หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 332

“อะไรนะ!” ธนพัตตกใจมาก เขาคิดไม่ถึงเลยว่า เด็กคนนั้นสุดท้ายก็ไม่ได้เกิดมา

พอมองไปทางสาริศาที่ก้มหน้าไม่พูดอะไร ธนพัตนึกว่าเธอกำลังเศร้าใจ ในตอนนั้นเธอชอบเด็กคนนั้นมากถึงขนาดนั้น ถึงขั้นเพื่อเด็กคนนั้นถึงกับหย่ากับตนเอง พอเสียเด็กไป เธอคงจะเสียใจมาก

“ริศา อย่าเสียไปเกินไปเลย บางทีพระเจ้าอาจไม่พร้อมให้เด็กคนนี้เกิดมาก็ได้” ธนพัตปลอบสาริศาเบา ๆ แต่ก็แอบพูดในใจว่า “ริศา คุณวางใจได้ ในอนาคตเราจะต้องมีลูกของเราแน่นอน”

ใช่แล้ว ธนพัตตัดสินใจแล้ว เขาต้องตามง้อสาริศาคืนกลับมาให้ได้ จะทำให้เธอกลับมาเป็นภรรยาของเขาอีกครั้ง งานแต่งงานที่เขาติดเธอไว้ ครั้งนี้เขาจะชดเชยให้กับเธอด้วย เขาจะให้เธอสวมชุดแต่งงานสีขาวเพื่อตนเอง!

เมื่อห้าปีก่อน เพราะความผิดพลาดของเขาถึงทำให้พชิราต้องขาพิการทั้งสองข้าง และต้องใช้ชีวิตในช่วงครึ่งชีวิตหลังอยู่บนรถเข็นเท่านั้น เพราะความรู้สึกผิด เขาต้องฝืนใจสูญเสียสาริศาไป ตั้งใจว่าต่อจากนี้จะดูแลพชิราให้ดี และคอยช่วยให้เธอเดินออกจากความสิ้นหวังจากการพิการให้ได้

แต่พอเวลาผ่านไป เขาพบว่าเขาทำใจปล่อยสาริศาไปไม่ได้ และไม่มีทางทำใจได้ หลังจากที่เธอจากไป ก็เหมือนมีเงาของเธอปรากฏอยู่ทุกที่ ตอนกินข้าวก็เห็นเงาของเธอ ตอนทำงานก็เห็นเงาของเธอ ตอนตื่นมากลางดึกก็เหมือนจะเห็นเธอมองมาทางตนเองด้วยรอยยิ้ม

แต่ทุกครั้งที่เขาอยากจะเดินเข้าไปกอดเธอไว้ เขาก็ต้องผิดหวังที่พบว่าสิ่งที่เขาเห็นเป็นเพียงภาพลวงตา หลังจากเป็นอย่างนั้นอยู่นาน ธนพัตรู้สึกว่าเหมือนตนเองกำลังจะบ้าอยู่แล้ว

เดิมทีเขาอยากจะรอจนกว่าพชิราจะสามารถยอมรับความจริงที่พิการแล้วได้ และสามารถใช้ชีวิตได้อย่างปกติ เขาก็จะไปที่สหรัฐอเมริกาเพื่อตามง้อสาริศากลับมา และอธิบายให้เธอฟังถึงความจำเป็นที่เขายอมหย่ากับเธอ

แต่เขาพบว่านับวันพชิรายิ่งตัวติดกับเขามากขึ้นเรื่อย ๆ บางครั้งตนเองงานยุ่งจนไม่มีเวลาอยู่กับเธอ เธอก็จะโทรมาไม่หยุด ถึงกับส่งคนรับใช้ทั้งหมดในบ้านออกไปตามหาเขา จนกว่าเขาจะกลับมาถึงบ้าน

แล้วอีกอย่างในช่วงสองปีที่ผ่านมา พชิรายังใช้ตำแหน่งภรรยาของประธานTNP Group มักจะเข้าไปแทรกแซงในการทำงานของพนักงานในบริษัทของเขา เลขาของเขาถูกเปลี่ยนไปสองคนแล้ว

ทุกครั้งที่เขาเริ่มทนไม่ไหว อยากจะบอกพชิราว่าเขาไม่ได้รู้สึกกับเธอแบบชายหญิง เธอจะมองมาที่เขาด้วยสีหน้าน้ำตาเอ่อคลอ เหมือนตนเองถูกทำร้ายจิตใจอย่างรุนแรง แล้วถามเขาว่าเป็นเพราะเธอขาพิการแล้ว ดังนั้นเขาก็เลยรังเกียจเธอแล้วใช่ไหม? บางครั้งยังอาละวาดทำลายข้าวของอย่างบ้าคลั่ง

หลังจากปรึกษากับคุณหมอแล้ว คุณหมอบอกว่าบางทีเธออาจจะยังยอมรับเรื่องที่ตนเองขาพิการไม่ได้ ดังนั้นขอให้เขาพยายามตามใจเธอ พยายามอย่าพูดอะไรที่ทำให้เธออารมณ์แปรปรวนเกินไป ไม่อย่างนั้นอาการของเธอจะยิ่งเลวร้ายมากขึ้น

พอคิดว่าที่พชิราต้องกลายเป็นแบบนี้เพราะตนเธอ ธนพัตจึงทำได้เพียงตอบรับอย่างจนใจ

แต่ช่วงนี้เขาคิดได้แล้ว ในเมื่อเขาไม่สามารถปล่อยสาริศาไปได้ และไม่มีทางอยู่กับพชิราได้ ถ้าอย่างนั้นเขาจะปล่อยให้เรื่องราวมันเป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้ ไม่อย่างนั้น มันจะทำร้ายพวกเขาทั้งสามคน

ที่สำคัญก็คือ ในเมื่อตอนนี้สาริศากลับมาแล้ว เขาก็ไม่มีวันจะปล่อยให้เธอจากไปได้อีก เขาต้องตามง้อเธอคืนกลับมาให้ได้!

แต่สาริศาไม่รู้ในเรื่องที่ธนพัตกำลังคิดอยู่ พอได้ยินคำพูดของธนพัต เธออยากจะตบหน้าเขามาก พระเจ้าอาจไม่พร้อมให้เด็กคนนี้เกิดมาบ้าบออะไร? ทั้งที่เป็นเขาเองที่ไม่อยากเก็บเด็กคนนี้ไว้!

และนี่ไม่ใช่ครั้งแรกแล้ว เรื่องแบบนี้เคยเกิดขึ้นมาก่อน ทุกครั้งที่เขาไปร่วมงานเลี้ยงไหน พชิราก็จะรู้ข่าวและรีบตามมาอย่างรวดเร็ว พร้อมกับแสดงท่าทีใกล้ชิดกับตนเองต่อหน้าทุกคน หรือว่าคนในบริษัทจะบอกความเคลื่อนไหวของเขาทุกฝีก้าวให้พชิราได้รู้ ถ้าเขาจับได้ว่าเป็นใคร เขาจะไม่ยกโทษให้อีกฝ่ายอย่างแน่นอน!

เมื่อคิดถึงตรงนี้ สีหน้าของธนพัตก็ดุร้ายขึ้นมา และในขณะเดียวกันเขาก็มองไปทางพชิราด้วยแววตาค้นหา เธอติดสินบนให้คนรอบข้างของเขาเพื่อติดตามความเคลื่อนไหวของเขาจริงหรือเปล่า

แต่ตอนนี้โฟกัสของพชิราอยู่ที่สาริศา จึงไม่ทันได้สังเกตเห็นสีหน้าที่เปลี่ยนแปลงไปของธนพัตที่มองไปทางเธอ

เมื่อตะกี้ตอนที่เห็นสาริศา พชิราแทบไม่เชื่อสายตาของตัวเองเลย ผู้หญิงที่สวยสง่า และมีเสน่ห์ตรงหน้านี้จะเป็นผู้หญิงซื่อบื้อเมื่อห้าปีก่อนจริงๆ ทำไมเธอถึงเปลี่ยนไปได้มากขนาดนี้?

ตลอดห้าปีมานี้เพื่อมัดใจของธนพัตไว้ พชิราใช้เวลาส่วนใหญ่มาดูแลหน้าตาตัวเองให้มากขึ้น และเธอเชื่อว่ารูปลักษณ์ปัจจุบันของเธอดูน่าดึงดูดใจมากกว่าเมื่อ 5 ปีที่แล้ว แต่ในเวลานี้ เธอมั่นใจว่าหน้าตาของตัวเองดูดีกว่าเมื่อห้าปีก่อนแล้ว แต่เธอต้องยอมรับเลยจริงๆ ไม่ว่าจะเป็นหน้าตาหรือบุคลิกท่าทาง ถ้าเปรียบเทียบผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้ากับเธอ ดูไม่ได้ด้อยกว่ากันเลยแม้แต่นิดเดียว

พอคิดว่าเมื่อตะกี้ธนพัตอยู่ใกล้เธอขนาดนั้น ท่าทางใกล้ชิดกันมาก พชิราเริ่มหวั่นใจขึ้นมา สาริศากลับมาครั้งนี้เพื่อแย่งธนพัตกลับไปใช่ไหม? มันต้องอย่างนั้นแน่นอนเลย! ไม่อย่างนั้นมันจะบังเอิญขนาดนี้ได้ยังไงกัน พวกเขาจะมาเจอกันที่งานประมูลครั้งนี้ได้ยังไง?

พอมองไปที่ชุดบนร่างกายของสาริศา พชิราก็กำหมัดแน่นใต้ผ้าคลุมขา คิดไม่ถึงว่าไม่ได้เจอกันห้าปี สาริศาจะเรียนรู้ที่จะใช้เสน่ห์ยั่วยวนผู้ชายแล้ว แต่ถ้าเธอคิดจะแย่งธนพัตกลับไป เธอไม่มีทางยอมให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นเด็ดขาด!