หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 281

ตอนสาริศามาถึงห้องนอน ธนพัตก็อาบน้ำเสร็จนั่งรออยู่บนเตียงแล้ว แต่กำลังก้มหน้าอ่านเอกสารในมืออยู่ ไม่ได้สังเกตเห็นว่าสาริศามาแล้ว

พอเห็นว่าธนพัตไม่ได้มองตัวเอง สาริศามีความรู้สึกอยากจะวิ่งหนีบางอย่าง แต่ก็คิดขึ้นมาอีกว่าทำมาถึงขั้นนี้แล้ว สาริศาหน้าแดงฝืนตัวเองให้ถามออกมาว่า“ธนพัต คุณ คุณจะดื่มน้ำมั้ยคะ”

“อืม ขอบคุณ” ธนพัตตอบสาริศาโดยที่ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมา

พ่นลมหายใจเบาๆ สาริศาหยิบแก้วน้ำที่อยู่ข้างๆมาด้วยความหงุดหงิดเล็กน้อยเดินไปที่ตู้กดน้ำภายในบ้าน เหลือบมองธนพัตที่อยู่ข้างหลังที่ยังคงก้มหน้าอ่านเอกสาร เธอลังเลอยู่ชั่วครู่ก่อนจะถามว่า “คุณอยากได้น้ำอุ่นหรือน้ำเย็นคะ”

ธนพัตได้ยินก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย เขาไม่ใช่ว่าดื่มน้ำอุ่นมาตลอดหรอกเหรอ ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันมานานขนาดนี้แล้ว ความเคยชินนี้ของเขาสาริศาน่าจะรู้ดีนี่ อีกอย่าง ปกติดูเหมือนว่าเธอจะไม่เคยถามตนเองแบบนี้มาก่อน

ไม่เข้าใจในคำถามของสาริศาเล็กน้อย สุดท้ายธนพัตก็เงยหน้ามองไปทางสาริศา

ตอนที่มองเห็นสาริศา ธนพัตใจลอยไปชั่วขณะ จากนั้นเปลวไฟสองดวงก็ลุกโชนอยู่ในดวงตาของเขาอย่างรวดเร็ว

“น้ำอุ่น” เขาจ้องมองสาริศาเงียบๆอยู่พักหนึ่ง ธนพัตตอบคำถามเธอ เสียงแหบพร่าที่แฝงด้วยเสน่ห์ค่อยๆลอยมาทางสาริศาเบาๆ สาริศารู้สึกแค่ว่า ร้อนผ่าวไปทั้งตัวเพราะสายตาและน้ำเสียงของธนพัต

“อืมค่ะ ฉันเข้าใจแล้ว” เสียงที่ตอบธนพัตสั่นเล็กน้อย หลังจากสาริศารับแก้วน้ำมาหนึ่งใบก็ค่อยๆเดินไปทางธนพัตช้าๆ

ชุดนอนที่สวมอยู่บนร่างของสาริศาพอเหมาะดีทีเดียว ชุดนอนที่เผยให้เห็นเนื้อหนังมังสาสวมอยู่บนตัวสาริศากลับเหมาะสมเข้ากันได้พอดี เรือนร่างที่สมบูรณ์แบบเปิดเผยออกมาหมด การออกแบบที่เข้ารูปเน้นส่วนเว้าส่วนโค้งชัดเจน ขาขาวเนียนสวยพอมองเห็นอยู่ใต้ผ้าตาข่ายบางๆชั้นนั้น เห็นสาริศาเดินมาทางตนเอง ธนพัตก็รู้สึกคอแห้ง เหงื่อไหลทั้งตัว

“ให้คุณค่ะ” เธอเดินมาที่ข้างเตียงส่งแก้วน้ำให้ธนพัต สาริศาก้มหน้ามองไปทางอื่น ไม่กล้าสบตากับธนพัต

ธนพัตไม่ได้รับแก้วน้ำที่สาริศาส่งให้ ใช้สายตาเร่าร้อนมองสาริศาอยู่แบบนี้

ถูกธนพัตจ้องมองแบบนี้ สาริศาก็เอาแก้วน้ำมาวางบนโต๊ะข้างๆ กลืนน้ำลายด้วยความตื่นเต้นเล็กน้อย แต่กลับไม่รู้เลยว่าท่าทางแบบนี้ยิ่งเพิ่มเสน่ห์ดึงดูดมากยิ่งขึ้น ยื่นมือไปคว้าตัวสาริศาที่อยู่ตรงหน้าตัวเอง ธนพัตกดเธอไว้ด้านล่างแล้วจูบเธอ

ภาพที่เห็นตรงหน้ากับสัมผัสที่อยู่ใต้ฝ่ามือทำให้ธนพัตเกือบจะคลุ้มคลั่ง การกระทำจึงดุดันและเร่งรีบไปหน่อย

ไม่ได้มีความเขินอาย สาริศาเวลานี้ก็ตอบสนองธนพัตอย่างเต็มใจ ในใจแอบชอบเล็กน้อย ดูท่าแล้วการคาดเดาของตนก่อนหน้านี้จะผิดพลาด

สองแขนโอบที่แผ่นหลังธนพัต สาริศากอดผู้ชายที่เธอรักยิ่งคนนี้เอาไว้แน่น

ธนพัตเงยหน้ามองสาริศา หน้าผากมีปอยผมที่เปียกเหงื่อสองสามปอยปรกที่ใบหน้าเบาๆ ยิ่งเพิ่มรสชาติความดิบเถื่อนขึ้น

“ธนพัต……” สาริศามองธนพัตแบบนี้ด้วยหัวใจที่หวั่นไหว ปากก็ส่งเสียงครางเรียกชื่อของเขาไม่หยุด ธนพัตที่ตื่นตัวก็ยิ่งเกิดอารมณ์มากยิ่งขึ้น

ไล้จูบสาริศาลงมาเรื่อยๆ ธนพัตกัดเบาๆที่ลำคอของเธอ ทิ้งรอยประทับไว้ทีละอันๆ

ทันใดนั้น ธนพัตมองเห็นรอยแผลเป็นที่ใต้ไหปลาร้าของสาริศา การกระทำทุกอย่างก็หยุดการเคลื่อนไหว

เป็นบาดแผลที่สาริศาได้รับบาดเจ็บก่อนหน้านี้แม้จะหายดีแล้ว แต่ก็ยังทิ้งรอยแผลเป็นเอาไว้อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ มองเห็นสิ่งเหล่านี้ ภาพที่สาริศาถูกผู้ชายสี่คนนั้นฉีกกระชากเสื้อผ้าก็ผุดขึ้นในหัวของธนพัต

ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม วันนี้ธนพัตก็ยังต้องไปทำงาน เธอควรจะเตรียมอาหารเช้าไว้ให้เขาดีกว่า

ตอนที่ธนพัตตื่นขึ้นมามองเห็นว่าที่ข้างๆตนเองว่างเปล่านั้น ก็หวนนึกถึงเรื่องเมื่อคืน เกิดความเจ็บปวดในหัวใจของธนพัต

เขาเองก็รู้วิธีการของตนเองจะทำให้สาริศาเสียใจเล็กน้อย สองสามวันมานี้ไม่ใช่ว่าเขาไม่รู้ว่าสาริศาคิดอะไรอยู่บอกได้ว่าบางอย่างก็บอกอย่างโจ่งแจ้งไปหน่อย เมื่อวานเธอถึงขั้นใส่ชุดนอนที่ไม่เคยใส่มาก่อนเลย

แต่พอนึกถึงวีดิโอที่บุรินทร์ให้ตนเองดูเมื่อวาน เขาก็รู้ไม่อาจให้ตนเองถลำลึกต่อไปได้ เขาต้องยอมรับว่าเรื่องในวันนั้นทำให้ตนเองเกิดเงามืดอะไรบางอย่าง ธนพัตส่ายหน้า พยายามสะบัดภาพเหล่านั้นออกจากหัว ลุกขึ้นเข้าไปในห้องน้ำ

รอจนธนพัตล้างหน้าล้างตาเสร็จ สาริศาก็เตรียมอาหารเช้าเสร็จวางบนโต๊ะอาหารเรียบร้อย

“ตื่นแล้วเหรอคะ” มองไปยังธนพัต สาริศาก็ทักทายเขาด้วยแววตาเย็นชาเล็กน้อย

“อืม” มองเห็นว่าสาริศามัวแต่ทำอะไรยุ่งหันหลังให้เขา ธนพัตก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดี

“กินข้าวเถอะค่ะ”

หยิบชามกับตะเกียบสองชุดมาวาง สาริศานั่งลงข้างๆโต๊ะอาหาร ไม่ได้พูดอะไรอีก ธนพัตเห็นอย่างนั้นก็ได้แต่นั่งลง

ในใจของทั้งสองคนต่างก็ยังไม่อาจปล่อยวางเรื่องเมื่อคืนได้ ต่างฝ่ายต่างกินข้าวที่อยู่ตรงหน้า ต่างฝ่ายต่างนิ่งเงียบไม่พูดไม่จา บรรยากาศรอบๆโต๊ะอาหารเต็มไปด้วยความน่าอึดอัดบางอย่างไปชั่วขณะ