หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 89

แค่แวบเดียวสาริศาก็มองออก คาดว่าธนพัตเป็นคนที่ไม่เคยทำงานบ้านมาก่อน

แค่งานง่ายๆ เช่นเก็บขยะล้างถ้วยชาม เขาก็ยังค่อนข้างเงอะงะ เสื้อผ้าราคาแพงบนตัวถูกน้ำกระเด็นใส่เปียกไปหมด

“เอ่อ......” สาริศาอดไม่ได้ที่จะเอ่ยปาก “หรือว่าฉันทำเองดีกว่าไหม”

“ไม่ต้อง” ธนพัตพูดเสียงอู้อี้ในลำคอ เช็ดโต๊ะน้ำชาต่อไปอย่างดื้อรั้น

สาริศามองมือที่งุ่มง่ามของเขา แล้วอดไม่ได้ที่จะอมยิ้ม

แต่ไม่ยอมรับไม่ได้ แม้ไม่คล่องแคล่ว แต่ร่างสูงใหญ่ของธนพัต และรูปลักษณ์หล่อเหลาที่ทำงานบ้านอย่างจริงจัง ดูไปแล้วก็สบายตาพอสมควร

สาริศามองธนพัตที่อยู่ตรงหน้า แต่เดิมรู้สึกถึงความวาบหวามในหัวใจ แต่ทันใดนั้น เธอก็นึกอะไรขึ้นมาได้อีกครั้ง แล้วดวงตาก็พลันหม่นหมองลง

เธอคิดได้แล้ว ว่าเพราะอะไรเธอถึงรีบร้อนกลับบ้าน

ยิ่งกว่านั้นเพราะว่าจิตใจเธอเกิดความยุ่งเหยิงสับสน

เธอรีบเลี่ยงสายตาตัวเอง บังคับตัวเองไม่ให้หันไปมองธนพัตอีก

สาริศา ไม่สามารถมองได้อีกต่อไปแล้วนะ ผู้ชายที่เพอร์เฟคแบบนี้ จะมองอีกเท่าไร ก็ไม่มีทางเป็นของเธอหรอก

ทางธนพัตกำลังเก็บของ ในห้องข้างๆ จู่ๆ ก็มีเสียงอ่อนแรงดังมา “ริศา มีแขกมาเหรอ”

สาริศาชะงักไป ได้สติขึ้นมาทันทีว่ากันยาที่กำลังพักผ่อนได้ถูกพวกเขารบกวนเข้าแล้ว

กลัวว่ากันยาจะเห็นธนพัตยืนได้ เธอจึงรีบเดินเข้าไปในห้อง

“คุณแม่ ถูกปลุกจนตื่นเหรอคะ” เธอดินเข้าไป เห็นกันยาลุกขึ้นนั่งแล้ว “ฉันรบกวนคนอื่นให้ไปซื้ออาหารให้แล้ว คุณรออีกหน่อยก็ได้ทานแล้วค่ะ”

ได้ยินเสียงกุกกักข้างนอก กันยาพลันขมวดคิ้ว “ใครมาเหรอ”

สาริศาสีหน้าตะขิดตะขวงครู่หนึ่ง “ธนพัตค่ะ”

“สามีแกน่ะเหรอ” กันยามีสีหน้าหลากหลายขึ้นมาทันที “เขามาหาแกเหรอ เขาทำอะไรอยู่ข้างนอก”

สาริศาไม่รู้จะตอบอย่างไร ได้แต่พูดเสียงเบา “เขาทำความสะอาดห้องแทนฉันค่ะ”

สิ่งนี้ทำให้กันยาอึ้งไป

เธอเกิดประกายในแววตาเล็กน้อย สุดท้ายยังพูดเสียงต่ำว่า “ช่างเถอะ เรื่องพวกนี้ แกคิดเองให้ชัดเจนก็พอ”

แน่นอนสาริศาเข้าใจว่ากันยาพูดอะไรอยู่ จึงเดินเข้าไปจับมือเธอเบาๆ พร้อมกับพูดเสียงต่ำว่า “คุณแม่อย่าห่วงไปเลยค่ะ ฉันจะควบคุมตัวเองให้ดี”

คำสัญญานี้ ไม่ใช่แค่พูดให้กันยาฟัง ยิ่งกว่านั้นคือบอกตัวเองด้วย

เธอไม่สามารถให้ตัวเองตกหลุมรักธนพัตได้จริงๆ

กันยามองสาริศา แววตายิ่งเกิดประกายมากขึ้น “ดี แม่เชื่อในตัวแก”

สาริศายิ้มบาง ก่อนจะเดินออกไปจากห้องใหม่อีกครั้ง

ตอนที่เธอออกมา ธนพัตทำความสะอาดห้องเสร็จแล้ว กำลังยืนและถือผ้าขี้ริ้วอยู่ในมือ พูดอย่างภาคภูมิใจ “ผมทำความสะอาดเสร็จเรียบร้อยแล้ว เป็นยังไง ไม่เลวใช่ไหม”

มองดูธนพัตที่ทำท่าทำทางเหมือนขอเครดิต สาริศาก็อดไม่ได้ที่จะหลุดขำพรืด

ใครจะสามารถคิดได้ ธนพัตที่ทำธุรกิจมูลค่าหลายพันล้านด้วยน้ำเสียงและสีหน้าที่เรียบเฉย ไม่น่าเชื่อว่าเพียงเพราะการเก็บกวาดทำความสะอาดห้อง ก็ภูมิใจในตัวเองได้แบบนี้

“ดีมาก” เธอบอกอย่างจริงใจ “ขอบคุณคุณมากนะ”

ขณะที่พวกเขาทั้งคู่คุยกัน ชรัณก็กลับมาพอดี

สาริศาไปเปิดประตูให้เขา ทันทีที่เขาเข้ามาก็เห็นธนพัตถือผ้าขี้ริ้วในมือ ก็พลันช็อกจนตาแทบถลน

เธอค่อนข้างไม่กล้าคิด

และอีกอย่าง การเป็นแบบนี้ ไม่ใช่ว่าขัดกับความตั้งใจเดิมของเธอที่ต้องการออกจากคฤหาสน์มาเหรอ

“เอ่อ......บ้านฉันสภาพแย่มาก ฉันกลัวคุณไม่ชินกับการอยู่” สาริศายังคงหาข้อแก้ตัว

“ไม่เป็นไร” ธนพัตเลิกคิ้วเล็กน้อย “ผมไม่สนใจหรอก”

สาริศาอับจนหนทาง หลังจากจดจ้องมองตาอยู่กับธนพัตกันเป็นเวลานาน ก่อนจะได้แค่พูดออกมาอย่างอดกลั้นว่า “งั้นก็แล้วแต่คุณ ฉัน......ฉันไปอาบน้ำก่อนนะ”

ธนพัตมองสาริศาอย่างเหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม “โอเค”

สาริศารีบเร่งเข้าห้องน้ำไป เพิ่งเริ่มอาบ ทันได้นั้นก็พบปัญหาที่ปวดหัวมาก

บ้านเธอไม่มีอ่างอาบน้ำ มีแค่ฝักบัว ฝักบัวยังเป็นรูปแบบธรรมดาที่สุดด้วย ปกติก็พอใช้ได้ แต่ตอนนี้มือขวาของเธอดันได้รับบาดเจ็บ ฝักบัวนี้มันง่ายเป็นพิเศษที่จะรดใส่บาดแผลของเธอ

เธอเริ่มปวดหัวขึ้นมาทันที แต่ยังคงฝืนถอดเสื้อผ้าออก เปิดฝักบัว เบี่ยงตัว อาบน้ำอย่างระมัดระวัง

แต่เดิมทีการทรงตัวและการจัดระเบียบร่างกายของเธอไม่ดี ไม่นานแผลก็เปียกน้ำ เธอนิ่วหน้า คิดจะยกมือขึ้นให้สูง แต่กลับไปกระแทกกับประตูห้องน้ำ และแล้วความเจ็บปวดแทบขาดใจก็แล่นปราดเข้ามาทันใด

“อ๊ะ!”

เธอส่งเสียงร้องเจ็บปวดอย่างทนไม่ไหว ไม่นานก็ได้ยินเสียงการวิ่งอันรวดเร็วดังขึ้นนอกห้องน้ำ พร้อมกับเสียงกังวลของธนพัต “สาริศา คุณไม่เป็นไรนะ”

“ฉันไม่เป็นไร......” สาริศารีบตอบ แต่เจ็บปวดแผลมากเหลือเกิน เสียงจึงสั่นเล็กน้อย ฟังยังไงก็ไม่คิดว่าไม่เป็นอะไร

ด้วยเหตุนี้ ธนพัตที่อยู่ข้างนอกจึงพูดขึ้นทันที “คุณรอครู่นึง เดี๋ยวผมจะเข้าไป”

สาริศาตกใจฉับพลัน “ไม่เป็นไรจริงๆ คุณไม่ต้อง......”

แต่คำพูดของเธอยังไม่ทันจบ ก็ได้ยินเสียงคลิกที่ประตูห้องน้ำ แล้วเปิดออกเลย