หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 280

หลังจากอยู่ในโรงพยาบาลเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ อาการบาดเจ็บของสาริศาทั้งเล็กและใหญ่เกือบจะหายดีแล้ว ดังนั้นจึงทำเรื่องออกจากโรงพยาบาล

วันออกจากโรงพยาบาล เนื่องจากธนพัตมีประชุมสำคัญที่บริษัท เขาจึงให้ชรัณมาโรงพยาบาลรับสาริศากลับบ้าน

คืนนี้ธนพัตยุ่งจนใกล้เช้าถึงกลับมา เมื่อเปิดประตูห้องนอน ธนพัตพบว่าสาริศาหลับไปแล้ว

เขาถอดเสื้อผ้าอออกเบาๆ แล้วเดินไปที่ข้างเตียง ธนพัตค่อยๆ ยกผ้าห่มขึ้นเตรียมตัวจะนอน แต่คิดไม่ถึงว่าสุดท้ายแล้วสาริศาจะตื่นขึ้นมา

“คุณกลับมาแล้วเหรอ” สาริศาขยี้ตาพลางพูดอย่างงัวเงีย เธอรอจนถึงห้าทุ่มธนพัตก็ยังไม่กลับ สาริศายังคิดว่าเขาคงจะทำงานล่วงเวลาทั้งคืน

“อืม ขอโทษนะที่ผมทำให้คุณตื่น” ธนพัตลูบแก้มของสาริศาพลางกระซิบขอโทษเธอ

เมื่อเห็นสีหน้าขอโทษของธนพัตที่เต็มไปด้วยความเหนื่อยล้าจนไม่สามารถปกปิดได้ ทันใดนั้นสาริศาก็รู้สึกทั้งปวดใจและรักใคร่ มันเอ่อล้นเสียจนจะท่วมท้นตัวเธอ

สาริศายืดตัวขึ้นกอดคอธนพัตและเริ่มจูบก่อน

ธนพัตชะงักอึ้งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะสวมกอดเอวของสาริศาแน่นเมื่อได้สติกลับมา แล้วจูบตอบเธอ

ก่อนหน้านี้สาริศากับธนพัตเล่นสงครามประสาทต่อกัน ต่อมาสาริศาก็เข้ารับการรักษาตัวในโรงพยาบาลอีก ทั้งคู่ที่ไม่ได้อยู่ด้วยกันมานานจึงต่างถูกจูบนี้กระตุ้นความรู้สึก

ธนพัตค่อยๆ กดทับสาริศา มือสอดเข้าไปใต้ชายชุดนอนของเธอ ความเย็นทำให้สาริศาตัวสั่นน้อยๆ

“ธนพัต......” เธอครางแผ่วโดยไม่รู้ตัว

เมื่อได้ยินเสียงของสาริศา จู่ๆ ธนพัตก็หยุด ยืดตัวขึ้นมองสาริศาด้วยสายตาที่ซับซ้อน สิ่งนี้ทำให้สาริศาไม่ค่อยเข้าใจ

“ขอโทษ ผมลืมไปว่าคุณเพิ่งออกจากโรงพยาบาล” ธนพัตเงียบไปสักพักก่อนจะเอ่ยปากขอโทษสาริศา

“ฮะ? ไม่ ฉัน.......” สาริศาอยากอธิบายว่าตัวเองไม่ได้เป็นอะไร แต่เธอเขินเกินกว่าจะพูดออกไป และรู้สึกกังวลเล็กน้อยอยู่ครู่หนึ่ง

“ผมจะไปอาบน้ำ คุณนอนก่อนเลย” ธนพัตลูบศีรษะสาริศาแล้วลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำ

สาริศานอนบนเตียงด้วยอาการมึนงงเล็กน้อย จะจบแบบนี้เหรอ หลังจากอาบน้ำแล้วธนพัตแค่มานอนกอดสาริศาจนหลับไป ไม่ได้ทำอะไรอีก

อีกหลายวันถัดมา สาริศารู้สึกอยู่ตลอดว่าธนพัตมีบางอย่างแปลกไป แม้จะอ่อนโยนกับตัวเองมาก แต่การสัมผัสทางกายระหว่างทั้งสองกลับไม่มากเหมือนเมื่อก่อน บางครั้งต่อให้ตนจะแอบบอกใบ้อย่างชัดเจน ธนพัตก็ยังจะไม่ทำตัวใกล้ชิดมากเกินไป

เมื่อเห็นธนพัตเป็นแบบนี้ ใจสาริศาก็เกิดความรู้สึกที่อธิบายไม่ได้ ทั้งไม่เข้าใจทั้งเศร้าทั้งเสียใจ และรู้สึกน้อยใจด้วย......หรือว่าธนพัตเบื่อตนแล้ว

ไม่หรอกๆ!

สาริศาพยายามปลอบตัวเอง บางทีเขาอาจแค่กังวลเพราะตนเพิ่งออกจากโรงพยาบาล

วันนี้ธนพัตไปทำงานแต่เช้า แต่สาริศากลับนอนคิดไม่ตกอยู่บนเตียง เรื่องจริงคือเธอแทบไม่ได้นอนเลย

หลังจากนอนอยู่บนเตียงไปหนึ่งชั่วโมง สาริศาที่อยู่ในความงุนงงตลอดมา ก็ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ ในที่สุดสาริศาก็ลุกขึ้นไปหยิบโน้ตบุ๊คของตัวเอง

เมื่อเปิดเพจไป่ตู้ สาริศาลังเลไม่รู้จะพิมพ์ค้นหาว่าอะไร นี่เป็นครั้งแรกที่ตัวเองค้นหาคำถามนี้บนไป่ตู้หลังจากไม่ได้เข้ามานานหลายปี สาริศารู้สึกหน้าร้อนเล็กน้อย จึงใช้มือทั้งสองข้างพัดให้ความเย็น

หลังจากหายใจเข้ายาวๆ สองที สาริศาก็พิมพ์บนแป้นพิมพ์ไปว่า

(เพราะอะไรสามีถึงไม่อยากใกล้ชิด)

หลังจากพิมพ์จบ สาริศาก็กัดฟันกดปุ่ม “enter” ด้วยความรวดเร็ว

หลังจากทำเรื่องพวกนี้จบ สาริศาพบว่าตัวเองเครียดจนเหงื่อแตก จึงจำต้องลุกขึ้นไปอาบน้ำด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ

ท่ามกลางความรู้สึกที่ทั้งเครียดทั้งคาดหวัง ในที่สุดพัสดุส่งด่วนที่เธอรอก็มาส่ง

เมื่อเปิดห่อดู เธอก็แทบไม่อยากเชื่อเพราะมันเป็นชุดบางๆ เห็นได้ชัดว่าเนื้อผ้าบางมาก และยังเป็นแบบเปิดเผยทั้งด้านบนและด้านล่าง ใส่ชุดแบบนี้จะต่างจากไม่ใส่จริงเหรอ

ตอนเย็นวันนี้ขณะที่กำลังทานอาหารค่ำ ธนพัตพบว่าสาริศาดูแปลกไป เธอเอาแต่ก้มหน้าทานไม่พูดไม่จาและเหมือนจะไม่กล้ามองตัวเองด้วย

“ริศา วันนี้คุณอารมณ์ไม่ดีเหรอ” ธนพัตกังวลกับความผิดปกติของสาริศา

“ฮะ!” สาริศาเงยหน้าขึ้นด้วยความตกใจ ก่อนจะรีบพูดว่า “เปล่า ฉันไม่ได้อารมณ์เสีย”

“ไม่ใช่ก็ดี”

“อืม” หลังจากตอบสาริศาก็ก้มหน้าก้มตาทานอีกครั้ง

เมื่อมองไปที่สาริศาซึ่งไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่ ธนพัตก็สงสัยเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ถามเพิ่มเติม

ตอนค่ำหลังจากสาริศาอาบน้ำเสร็จแล้ว เธอมองดูชุดนอนที่เพิ่งซื้อมาแล้วสงสัยว่าควรใส่มันหรือไม่ แต่เมื่อคิดถึงจุดประสงค์ของตัวเอง ในที่สุดสาริศาก็กัดฟันสวมชุดนี้

เมื่อมองกระจกในห้องน้ำ สาริศารู้สึกเขินตัวเองเล็กน้อย แต่ว่ามันก็ดูยั่วจริงๆ

หลังจากหายใจเข้าลึก สาริศาก็เดินออกจากห้องน้ำ แต่ก็รีบวิ่งกลับมาทันที “ไม่มีทาง จะไปให้ธนพัตเห็นแบบนี้ได้ยังไง” สาริศาปิดหน้าอันแดงก่ำของตัวเองไม่มีความกล้าที่จะออกไปจริงๆ

“ช่างมัน ตายเป็นตาย สู้ๆ!” สาริศาเปิดประตูห้องน้ำแล้วแอบให้กำลังใจตัวเอง