หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1131

เจตนินอึ้งไปพักหนึ่งก่อนที่จะตระหนักรู้และเห็นด้วยกับที่รษิกาพูด

จากนั้นทั้งสองคนก็ออกไปจากสถาบันวิจัย

แววแห่งความยินดีเต้นเร่าอยู่บนใบหน้าของคมสันเมื่อเขาเห็นทั้งสองคนเดินออกไป

ตั้งแต่เจตนินมาหารษิกา คมสันก็มุ่งความสนใจไปที่ทั้งสองคน

ดังนั้น เขาจึงเห็นสีหน้าลำบากใจของรษิกา

เห็นได้ชัดว่าสิ่งที่เขาพูดไปเมื่อเช้านั้นได้ผล

ระหว่างนั้น รษิกาก็ชะงักอยู่ที่ทางเข้าสถาบันวิจัยด้วยความรู้สึกที่ปนเปกันไปหมด ในเวลานั้น เจตนินก็มาหยุดอยู่ข้างหลังเธอ

“ขอโทษนะคะ” รษิกาตั้งสติได้ระหว่างที่เดินออกมาข้างนอกและรู้ตัวแล้วว่าเธออารมณ์ไม่ดีอยู่เล็กน้อยเมื่อครู่นี้

เจตนินเลิกคิ้วและหยอกล้อว่า “มีอะไรเหรอครับ? ทำไมจู่ๆ คุณถึงขอโทษผมอย่างนี้ล่ะ? คุณแอบทำอะไรแย่ๆ ลงไปในโครงการเราหรือเปล่าครับ? คุณรษิกา”

รษิกาส่ายหน้าทันที “ไม่หรอกค่ะ”

ฉันทำเพื่อโครงการนี้ไปตั้งมากมาย แล้วฉันจะทำอะไรแย่ๆ กับมันเพื่ออะไร?

เจตนินหัวเราะ “ผมแค่ล้อเล่นน่ะครับ แต่ผมก็คิดไม่ออกเลยว่าทำไมคุณถึงขอโทษผมได้อีกนอกจากเหตุผลนี้”

รษิกาหลุบตาลง “ฉันแค่คิดถึงท่าทีของฉันก่อนหน้านี้ มันไม่ค่อยดีเท่าไรค่ะ”

“ผมไม่คิดว่ามันเป็นเรื่องใหญ่เลยครับ ผมไม่รังเกียจท่าทีไหนๆ ของคุณทั้งนั้นแหละ ตราบใดที่การวิจัยเป็นไปได้ด้วยดี”

เจตนินพูดอย่างชัดเจนว่าพวกเขามีความสัมพันธ์กันในแค่เรื่องงานเท่านั้น

แต่รษิกากลับยิ่งรู้สึกผิดมากขึ้นเมื่อได้ยินที่เขาพูด

เจตนินคิดเหมือนกันกับฉัน เขาแค่ทำอะไรมากมายเพื่อสถาบันวิจัยก็เพื่อให้โครงการเป็นไปได้ด้วยดี แต่ดูฉันสิ ฉันกลับไปสงสัยเจตนาของเขาเพราะคำซุบซิบโง่ๆ พวกนั้น

ขนตาของรษิกากระพือ และเธอก็หายใจเข้าลึก

คำพูดของเจตนินเมื่อครู่นี้ทำให้เธอนึกว่าหูฝาดไป แต่ตอนนี้คำขอของเขามันดูใกล้ชิดกันมากไปหน่อย

เจตนินสัมผัสได้ว่ากำลังทำให้รษิกาตกที่นั่งลำบาก เขาจึงยิ้มและเสริมไปว่า “ไม่เร่งรีบอะไรนะครับ ถ้าผมจะได้กินอาหารที่คุณทำ ผมก็อยากกินอาหารที่คุณทำได้เก่งที่สุด รบกวนทำให้ผมลองชิมสักครั้ง ถ้าคุณพร้อมนะครับ”

ด้วยการพูดเช่นนี้ เหมือนเจตนินกำลังให้โอกาสเธอย่อยข้อมูลทั้งหมดที่เขาพูดออกไป

แต่รษิกายังคงใจลอยขณะที่อารมณ์อันหลากหลายฉายขึ้นมาในแววตาเธอ

อนิจจา เธอเป็นคนที่เอ่ยถึงความซาบซึ้งที่เธอมีต่อความช่วยเหลือของเจตนิน ดังนั้น คำขอของเขาจึงเป็นสิ่งที่เธอไม่สามารถปฏิเสธได้

ยิ่งไปกว่านั้น คำขอของเขาก็ไม่ใช่เรื่องด่วน นั่นแปลว่าเขาอาจจะเปลี่ยนใจได้เมื่อเวลาผ่านไป

เมื่อคิดได้เช่นนั้น รษิกาก็ตอบตกลง “โอเคค่ะ”