หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1032

อชิกับเบนนี่บอกฉันว่าไอวี่ขาดเรียนตอนบ่ายเมื่อวานนี้ ฉันคิดว่าเลอศิลป์มีเรื่องด่วนที่ต้องทำก็เลยไม่ได้คิดมาก ใครจะรู้ว่าไอวี่จะย้ายโรงเรียนในวันรุ่งขึ้น...

หลังจากใช้เวลาสงบสติอารมณ์อยู่ครู่หนึ่ง รษิกาก็ถามว่า “เธอร้องไห้หรือเปล่า?”

ไอรดาร้องไห้หนักมากเมื่อรู้ว่าจะไม่ได้เจออชิและเบนนี่ และเธอก็คิดว่าพวกเขาคงจะรู้สึกเสียใจกับการจากไปของเธอเช่นกัน

เบนนี่ส่ายหัว “เราไม่เจอไอวี่ ครูพิมพ์รภาเป็นคนบอกเราเรื่องนี้ครับ”

พวกเขาไม่รู้ว่าไอรดาร้องไห้เรื่องการย้ายโรงเรียน

จนกระทั่งพวกเขาได้ยินคำถามของรษิกา พวกเขาจึงตระหนักว่าไอรดาคงจะเสียใจไม่แพ้กัน

อชิและเบนนี่ดึงเสื้อของรษิกาอย่างกระวนกระวายใจ “ไปเยี่ยมไอวี่กันเถอะแม่! ตอนนี้เธอคงจะเศร้ามาก!”

รษิกาก็อยากจะไปเยี่ยมไอรดาด้วย แต่แค่คิดจะไปที่บ้านตระกูลฟ้าศิริสวัสดิ์ก็ทำให้เธอนึกถึงสิ่งที่เธอเห็นในคืนนั้น

เลอศิลป์และอัญชสาคุยกันอย่างมีความสุขนอกคฤหาสน์ นั่นอาจเป็นสาเหตุที่เลอศิลป์ ตัดสินใจให้ไอวี่ย้ายโรงเรียน เฮ้อ... อัญชสา ไม่ชอบให้พวกเราใกล้ชิดกับไอวี่ ถ้าเลอศิลป์ตัดสินใจคบกับเธอ ก็เป็นเรื่องปกติที่เขาจะให้ความสำคัญกับความรู้สึกของเธอ แต่ฉันรู้สึกแย่กับไอวี่ แล้วฉันก็สงสัยว่าเธอยอมรับอัญชสาแล้วหรือยัง...

รษิกาได้สติเมื่อเธอได้ยินลิสาถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้

เธอมองลิสาด้วยความสับสน เธอแค่เห็นลิสาส่ายหัวก่อนจะเข้าไปในครัว

ลิสาเห็นพฤติกรรมของไอรดาเมื่อเธออยู่ใกล้รษิกาและเด็กๆ

เธอทนไม่ได้ที่ไอรดาต้องจากคนที่เธอชอบไป

เลอศิลป์อาจจะรู้ว่าสิ่งนั้นกำลังจะมาถึง นั่นคงเป็นเหตุผลที่เขาพาไอวี่ออกไปโดยเร็วที่สุด

รษิกากล่าวต่อว่า “ถึงไอวี่จะไม่ได้ย้ายไปโรงเรียนอื่น แต่แม่ก็จะพาลูกทั้งสองคนไปต่างประเทศอยู่ดี หลังจากที่แม่เสร็จงานที่นี่แล้ว”

อชิและเบนนี่ไม่รู้จะทำอย่างไรดี

อะไรนะ? เราจะยังออกจากประเทศอยู่เหรอ? แม่ยังไม่ล้มเลิกแผนนั้นเหรอ?

ราวกับว่ารษิกาอ่านใจพวกเขาได้ เธอลูบหัวพวกเขาแล้วพูดว่า “จริงๆ แล้ว แม่ก็มีส่วนผิดเหมือนกัน แม่ควรจะแยกลูกสองคนออกจากไอวี่ตอนที่แม่บอกว่าเราจะออกจากประเทศนี้”

อชิและเบนนีไม่เข้าใจว่าทำไมพวกเขาจึงต้องแยกจากไอรดา