หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1093

“นี่มันน่ารำคาญมาก!” อัญชสาบ่น “ทำไมเด็กๆ ถึงเอาใจยากอย่างนี้? เลอศิลป์ก็ด้วย ถ้าเขาตัดสินใจจะให้ฉันเป็นภรรยาเขาแล้ว เราก็จะต้องมีลูกด้วยกันอีก ทำไมจะต้องรอให้ไอวี่ยอมรับฉันด้วยล่ะ?”

ฉันคิดเรื่องนี้เอาไว้แล้ว ถ้าฉันได้แต่งงานกับเลอศิลป์ เราก็จะมีลูกด้วยกัน แล้วในอนาคต ทรัพย์สินของฟ้าศิริสวัสดิ์ก็จะต้องตกเป็นของลูกฉัน! ส่วนไอรดา ฉันจะเหลือเงินไว้ให้บ้าง เพื่อให้เธอมีชีวิตรอดไปได้

ฝนทิพย์พูดพลางยิ้ม “คุณพูดถูกนะ แต่ก็ต้องรอจนกว่าคุณจะได้แต่งงานก่อน”

อัญชสากลอกตาใส่ฝนทิพย์ “แล้วต้องทำไงล่ะ? ฉันบอกว่าให้ซื้อของขวัญให้เด็ก แต่เราสองคนไม่มีใครรู้เลยว่าเธอชอบอะไร ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป อีกนานไหมล่ะกว่าเธอจะยอมรับฉัน? ใครจะรับรองได้ว่าผู้หญิงแบบรษิกาจะไม่โผล่ขึ้นมาอีกคน?”

ฉันรอมาหกปีแล้ว และฉันจะไม่รออีกต่อไป ฉันไม่กล้าเสี่ยงอีกต่อไปแล้ว! ในเมื่อเลอศิลป์ก็ยอมแล้วในคราวนี้ ฉันจะกอดโอกาสนี้ไว้ให้แน่นเลย

หลังจากเงียบอยู่นาน ฝนทิพย์ก็บอกว่า “ถ้าเป็นอย่างนั้น ทำไมคุณไม่ลองคุยกับไอวี่อย่างจริงใจดูล่ะ?”

“อะไรนะ?” อัญชสาหัวเราะร่า “ฉันเนี่ยนะ? คุยกับเด็กนั่นน่ะเหรอ?”

ถ้าไม่ใช่เพราะเด็กบ้านั่น เลอศิลป์ก็คงไม่ลากเรื่องนี้มานานถึงหกปีหรอก หกปีมานี่ฉันเสียอะไรไปมากมายก็เพราะนังเด็กโง่นั่นคนเดียว! อันที่จริง เพราะเธอที่ทำให้เลอศิลป์ห่างจากฉันไปมากขึ้นทุกที

นี่คือสิ่งที่อัญชสาคิดอยู่ในใจ

ดังนั้นการจะให้เธอไปคุยกับไอรดาดีๆ นั่นก็เป็นเหมือนเรื่องตลกสำหรับเธอ

ฝนทิพย์เดาออกว่าอัญชสากำลังคิดอะไรอยู่ เธอจึงพยายามอย่างมากที่จะโน้มน้าวใจของราิกา “มันก็แค่ชั่วคราวน่า พอคุณแต่งงานกับเลอศิลป์ไปแล้ว ไอวี่ก็จะอยู่ในความควบคุมของคุณด้วย ทีนี้คุณจะทำยังไงกับเธอก็ได้ตามต้องการเลย”

หลังจากได้ยินคำนี้จากฝนทิพย์ อัญชสาก็เริ่มโอนอ่อนมาเล็กน้อย “ไหนว่ามาสิว่าฉันต้องทำยังไง?”

ฝนทิพย์ถอนหายใจโล่งอก

“ไอวี่ต้องรู้แล้วว่าเธอไปเจอรษิกาไม่ได้อีกต่อไป เธอก็เลยอารมณ์ไม่ดีในช่วงสองสามวันนี้ ตอนนี้ก็ใช้เวลาอยู่กับไอวี่ให้มากที่สุดเท่าที่คุณจะทำได้ วิธีนี้แหละที่จะทำให้เธอค่อยๆ ซึมซับว่ามีคุณอยู่ข้างๆ แม้ว่าไอวี่จะไม่ยอมรับคุณ แต่อย่างน้อยที่สุด เลอศิลป์ก็จะรู้ว่าคุณพยายามแล้ว”

อัญชสาพยักหน้าช้าๆ

ฝนทิพย์พูดถูก แม้ว่าฉันจะเปลี่ยนใจไอรดาไม่ได้ แต่อย่างน้อยที่สุด ฉันก็ทำให้เลอศิลป์คิดได้ว่าฉันใส่ใจไอรดาจริงๆ