หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1100

ท้ายที่สุดแล้ว จักรภพก็ได้แต่ถอนหายใจขณะมองดูเลอศิลป์เปิดไวน์อีกขวด

ช่างมันเถอะ เหตุผลที่เลอศิลป์ท้อแท้ในตอนนี้เพราะสิ่งที่ฉันพูดไปเมื่อกี้ ถ้าเป็นอย่างนั้น เดาว่าฉันก็ต้องสละตับไปดื่มกับเขาสินะ

จักรภพยอมแพ้แล้วเริ่มดื่มไปกับเลอศิลป์

บางทีเขาอาจจะได้รับผลกระทบจากอารมณ์ของเลอศิลป์ เพราะจักรภพเองก็รู้สึกเศร้าไปด้วยเหมือนกัน

ในชั่วพริบตา ทั้งสองคนก็ดื่มไวน์บนโต๊ะจนหมด

เลอศิลป์หยิบโทรศัพท์ออกมาขณะที่ขมวดคิ้วเข้าหากันแน่นเพราะอาการปวดหัว

เขาไม่ได้ขับรถมาที่คลับ เขาจึงต้องการให้ใครสักคนไปส่งเขา

บางทีเขาอาจจะดื่มมากไป เพราะเกือบจะกดชื่อรษิกาโดยไม่รู้ตัวตอนที่เขาปลดล็อกโทรศัพท์

เลอศิลป์ขมวดคิ้วแน่นขึ้น และเขาก็เลื่อนนิ้วไปตามรายชื่อต่างๆ อยู่พักหนึ่ง

ขณะที่เขากำลังจะแตะชื่อนั้น เสียงเมามายของจักรภพก็ดังขึ้นมาข้างๆ หู

“เลอศิลป์ ฉัน… ฉันดื่มต่อไม่ไหวแล้ว!”

จักรภพเมามายมากแล้วในตอนนั้น เขายกแก้วไวน์เปล่าๆ ขึ้นมาพึมพำกับเลอศิลป์ด้วยความเมา

แตกต่างจากจักรภพ เลอศิลป์ยังพอมีเหตุผลหลงเหลืออยู่บ้าง

เมื่อเขาได้ยินเสียงเพื่อน เขาก็ตั้งสติได้และมองชื่อที่อยู่ตรงนิ้วเขา หลังจากลังเลอยู่นาน เขาก็เลื่อนผ่านไป

ในเมื่อฉันตัดสินใจจะตัดสัมพันธ์กับเธอไปแล้ว ฉันก็ไม่ควรไปรบกวนเธออีก

หลังจากผ่านไปนาน สายตาของเลอศิลป์ก็ไปหยุดอยู่ที่ชื่ออัญชสา

จากนั้น เขาก็แตะชื่อเธอในที่สุด

ในตอนนั้น อัญชสากำลังทานมื้อเย็นกับฝนทิพย์

“เดี๋ยวฉันไปค่ะ!”

เสียงกระตือรือร้นของเธอทำให้เลอศิลป์เม้มปากแน่น “คุณไม่ต้องรีบมากหรอกนะ”

เมื่อฝนทิพย์ได้เห็นอัญชสาวางสายไปแล้ว เธอก็ถามว่า “ใครโทรมาเหรอ? เลอศิลป์ใช่ไหม?”

เธอคิดถึงใครไม่ได้อีกนอกจากเลอศิลป์ที่โทรมาแล้วทำให้อารมณ์ของอัญชสาเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วมากขนาดนี้

อัญชสาเอาแต่ยิ้มขณะที่เธอตอบว่า “วันนี้พอแค่นี้ก่อนเถอะ เลอศิลป์เมา แล้วเขาก็ขอให้ฉันไปรับกลับบ้าน”

ฝนทิพย์ยิ้มกว้างด้วยความเข้าใจ “คนเรามักจะโทรหาแฟนให้ไปรับหลังจากดื่มจนเมานะ ดูเหมือนว่าเลอศิลป์จะเปลี่ยนใจแล้ว ยินดีด้วยนะอัญชสา”

รอยยิ้มบนใบหน้าอัญชสายิ่งกว้างขึ้นขณะที่เธอคว้ากระเป๋าแล้วยืนขึ้นมา

ทันใดนั้น ฝนทิพย์ก็นึกอะไรบางอย่างออก “จริงด้วย เลอศิลป์น่าจะอยู่กับพี่ชายฉัน ฉันจะไปกับคุณ จะได้รับพี่ฉันกลับบ้านด้วย”

อัญชสาเห็นด้วยอย่างรวดเร็ว เพราะอยากให้ฝนทิพย์ช่วยกันคนอื่นออกไปให้เธอ