หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1140

“เธอพูดจาไร้สาระ!”

ไอรดาลุกขึ้นจากพื้นและผลักเด็กที่พูดอย่างเกรี้ยวกราด

ด้วยความรู้สึกขบขันกับความกล้าหาญตอบโต้ของไอรดา เด็กคนอื่นๆ ก็เริ่มอ้าปากค้างมากขึ้นไปอีก

เด็กหญิงที่ไอรดาผลักก้าวไปข้างหน้าและผลักไอรดากลับ

“ฉันพูดอะไรผิดเหรอ? ก็เธอเป็นใบ้! ถ้าวันนี้เราไม่ได้เล่นกับเธอ เธอจะพูดคนเดียวไหม? ผู้ใหญ่น่ะเกลียดเด็กพูดไม่ได้ ยัยเด็กใบ้!” หลังจากพูดอย่างนั้น เด็กหญิงก็ยกแขนขึ้นด้วยความโกรธและตะโกนว่า “กล้าดียังไงมาผลักฉัน! แม้แต่พ่อกับแม่ก็ไม่เคยตีฉันเลยนะ”

ไอรดาไม่คู่ควรจะสู้กับเด็กหญิงคนนั้นในแง่ของความแข็งแกร่ง ไม่เพียงเท่านั้น ยังมีเด็กๆ จำนวนมากมุงดูพวกเธอจากด้านข้าง

แม้ว่าเธอจะโกรธ แต่ไอรดาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกกลัวเมื่อเห็นเด็กหญิงยกแขนขึ้น เธอเหลือบมองภัคจีราด้วยความสิ้นหวัง

ถ้าครูพิมพ์รภาอยู่ที่นี่ เธอจะมาช่วยฉันแน่นอน

น่าเสียดายที่ภัคจีรากำลังยุ่งอยู่กับการจัดการกับเด็กที่ร้องไห้ และเธอไม่เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นเนื่องจากไอรดาถูกเด็กคนอื่นล้อมรอบอยู่

ขณะที่มือของเด็กหญิงกำลังจะกระทบกับไอรดา ไอรดาก็หลับตาลง ในขณะนั้นเธอคิดถึงอชิและเบนนี่อย่างสุดซึ้ง

“เธอกำลังทำอะไร?”

ขณะที่ความสิ้นหวังเต็มอยู่ในใจไอรดา รษิกาก็ผลักประตูห้องเรียนเปิดออกแล้วก้าวเข้าไป

เธอเฝ้าดูจากภายนอกมาระยะหนึ่งแล้วและในที่สุดก็รู้ว่าไอรดากำลังถูกรังแก

เธอคิดว่าครูจะเข้ามาช่วยเหลือไอรดา แต่ดูเหมือนว่าภัคจีราจะไม่รู้ว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น

เมื่อเห็นว่าไอรดากำลังจะโดนโจมตี รษิกาก็รีบเข้ามาด้วยความตื่นตระหนกและรีบไปหากลุ่มเด็กๆ

เมื่อได้ยินเสียงของเธอ ไอรดาก็เงยหน้าขึ้นมองอย่างระมัดระวัง

ใบหน้าของเธอยู่ยี่เมื่อเห็นว่าเป็นรษิกา เธอสูดจมูกเสียงดัง น้ำตาไหลออกมาจากดวงตากลมโตของเธอ

หลังจากถูกกระตุ้นด้วยคำพูดของเด็ก ๆ ก่อนหน้านี้ ไอรดาจึงโอบแขนของเธอไว้รอบคอของรษิกาและละล่ำละลักออกมาว่า “แม่...”

คำพูดนั้นทำให้หัวใจของรษิกาเต้นรัว และเธอก็บีบมือของไอรดาแน่นขึ้นโดยไม่รู้ตัว

เธอรู้ดีว่าเธอไม่สมควรได้รับตำแหน่งนั้น แต่เธอเดาได้ไม่มากก็น้อยว่าเด็กๆ พูดถึงอะไรก่อนหน้านี้จากท่าทางและรูปปากของพวกเขา

สาเหตุสำคัญที่สุดประการหนึ่งที่พวกเขารังแกไอรดาก็คือพวกเขาคิดว่าเธอไม่มีแม่

ความคิดนั้นทำให้รษิกาเจ็บปวด ในท้ายที่สุดแล้ว เธอไม่ได้หักล้างคำที่ไอรดาเรียกเธอ