หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 44

“คุณน้า ทำอะไรครับ!”

ธีภพตกใจ เพิ่งจะเอ่ยปากพูด พอเงยหน้าขึ้นก็พบกับสายตาที่เย็นชาของธนพัต

เป็นสายตาที่น่ากลัวมาก! ทันใดนั้นเอง ธนพัตขนลุกซู่อย่างห้ามไม่อยู่

“ทำไม ธีภพ หลานแค่อยากให้น้าดูมันไม่ใช่หรือไง” มุมปากขอธนพัตยกยิ้มเยาะ น้ำเสียงก็ไร้ความรู้สึก “ตอนนี้ฉันดูแล้ว อยากจะเผาทิ้งมีปัญหาอะไรไหม?”

พูดเป็นเล่น

ถึงแม้ในภาพจะไม่ได้ถ่ายโดนส่วนสำคัญ แต่นั่นคือผู้หญิงของเขา เป็นสิ่งที่คนอื่นจะมองได้ตามใจหรือไง?

ธีภพมองไปที่ธนพัต อดที่จะกลืนน้ำลายอึกใหญ่ไม่ได้ “ไม่มีปัญหาครับ”

ซองเอกสาร พร้อมกับรูปถ่ายที่อยู่ด้านในถูกเผาทิ้งอย่างรวดเร็ว

ธนพัตโยนไฟแช็กในมือทิ้ง แล้วเอนตัวพิงเบาะหลังของรถเข็น สายตาที่เย็นชาของเขามองไปที่ธีภพ “พูดมา ใครให้รูปพวกนี้กับนาย”

ธีภพเงยหน้าขึ้นด้วยสีหน้าประหลาดใจเล็กน้อย แล้วมองไปที่ธนพัต เขารู้สึกไม่เชื่อหูของตัวเอง “คุณน้า หรือว่าคุณน้าไม่อยากถามเลย ว่าเธอถ่ายรูปกับใคร ทำไมถึงมีรูปพวกนี้ออกมา? “

ธนพัตมองธีภพด้วยสีหน้าเคร่งขรึม แล้วพูดด้วยเสียงทุ้มต่ำ “ทำไมฉันต้องถามแบบนั้นด้วย ผู้หญิงของฉันเป็นแบบไหน ในใจฉันรู้ดีกว่าใครไม่ใช่หรือไง”

ธีภพขนลุกซู่

เขาคิดไม่ถึงว่า พอธนพัตเห็นรูปพวกนี้ จะมีปฏิกิริยาแบบนี้

เขาคิดว่าด้วยนิสัยของธนพัต จะต้องโกรธมาก และไม่ยุ่งเกี่ยวกับสาริศาอีกต่อไป

แต่เขา กลับมีท่าทางไม่สนใจเรื่องนี้เลย

หรือจะพูดอีกแบบก็คือ เขาไม่สงสัยในตัวของสาริศาเลย

พอความคิดนี้แวบเข้ามาในหัว ธีภพก็รู้สึกอึดอัดใจขึ้นมาทันที

ทำไมกัน?

ทำไมธนพัตถึงได้ไว้วางใจสาริศามากถึงขนาดนั้น? พวกเขามีความสัมพันธ์ที่ไม่สามารถเปิดเผยไม่ใช่หรือไงกัน?

ต้องเข้าใจ ถึงแม้จะเป็นตัวเขาเอง ที่เคยมีความรักที่ลึกซึ้งขนาดนั้นกับสาริศา ตอนที่เขาเห็นภาพพวกนี้เมื่อสองปีก่อน เขาก็แทบไม่ลังเลเลย ที่จะคิดว่าสาริศาเป็นผู้หญิงที่มีอะไรกับผู้ชายไปทั่ว

เป็นเพราะเขาเชื่อใจเธอไม่มากพออย่างนั้นเหรอ?

พอความคิดนี้โผล่ขึ้นมาในหัว ธีภพก็รีบดับมันลงอย่างอารมณ์เสีย

ไม่นะ

มีแม้กระทั่งรูป จะเข้าใจผิดได้ยังไงกัน!

คงจะพูดได้เพียงว่าธนพัตไม่ได้สนใจสาริศาอย่างจริงจัง ดังนั้นเขาจึงไม่สนใจว่าเธอเป็นคนแบบไหน

ธีภพเพิ่งจะรู้ว่าเขาเหมือนกำลังจะเล่นด้วยไฟ ใบหน้าของเขาซีดเผือด เสียงของเขาก็ลดลงเล็กน้อย “คุณน้า อย่าใส่ใจเลยครับ ก็แค่ผู้หญิงคนหนึ่ง ที่ผมถามเกี่ยวกับเรื่องนี้ผมแค่กลัวว่าถ้าน้าสะใภ้รู้เรื่องนี้ จะไม่ชอบใจได้”

ส่วนเรื่องภรรยาของธนพัตที่เพิ่งแต่งงานด้วย ก็ลึกลับมากเช่นกัน

ตามที่ได้ยินมาเดิมทีปู่ของเขาคิดจะหาผู้หญิงในตระกูลใหญ่แต่งงานกับธนพัต บุรินทร์พ่อของธีภพกังวลว่าการแต่งงานดังกล่าวจะทำให้ธนพัตมีอำนาจเพิ่มขึ้น แต่คิดไม่ถึงว่าธนพัตจะบอกว่าตัวเองแต่งงานแล้วออกมาซะก่อน และอีกฝ่ายก็เป็นแค่หญิงสาวที่มาจากครอบครัวธรรมดา

ธีภพยังไม่เคยเจอน้าสะใภ้ตามคำเล่าลือของเขาเลย

ธนพัตเหลือบมองธีภพ แต่ไม่มีความคิดเห็น

ธีภพรู้สึกว่าเขาดูเหมือนจะพูดมากเกินไปแล้ว ในใจยังคงไม่ยอมตายใจ สุดท้ายก็ตอบคำถามของธนพัตที่ถามก่อนหน้านี้“รูปนี้ เป็นอีเมลที่ผู้ส่งไม่ประสงค์ออกนามส่งมาครับ”

“ผู้ไม่ประสงค์ออกนาม?” ธนพัตทวนคำพูดซ้ำ น้ำเสียงของเขาลึกลับยากจะคาดเดา

ธีภพพยักหน้า ในใจถึงแม้จะไม่เต็มใจเล็กน้อย จึงอดที่จะพูดออกมาไม่ได้ “คุณน้าครับ อย่าหาว่าผมพูดมากนะครับ สาริศา ผู้หญิงคนนี้ประพฤติตัวไม่ดีจริงๆ ชื่อเสียงของเธอในบริษัทก็ไม่ดี คุณน้าควรจะ—”

“ธีภพ” ธนพัตพูดขัดธีภพเสียงดัง น้ำเสียงของเขาไม่พอใจ “นายยุ่งเรื่องของคนอื่น มากเกินไปหรือเปล่า”

ธีภพรู้ว่าเขาพูดมากเกินไป ดังนั้นเขาจึงหลับตาลง “ขอโทษครับคุณน้า”

“พอแล้ว ธีภพ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันจะกลับแล้ว” ธนพัตจัดระเบียบเนกไท แล้วพูดเบาๆ “ภรรยาของฉันยังรอฉันอยู่ที่บ้าน”

เขาพูด ก่อนจะเหลือบมองไปทางธีภพ และเดินออกไปจากร้านกาแฟ