หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1162

บรรยากาศระหว่างชายทั้งสองอึมครึมทันที ขณะที่ทั้งคู่ก็เงียบไปหลังจากนั้น

คมสันมองดูการทดลอง จิตใจของเขาก็มีความคิดต่างๆ นาๆ พุ่งเข้ามา

ฉันไม่ปล่อยให้เจตนินกับรษิกามีปฏิสัมพันธ์แบบนี้ไม่ได้อีกต่อไป ฉันต้องหาหนทางให้ได้ !

ทันใดนั้น โทรศัพท์ของเจตนินก็ดังขึ้น

ชายคนนั้นมองรายชื่อที่โทรเข้ามาและยิ้มเกรงใจให้อีกสองคนภายในห้อง “ขอโทษนะครับ คุณปู่ของผมโทรมา เขาอาจจะอยากตรวจสอบความคืบหน้าของการทดลองของพวกเรา”

รษิกาพยักหน้าด้วยความเข้าใจ

จากนั้น เจตนินก็ออกจากห้องวิจัยพร้อมกับโทรศัพท์ของเขา

รษิกาต้องการจะเดินไปช่วยพูด แต่คมสันโบกมือไม่ให้ไป “คุณอยู่ที่นี่และพักก่อนเถอะครับ ปฏิกิริยาเริ่มขึ้นแล้ว ผมเฝ้าดูเองได้”

เมื่อปฏิกิริยาเริ่มขึ้น พวกเขาก็ทำอะไรมากไม่ได้ หน้าที่เดียวของพวกเขาคือคอยเฝ้าดูกระบวนการทั้งหมดเพื่อให้มั่นใจว่าจะไม่มีอุบัติเหตุเกิดขึ้น

เมื่อได้ยินเช่นนั้น รษิกาก็ไม่ยืนกรานต่อและกลับไปที่นั่งของเธอ เธออดคิดไม่ได้ถึงท่าทางของเจตนินก่อนหน้านี้

แม้ว่าเธอจะไม่เข้าใจเจตนาของเขา แต่เพียงเหตุการณ์เดียวก่อนหน้านี้ เธอรู้สึกว่าเธอต้องเว้นระยะห่างกับเขา

ขณะเดียวกัน คมสันเหลือบมองรษิกาก่อนที่จะหยิบขวดวัตถุดิบจากโต๊ะห้องปฏิบัติการอย่างระมัดระวัง

เขาเพิ่มของเหลวที่เป็นส่วนประกอบอื่นจากขวดนั้นลงไปในขวดแก้วอย่างระมัดระวังและรีบเปลี่ยนขวดบนโต๊ะโดยใช้ช่วงที่รษิกาไม่ได้สนใจ

เขาลงมืออย่างรวดเร็ว โดยไม่พูดถึงวัตถุดิบที่เขาเทที่มีคุณสมบัติไม่มีสีและไม่มีกลิ่น

ผลก็คือ เมื่อรษิกาเข้ามาใกล้ๆ เพื่อตรวจสอบความคืบหน้าของปฏิกิริยา เธอก็ไม่สังเกตอะไรที่ผิดปกติ

หลังจากนั้นไม่นาน เจตนินก็กลับมาจากข้างนอก

รษิกาถามด้วยความกังวลว่า “คุณจุลพัฒน์ว่ายังไงบ้างคะ?”

“คุณปู่บอกผมให้ช่วยเหลือคุณให้สุดความสามารถของผมหลังจากรู้ว่าการทดลองดำเนินไปได้อย่างราบรื่นครับ” เขายิ้มให้เธอ

เธอพยักหน้าตอบรับและเงียบไปหลังจากนั้น

พวกเราเพิ่มวัตถุดิบในครั้งเดียวมากเกินไปและสภาวะของปฏิกิริยาตามไม่ทันอย่างงั้นเหรอ?

ตาของคมสันหรี่ลงเมื่อเขาเห็นเธอเปิดจุกขวดแก้ว เขาจึงยื่นมือมาเพื่อต้องการจะดึงเธอไปด้านหลัง

แต่เขาคิดอะไรบางอย่างในวินาทีถัดมาและดึงมือกลับในที่สุด

แต่ในทางตรงกันข้าม เจตนินตอบสนองทันทีและดึงรษิกาไว้ข้างๆ เขา

“ระวัง! ”

เขาจับกลิ่นที่คุ้นเคยได้ นี่มันก๊าซพิษ และมีฤทธิ์เป็นพิษค่อนข้างสูง!

รษิกาก็รับรู้กลิ่นนั้นด้วย โชคไม่ดีที่เธออยู่ใกล้กับขวดแก้วมากเกินไป เธอสูดดมก๊าซจำนวนมากในครั้งเดียว ทันใดนั้น เธอก็มีอาการเป็นพิษซึ่งทำให้เธอเวียนหัว

รษิการวบรวมพลังของเธอเอ่ยเตือนพวกเขา “มีบางอย่างผิดปกติ… ไปบอกทุกคนให้ออกจากตึกเร็ว…”

เจตนินชำเลืองคมสันที่ซึ่งรีบเคลื่อนไหวและเริ่มอพยพผู้คนที่อยู่ในห้องวิจัย

ในเวลาเดียวกัน เจตนินก็ช่วยรษิกาถอยออกมาทันที