะไรก็ทำให้ได้ “แล้วก็ อีกไม่กี่วันข้างหน้าฉันจะมาโรงพยาบาลบ่อยๆ อย่าลืมแกล้งทำเป็นไม่รู้จักฉัน ถ้าคุณเปิดเผยความลับ คุณก็จะไม่ได้เงินสักนิดเดียว!”

“เข้าใจแล้วๆ คุณเพชรวางใจได้” หมอรีบพยักหน้าตอบรับ

“อืม คุณกลับไปก่อนเถอะ” พชิราโบกมือไล่อย่างรำคาญ

“คุณเพชรงั้นผมขอตัวกลับไปทำงานก่อน” หมอจากไปพร้อมกับรอยยิ้ม เพียงแต่รอยยิ้มบนใบหน้าหายวับไปทันทีที่หันหลัง

เขาแอบคิดในใจ “ชิ คนอะไร ถ้าไม่ใช่เพราะเงินสกปรกนั่น กูจะนอบน้อมมึงเหรอ รูปร่างหน้าตาสะสวยแต่ทำอะไรอุบาทว์ชาติชั่ว อยากจะเป็นเมียน้อยคนอื่นจนตัวสั่น”

หมอเดาได้มากกว่าครึ่งว่าคุณเพชรคนนี้จงใจให้คุณผู้ชายคนเมื่อครู่เข้าใจภรรยาของเขาผิด เห็นได้ชัดว่าอยากทำให้ครอบครัวคนอื่นแตกแยก

แต่เรื่องพวกนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับเขา ตราบใดที่เขาได้เงินก็พอแล้ว จรรยาบรรณแพทย์งั้นเหรอ มันสำคัญตรงไหน ให้เขามีกินมีใช้ได้หรือไง คุณเพชรคนนี้ยื่นเงินให้เขาแทบจะเท่าเงินเดือนเกือบครึ่งปี เรื่องอะไรเขาจะไม่ยินดีทำล่ะ

พชิรายืนอยู่ที่เดิมด้วยรอยยิ้มพึงพอใจ

สาริศา ต่อให้คุณจะได้รับการช่วยเหลือ แต่ตราบใดที่ธนพัตเชื่อว่าคุณถูกข่มขืน เป้าหมายของฉันก็จะสำเร็จ

ไม่มีชายใดไม่สนใจเรื่องแบบนี้ ตอนนี้ฉันปลูกหนามยอกอกนี้ไว้ในใจเขาแล้ว ไม่ช้าก็เร็วเขาจะต้องทิ้งคุณแน่

“เป็นแบบนี้เธอพอใจงั้นเหรอ” ขณะที่พชิรากำลังแอบสะใจ จู่ๆ เสียงของชัชวาลก็ดังมาจากด้านหลัง

“พี่วาล” พชิราหันไปด้วยความตื่นตระหนก “พี่มาตั้งแต่เมื่อไร” ชัชวาลคงไม่ได้ยินการสนทนาของเธอกับหมอหรอกนะ

“ตั้งแต่ตอนที่เธอโทรศัพท์” น้ำเสียงของชัชวาลเต็มไปด้วยความผิดหวังระคนโกรธ “เธอติดสินบนหมอให้ร่วมมือโกหกธนพัตได้ยังไง! เธอรู้หรือเปล่าว่าความเข้าใจผิดแบบนี้จะทำร้ายความสัมพันธ์ของพวกเขาได้ร้ายแรงมากขนาดไหน”

แน่นอนว่าพชิรารู้ดี เพราะนี่คือจุดประสงค์ในการที่เธอทำแบบนี้

ภายในใจของชัชวาลกำลังต่อสู้ ตอนนี้เขาเองก็ไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรดี คนหนึ่งเป็นญาติเพียงคนเดียวบนโลกใบนี้ อีกคนคือเพื่อนที่เขารู้สึกดีด้วยที่สุด ดูเหมือนไม่ว่าจะเลือกทางไหนมันก็ผิดไปหมด

“พี่ห้ามบอกธนพัตนะ” เมื่อเห็นว่าชัชวาลไม่พูด พชิราจึงรีบก้าวเข้าไปจับมือเขา “พี่ก็รู้ ด้วยนิสัยของธนพัต ถ้าเขารู้เรื่องนี้ ต้องไม่มีทางปล่อยฉันไปแน่”

ชัชวาลรู้ว่าสิ่งที่พชิราพูดนั้นถูกต้อง และเขาก็รู้ด้วยว่าถึงแม้ตัวเองจะช่วยสาริศาไว้ ก็เกรงว่าจะบอกธนพัตไม่ได้ว่าพชิราอยู่เบื้องหลัง

จากสิ่งที่เกิดขึ้นกับไรยาครั้งที่แล้วก็สามารถคาดการณ์ได้ว่าถ้าธนพัตรู้ว่าพชิราเป็นคนลักพาตัวสาริศา ไม่ใช่แค่น้องสาวของตัวเอง แต่ตระกูลนิธิธราสกุลจะต้องรับผลกรรมไปด้วยกันทั้งหมด เขารับความเสี่ยงนี้ไม่ได้

“พี่วาล สัญญากับเพชรได้ไหม พี่บอกธนพัตไม่ได้นะ พี่วาล ถือว่าเพชรขอร้อง” พชิราพูดอย่างออดอ้อนขอร้อง

ชัชวาลมองพชิราด้วยสายตาซับซ้อน แม้เธอจะทำทุกอย่างเพื่อบรรลุเป้าหมาย แต่เธอก็เป็นคนที่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดเพียงคนเดียวบนโลกใบนี้ เขาเคยให้สัญญากับพ่อแม่ของตัวเองว่าจะดูแลพชิราเป็นอย่างดี เขาไม่สามารถทำให้เธอตกอยู่ในสถานการณ์ที่อันตรายได้

เมื่อเห็นชัชวาลพยักหน้าเล็กน้อย พชิราก็เผยรอยยิ้มพึงพอใจ เธอรู้ว่าชัชวาลยังคงรักเธอมากที่สุด

“งั้นเธอสัญญากับพี่มาว่าต่อไปจะไม่ทำอะไรที่เป็นการทำร้ายสาริศาอีก” ชัชวาลพูดโดยมองพชิราอย่างจริงจัง

“ได้ๆๆ ฉันสัญญาว่าต่อไปจะไม่ทำแบบนี้อีก” พชิราตอบรับชัชวาลไปส่งๆ แล้วดึงเขาเดินออกไปอย่างมีความสุข

ชัชวาลหันหน้ามองไปยังห้องผู้ป่วยของสาริศา แววตาเต็มไปด้วยความรู้สึกผิดและขอโทษสาริศาในใจ