หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1078

น้ำตาไหลรินลงมาบนแก้มของไอรดาขณะที่เธอสะอื้นไห้ “คุณรษิกา ให้อภัยพ่อเถอะค่ะ!”

ดวงตาของรษิกาวูบไหว

เธอเพิ่งสัญญาไปว่าจะอยู่ให้ห่างจากเรื่องของไอรดา แต่น้ำตาของเด็กหญิงก็เกือบทำให้เธอกลับคำพูด

หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เธอก็เอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาให้เด็กหญิง

“ไอวี่ อย่าร้องไห้ไปเลยนะ ฉัน…” รษิกาต้องการอธิบายว่าเธอไม่ได้โกรธเลอศิลป์ แต่หลังจากนึกได้ว่าเขาพูดอะไรเมื่อครู่นี้ เธอก็อธิบายออกมาไม่ได้

ขณะที่เธอเริ่มพูด เลอศิลป์ก็เลิกคิ้วขึ้นจนดูเหมือนกระตือรือร้นอยากจะฟังเธอพูด

แต่เธอก็ไม่พูดอะไรต่อแม้ว่าเขาจะรอมาสักระยะแล้ว

ใบหน้าของเลอศิลป์เคร่งเครียดมาก ขณะที่ไอรดาก็ร้องไห้เสียงดังขึ้นเรื่อยๆ

รษิกาเปิดปากจะพูดแต่ไม่มีคำใดหลุดออกมา เธอรู้สึกแย่กับไอรดาและเงยหน้ามามองเลอศิลป์เป็นเชิงบอกให้เขาปลอบลูกสาว

นาทีที่เธอทำเช่นนั้น เธอก็เห็นความโกรธขึ้งในแววตาเขา

พอพวกเขาสบตากัน รษิกาก็รู้สึกใจเต้นไม่เป็นส่ำ

“พอเถอะ ไอวี่ มาหาพ่อ เรากลับบ้านกัน”

เลอศิลป์เบือนหน้าหนีไปและโน้มตัวลงมาจับมือไอรดา

ไอรดาหงุดหงิดอยู่แล้วเพราะการที่พวกเขาทะเลาะกัน เมื่อได้ยินน้ำเสียงของพ่อ เธอก็ยิ่งไม่เห็นด้วยมากขึ้น

เธอเริ่มร้องได้จนสุดเสียง

อชิกับเบนนี่วิ่งขึ้นมาข้างบนอย่างรวดเร็ว “เป็นอะไรไป? ไอวี่”

ความเครียดของรษิกาทวีคูณขึ้นเพราะเลอศิลป์และไอรดา สิ่งสุดท้ายที่เธอต้องการคือให้เด็กชายทั้งสองขึ้นมาข้างบน

ว่ากันตามตรง เขาทำเหมือนเธอและเขาเป็นศัตรูกัน

บางอย่างในใจบอกรษิกาว่า ถ้าเธอปล่อยให้พวกเขาจากไป เธออาจจะไม่ได้เจอพวกเขาอีกเลยในอนาคต

นั่นเป็นสิ่งที่เธอต้องการมาตลอด แต่เมื่อนาทีนี้มาถึง เธอกลับรู้สึกปวดใจอย่างแสนสาหัส

ที่ชั้นล่าง เลอศิลป์ชะงักฝีเท้าตามที่เธอเรียกและหันมามอง เสียงของเขาดูสิ้นหวังขณะที่ถามว่า “คุณรษิกา มีอะไรที่คุณต้องการจากเราอีก?”

ก่อนที่เธอจะทันได้ตอบ เขาก็พูดต่ออย่างเยาะเย้ย “อย่าบอกผมนะว่าคุณเปลี่ยนใจและอยากจะเข้ามาวุ่นวายกับเรื่องของไอวี่อีกครั้ง ถ้าเป็นอย่างนั้น คุณควรจะคำนึงถึงคำแนะนำของผมบ้าง”

รษิกาขมวดคิ้วแน่นเมื่อได้ยินเช่นนั้น

คำแนะนำของเขาก็เหมือนก่อนหน้านี้ เขาต้องการให้ฉันเป็นแม่ของไอวี่ แต่คราวนี้เขาไม่ได้เอ่ยถึงชื่อของอัญชสา เห็นได้ชัดว่านี่เป็นแค่การดูถูกกัน!

ท่าทีซึ่งมีสติของเขาทำให้เธอกำหมัดแน่นและระงับความโกรธเอาไว้