หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1026

ในขณะเดียวกัน ในสำนักงานของผู้บริหารของฟ้าศิริสวัสดิ์กรุ๊ปนั้น จักรภพกำลังนั่งอยู่ตรงหน้าเลอศิลป์พร้อมรอยยิ้มล้อเลียนบนใบหน้าของเขา

“ฉันได้ยินมาว่าสมุนไพรส่วนหนึ่งจากสาขาในต่างประเทศของมโหสถกรุ๊ปถูกส่งกลับไปยังหัสดินแล้ว”

เลอศิลป์เพียงพยักหน้าโดยไม่ตอบอะไร

“ในตอนนั้น ฉันแนะนำให้นายช่วยเหลือ แต่นายไม่ยอมทำอย่างนั้น แล้วดูสิว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง!” จักรภพพูดต่อพร้อมกับหัวเราะเบาๆ

ฉันคิดว่าเขาจะเมินรษิกาไปเลยจริงๆ แต่สุดท้ายเขาก็เข้าไปแทรกแซง!

"แล้วไง? คุณหมอรษิกาตอบสนองยังไงที่คุณยื่นมือเข้าช่วยเธอ” จักรภพถาม

ใบหน้าของเลอศิลป์ดูมืดมนทันทีที่เขาได้ยินเช่นนั้น

เมื่อจักรภพไม่ได้รับคำตอบจากเลอศิลป์ เขาก็ค่อยๆ ตระหนักได้ว่าเขาไม่ควรพูดออกไป

จากสีหน้าของเขา เห็นได้ชัดว่าความสัมพันธ์ของพวกเขายังไม่ดีขึ้น ในความเป็นจริงมันอาจจะเลวร้ายลงด้วยซ้ำ มันไม่สมเหตุสมผลเลย แม้ว่า...

เมื่อสังเกตเห็นการขมวดคิ้วอย่างสับสนบนใบหน้าของจักรภพ เลอศิลป์จึงพูดว่า "เราไม่ได้คุยกันมาเป็นอาทิตย์แล้ว"

จักรภพยิ่งสับสนมากขึ้นไปอีก "อะไรกัน? ทำไมเป็นอย่างนั้น? เกิดอะไรขึ้น?"

หลังจากใช้เวลามองเลอศิลป์ตั้งแต่หัวจรดเท้าอยู่ครู่หนึ่ง จักรภพก็คิดว่าเขาโกรธรษิกาหรือทำอะไรให้เธอโกรธอีกครั้ง

ท้ายที่สุดแล้ว เลอศิลป์เองที่ต้องการเอาชนะใจเธอ

“นี่มันไม่สมเหตุสมผลเลยนะ... นายทำเพื่อคุณหมอรษิกามามากแล้ว อย่างน้อยเธอก็ควรรู้สึกประทับใจหรืออะไรบ้างสิ...” จักรภพพึมพำกับตัวเอง

คุณหมอรษิกาจะไม่รู้สึกอะไรเลยได้ยังไง?

“ฉันจะทำอะไรได้อีก” เลอศิลป์ถามอย่างเย็นชา

จักรภพกังวลและรู้สึกผิดเมื่อได้ยินเสียงของเลอศิลป์

เลอศิลป์ปรึกษาฉันเพื่อขอคำแนะนำในการตามจีบรษิกามาโดยตลอด ดังนั้นฉันจึงต้องรับผิดชอบต่อความล้มเหลวของเขา คุณหมอรษิกาเป็นผู้หญิงที่เหมาะกับเขาที่สุด ดังนั้นฉันจึงปล่อยให้เธอทิ้งเขาไปแบบนี้ไม่ได้! ถึงกระนั้น เมื่อดูจากสิ่งที่เลอศิลป์พูดก่อนหน้านี้ ดูเหมือนว่าเธอไม่มีใจให้เขาอีกแล้ว ไม่งั้นอย่างน้อยเธอก็คงจะโทรไปตรวจเลอศิลป์หน่อยเมื่อเขาล้มป่วย

จักรภพเงยหน้าขึ้นมองเลอศิลป์แล้วถามอย่างระมัดระวังว่า “เลอศิลป์ นายคิดว่าคุณรษิการู้สึกยังไงกับนายตลอดเวลาที่ผ่านมานี้?”