หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 43

“ทำไมสาริศา คุณกลัวแล้วหรือไง” พอเห็นสาริศาหน้าซีดเผือด ธีภพก็อดที่จะหัวเราะเยาะไม่ได้ “ตอนนี้รู้ว่าต้องกลัวเหรอ แล้วทำไมถึงคิดจะทำเรื่องสกปรกแบบนั้นออกมาตั้งแต่แรก!”

ตอนนี้สาริศารู้สึกอารมณ์ไม่คงที่มาก ธีภพพูดดูถูกเธอในเวลานี้ ทำให้เธอรู้สึกอารมณ์เสียมากกว่า

“ธีภพ ฉันกับคุณไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันสักนิด คุณไม่ต้องมายุ่งเรื่องของฉัน” น้ำเสียงของสาริศาเย็นชาเข้าถึงกระดูก “คุณแค่บอกฉันมา ว่ารูปถ่ายพวกนี้คุณได้มาจากไหน ใครเป็นคนถ่าย? ใครเป็นคนส่งมาให้คุณ!”

พอเห็นใบหน้าซีดเซียวของสาริศา ในใจของธีภพก็รู้สึกกระตุกขึ้นมาไม่ได้ แต่พอสายตาของเขามองไปที่ภาพถ่าย ความโกรธของเขาก็เพิ่มขึ้นมาอีกครั้ง

“ใครเป็นคนถ่ายรูปพวกนี้ คุณรู้ดีอยู่แก่ใจไม่ใช่หรือไง ทำไมคุณยังต้องถามผมอีก!” ธีภพมองไปที่สาริศาอย่างเย้ยหยัน สายตาของเขาเต็มไปด้วยความรังเกียจ “หรือคุณสนุกกับหลายครั้งเกินไป คุณจำไม่ได้ว่าเป็นครั้งไหน ผู้ชายคนไหนถ่ายไว้”

สาริศาตัวสั่นเทาอย่างควบคุมไม่ได้

เห็นได้ชัดว่า ธีภพจำไม่ได้ว่ารูปถ่ายนี้เป็นรูปถ่ายเมื่อสองปีก่อน

มันก็ใช่ สองปีมานี้ สาริศาไว้ผมยาวมาตลอด จะมองหาความแตกต่างไม่ออกก็ไม่แปลก

ดังนั้นความเข้าใจผิดที่เขามีต่อสาริศามันหยั่งรากลึกอยู่ในใจไปแล้ว ทำให้ธีภพเชื่ออย่างง่ายดาย ว่ารูปถ่ายพวกนี้เพิ่งถูกถ่ายเมื่อไม่นานมานี้ และถูกถ่ายโดยผู้ชายคนใดคนหนึ่ง

สาริศากัดริมฝีปากแน่น เธอรู้ว่าจะหาเบาะแสอะไรจากผู้ชายบ้าอย่างธีภพไม่ได้ ดังนั้นจึงไม่อยากพูดอะไรกับเขาอีก จึงเตรียมจะหันหลังเดินออกไป

“สาริศา หยุดเดี๋ยวนี้นะ!”

เสียงตะโกนอย่างโมโหของธีภพดังขึ้นตามหลังสาริศา แต่เธอไม่แม้แต่จะหันกลับมามอง รีบเดินออกจากห้องทำงานไปทันที

หลังจากออกจากห้องทำงาน สาริศาก็ไม่สนใจสายตาแปลกๆ นอกประตู แต่รีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำ

หลังจากปิดประตูห้องน้ำ สาริศาก็ทรุดตัวลงนั่งบนชักโครก แล้วหอบหายใจอย่างแรง

รูปถ่าย!

รูปถ่ายพวกนั้น!

ใครเป็นคนถ่ายรูปแล้วส่งมาให้ธีภพกัน? หรือว่าจะเป็นคนที่วางแผนใส่ร้ายเธออยู่เบื้องหลังคนนั้น?

แต่จุดประสงค์ของอีกฝ่ายคืออะไรกัน เรื่องมันผ่านมาสองปีแล้ว แค่นั้นมันยังทำร้ายเธอไม่เพียงพออีกหรือไง ตอนนี้ถึงได้เอารูปถ่ายพวกนี้ออกมาอีก

ด้านนี้ สาริศาทรุดตัวลงด้วยความสิ้นหวัง ส่วนอีกด้านหนึ่ง ธีภพเองก็อารมณ์เสียไม่หยุด

เขานั่งบนโซฟาอย่างโกรธจัด และดึงเนกไทที่ทำให้เขารู้สึกหายใจไม่ออกออกไป

เขายังจำได้ เมื่อสองปีก่อน ตอนที่เขาได้รับรูปถ่ายของสาริศาที่นอนอยู่บนเตียงบนโทรศัพท์มือถือของเขา ถึงทำให้เขาต้องเชื่อว่าสาริศานอกใจเขาจริงๆ

แต่เขาไม่เคยคิดเลยว่า ถึงจะผ่านมาสองปีแล้ว เขานึกว่าเขาน่าจะเลิกใส่ใจผู้หญิงไร้ยางอายคนนี้ได้แล้ว แต่พอได้เห็นรูปเธออีก เขาก็ยังรู้สึกโกรธมาก!

เป็นรูปถ่ายใหม่กับผู้ชายอื่นอีกแล้วสินะ? คราวนี้ใครอีกฝ่ายเป็นใครล่ะ! ธนพัต? หรือผู้ชายคนอื่น?

ธีภพรู้สึกเพียงแค่แน่นหน้าอกจนเหมือนจะระเบิดออกมา ถ้าเขาไม่ทำอะไรสักอย่าง เขากลัวจริงๆ ว่าเขาจะเป็นบ้าไปซะก่อน!

หลังจากนั้นเขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออก

พอปลายสายกดรับสาย ธีภพก็พยายามอย่างเต็มที่ที่จะแสร้งยิ้มออกมา

“คุณน้าครับ ผมเองนะครับ ธีภพ หลังจากที่ผมกลับมา ยังไม่ได้เจอกับคุณน้าเลย ครับ ตอนนัดทานอาหารค่ำครั้งที่แล้วคุณน้าก็กลับไปก่อน วันนี้ผมบังเอิญผ่านบริษัทของคุณน้าพอดี งั้นเราออกมาเจอกันหน่อยไหมครับ ไปดื่มกาแฟด้วยกัน”

ครึ่งชั่วโมงต่อมา ร้านกาแฟใต้ตึกTNP Group

ที่แท้เนื้อหาในซองเอกสาร ก็เกี่ยวข้องกับสาริศานี่เอง

ธนพัตนิ่งคิด สุดท้ายก็ยกมือขึ้น แล้วเปิดซองเอกสารออกมาดู

แต่ตอนที่เขาเห็นสิ่งที่บรรจุอยู่ในซองเอกสาร สายตาของธนพัตก็ฉายแววอาฆาตขึ้นมา!

ธีภพเฝ้าดูสีหน้าออกของธนพัตเงียบ ๆ จึงสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยบนสีหน้าของเขา ธีภพคิดในใจ

ถึงแม้จะเป็นผู้หญิงที่เลี้ยงดูไว้ด้านนอก แต่เห็นได้ชัดว่าธนพัตเริ่มรู้สึกดีกับสาริศาแล้ว ไม่อย่างนั้นก่อนหน้านี้เขาคงไม่จัดการบรรณาธิการ กองทับแบบนั้น

พอพูดถึงเรื่องนี้ สาริศาผู้หญิงคนนี้ร้ายกาจมากจริงๆ ในสมัยก่อนทำให้เขาหลงรักหัวปักหัวปำ และตอนนี้ยังสามารถหลอกจนน้าชายที่ไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหนมาก่อนหลงเธอได้ถึงขนาดนี้

เพียงแต่ว่า ถ้าวันนี้เปิดเผยธาตุแท้ของผู้หญิงคนนั้นออกมา มาดูกันว่าเธอจะเสแสร้งต่อไปได้ยังไง

ธีภพคิดแผนแก้แค้นในใจ แต่เขาไม่อยากยอมรับ ว่าในส่วนลึกของหัวใจ เขาไม่อยากเห็นสาริศากับธนพัตยังคงมีความสนิทชิดเชื้อกันต่อไป

ปัง! ——

หลังจากเห็นสิ่งของในซองเอกสาร ธนพัตก็โยนมันลงบนโต๊ะทันที แล้วหันไปหาพนักงานเสิร์ฟข้างๆ แล้วพูดว่า “มีไฟแช็กไหม?”

ธีภพตกตะลึง ไฟแช็ก? เขาจำได้ว่าน้าชายของเขาไม่ดื่มสุราหรือสูบบุหรี่นี่นา

พนักงานเสิร์ฟรีบนำไฟแช็กมายื่นให้

ก่อนที่ธีภพจะตั้งตัว ธนพัตก็กดไฟแช็ก แล้วเผาซองเอกสารทิ้งทันที!