หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 603

สาริศาลืมตา เห็นว่าธนพัตยังไม่ตื่นนอน จึงจ้องมองธนพัต ความจริงมาคิดดูอย่างละเอียดตอนนั้นธนพัตก็ไม่ได้ทำอะไรผิด ก็แค่เลือกตัวเอง แต่เธอก็ยังไม่สามารถให้อภัยธนพัตได้ อาจจะเป็นเพราะปมนั้นที่อยู่ภายในใจ

“มองอะไรอยู่เหรอ” ธนพัตพลิกตัวขึ้นมากดสาริศาไว้ด้านล่าง จากนั้นมองสาริศา

ความจริงธนพัตสัมผัสได้ถึงสายตาที่สาริศามองมานานแล้ว แต่ไม่ได้ลืมตาเท่านั้นเอง ก็แค่อยากจะเซอร์ไพรส์สาริศาสักหน่อย

ตอนนี้สาริศาอยู่ใต้ร่างของตนเอง ธนพัตก็ยิ่งรู้สึกมีความสุข มองดูหญิงสาวตัวน้อยในอ้อมกอด เขารู้ว่าช่วงนี้เธอต้องรับความน้อยเนื้อต่ำใจมากมาย และรู้ว่าช่วงนี้ตนเองทำให้เธอต้องลำบากแล้ว

แต่สิ่งเหล่านี้ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ ชีวิตก็มักจะเป็นเช่นนี้

“เปล่า” สาริศาส่ายหน้า จากนั้นธนพัตก็ลุกขึ้น มองสาริศาลุกขึ้นมานั่ง เริ่มสวมเสื้อผ้า เป็นเวลาที่สาริศาต้องไปทำงานแล้ว เธออยากหาอะไรให้ตัวเองทำบ้าง

เพราะมีแค่ช่วงที่ยุ่งกับการทำงานเท่านั้น ที่เธอจะไม่ต้องไปทำอะไรกระทบจิตใจส่วนที่บอบบางอ่อนไหวนั้น หัวใจเธอจึงจะไม่เจ็บปวด สิ่งนี้สาริศาเคยมีประสบการณ์มาแล้ว นั่นก็คือช่วงที่เธอไปจากธนพัตสองสามปีนั้น

“ริศา อย่าไปทำงานเลยนะ พักผ่อนอยู่ที่บ้านเถอะ” ธนพัตรู้ว่าสาริศาจะไปทำงาน แต่เขาไม่อยากให้สาริศากดดันตัวเองมากเกินไป

สาริศาในตอนนี้ไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริงของสาริศา ก้นบึ้งหัวใจของธนพัตเองก็เจ็บปวด

แต่ธนพัตรู้ดี ถ้าสาริศาตัดสินใจแล้ว นั่นก็หมายความว่าไม่มีอะไรจะเปลี่ยนใจเธอได้

ธนพัตจึงไม่เซ้าซี้อีก หวังว่าในใจสาริศาจะเข้มแข็งขึ้น มากกว่าเดิมอีกหน่อย

แบบนี้ถึงจะสามารถลืมเรื่องราวในอดีต เริ่มต้นชีวิตใหม่ได้ แม้ธนพัตจะรู้ว่ามันยากมาก เพราะธนพัตเองก็ไม่อาจจะลืมภาพที่อยู่กับธีร์ได้เลย แต่ชีวิตเราต้องก้าวต่อไป ไม่ใช่หรือ

หลังจากที่สาริศากับธนพัตทานอาหารเช้าเสร็จแล้ว ตอนที่สาริศาเดินมาที่ประตูกำลังจะขับรถไปทำงาน ก็มองเห็นรถยนต์คันหนึ่งมาจอดอยู่ตรงหน้าตนเอง หน้าต่างลดลง เห็นใบหน้าของธนพัต

สาริศาก็ยิ่งรู้ว่าที่เมื่อครู่ธนพัตไม่ได้มากินข้าวมังแต่ไปทำอะไรอยู่ ธนพัตมองสาริศาที่ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว จึงบีบแตร แสดงความหมายว่าให้สาริศาขึ้นมานั่งในรถ เขาจะส่งเธอไปทำงาน

ตอนแรกสาริศาไม่อยากให้ธนพัตไปส่งตนเองแต่มาคิดดูแล้วว่าที่ธนพัตยอมหิวไม่กินอาหารเช้า ก็เพื่อจะไปส่งตนเองทำงาน ก็ใจอ่อนขึ้นมาทันที จึงก้าวเข้าไปนั่งในรถธนพัต

“ริศา วันนี้อาหารเช้าเป็นยังไงบ้าง” เพราะธนพัตตื่นแต่เช้าตรู่ขึ้นมาทำ หลังจากเห็นสาริศากินเสร็จ ก็ดีใจมาก แต่ก็อยากจะคุยอะไรกับสาริศาอีก จึงใช้หัวข้อนี้มาพูด

สาริศามองธนพัต จากนั้นก็พยักหน้า แม้ธนพัตจะไม่บอก แต่สาริศารู้ว่าอาหารเช้าเป็นฝีมือของธนพัต สาริศามองธนพัตที่ไม่ได้กินอาหารเช้า ด้วยความรู้สึกผิดเล็กน้อย

ธนพัตเองก็ไม่ได้พูดถึงเรื่องนี้ ปล่อยให้เรื่องนี้เป็นปมในใจสาริศา สาริศาจะได้สงสารเห็นใจตนเองบ้าง ต่อไปจะได้คิดถึงเขาตลอดเวลา

หลังจากที่สาริศามาที่บริษัทเช้าตรู่วันนี้ ก็ชักสีหน้าใส่สาริศา สาริศาไม่ได้สนใจดังนั้นหลังจากสาริศามาถึงบริษัทแต่เช้าตรู่หลังจากมองฌอนด้วยสายตาหยิ่งยโสแล้ว ก็กระตุกยิ้มริมฝีปาก จากนั้นก็เคาะประตูห้องทำงานบรรณาธิการใหญ่

สาริศามองเวลาที่ข้อมือ ปกติเวลานี้ บรรณาธิการใหญ่จะมาถึงที่ทำงานแล้ว ดังนั้นถ้าจะไปหาบรรณาธิการใหญ่ตอนนี้ก็เป็นเวลาที่เหมาะสมดี หลังจากสาริศาเข้าไปแล้ว ความโหดเหี้ยมในแววตาของเธอทำให้บรรณาธิการใหญ่หวาดกลัว

“ริศา มีอะไรเหรอ” บรรณาธิการใหญ่เห็นสาริศา จึงเอ่ยปากถาม ปกติแล้วสาริศาจะเป็นคนอ่อนโยนเห็นอกเห็นใจคนอื่นแต่นับจากที่ลูกชายของสาริศาหายตัวไป ก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคน

“ไล่ฌอนออก ตอนนี้เลยค่ะ!” สาริศาพูดประโยคนี้จบ ก็หมุนตัวเดินออกไปเลย ตอนที่เดินไปยังพูดอีกประโยคว่า “เมื่อไหร่ที่ฌอนออกไปจากบริษัท ก็ค่อยโทรมาหาฉันนะคะ”

ตอนที่พูดประโยคนี้อยู่ใกล้กับโซนออฟฟิศพอดีดังนั้นฌอนที่เป็นตัวละครหลักของเรื่องนี้จึงได้ยินชัดเจน จากนั้นก็มองสาริศาด้วยสายตาดูถูกเหยียดหยาม

“คุณคิดว่าคุณเป็นใครเหรอ ถึงได้ไปชี้นิ้วสั่งบรรณาธิการใหญ่ ถ้าบรรณาธิการใหญ่ฟังคุณก็แปลกแล้ว” ฌอนโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ ไม่ต้องพูดถึงตอนที่ตนเองพักอยู่กับกันยา ตอนนี้ยังจะมาทำให้ตนเองตกงานอีก เธอมีความสามารถมากขนาดนั้นเลยเหรอ

“ฌอน เข้ามาสิ” ตอนที่ฌอนกำลังดูถูกอยู่นั้นเองก็ได้ยินเสียงของบรรณาธิการใหญ่ดังมา

ฌอนตกตะลึง ไม่รู้ว่าบรรณาธิการใหญ่เรียกตัวเองไปทำอะไร แต่ก็เดินตามเข้าไปอย่างไม่เข้าใจ

“นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป คุณถูกไล่ออกแล้ว อีกเดี๋ยวไปที่ฝ่ายบุคคลทำเรื่องลาออกให้เรียบร้อย” วันนี้เป็นวันแรกที่สาริศาแสดงความฉุนเฉียวออกมา อีกอย่างเธอก็ถือว่าเป็นเจ้านนายของเธอ แม้จะไม่กล้าหักหน้าในเรื่องงาน แต่เรื่องนี้สาริศาก็มีอำนาจที่จะทำได้