หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1222

รษิกาอดไม่ได้ที่จะถามว่า “เมื่อวานคุณเจตนินมาที่นี่หรือเปล่า?”

ทันทีที่เธอถามคำถามนั้น สีหน้าของเลอศิลป์ก็เปลี่ยนไปทันที และบรรยากาศรอบตัวเขาก็หนักอึ้งด้วยความตึงเครียด

เธอรู้สึกประหลาดใจกับการเปลี่ยนแปลงในตัวเขา และสงสัยว่าเธอได้พูดอะไรบางอย่างที่เธอไม่ควรพูดอีกหรือไม่

ฉันบังเอิญเห็นเจตนินโทรมา และมันทำให้ฉันนึกถึงว่าเขาอยู่กับฉันก่อนที่ฉันจะหมดสติไปเมื่อวานนี้ นอกจากนี้ เขายังอยู่ข้างๆ ฉันตอนที่ก๊าซรั่วไหล

เมื่อความคิดนั้นเข้ามาในจิตใจของเธอ เธอก็อดไม่ได้ที่จะกังวลเล็กน้อยกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับเขา

“เขามีความหมายกับคุณมากขนาดนั้นเลยเหรอ? นอกจากเด็กๆ แล้ว เขาเป็นคนแรกที่คุณใส่ใจหลังจากหายดีใช่ไหม?” เขาจ้องมองเธออย่างตั้งใจ และค่อยๆ ขยับเข้าใกล้เตียงในโรงพยาบาลมากขึ้นในขณะที่เขาพูด

ด้วยความโกรธอย่างฉับพลันของเขา เธอจึงขมวดคิ้วและถามว่า “ฉันแค่ถามเพราะเห็นว่าเขาพยายามโทรหาฉันสองสามครั้ง ยิ่งไปกว่านั้น เขาอยู่กับฉันตอนที่ฉันโดนสารพิษด้วย…”

“เขาอยู่กับคุณตอนคุณสลบไป” เลอศิลป์พูดก่อนที่เธอจะพูดจบประโยค

เมื่อนึกถึงภาพนั้น รษิกาก็พยักหน้าโดยไม่ลังเล

ฉันไม่รู้ว่าฉันคิดมากเกินไปหรือเปล่า แต่ดูเหมือนว่าคำพูดของเลอศิลป์จะมีความหมายที่ลึกซึ้งกว่านั้น

เขาสงสัยว่าการทดลองนี้ผิดพลาดเพราะเจตนินไปยุ่งกับมัน!

ยิ่งไปกว่านั้น ฉันเป็นคนที่รับผิดชอบการวิจัยเกี่ยวกับเทคโนโลยีหลักของโครงการนี้ และฉันเป็นคนที่รู้ดีที่สุด ถ้าเจตนินต้องการทำร้ายฉันจริงๆ นั่นหมายความว่าเขาตัดสินใจล้มเลิกโครงการนี้แล้ว ยังไงซะก็มีผู้คนจำนวนมากมีส่วนร่วมในโครงการนี้ และได้มีการเปิดเผยต่อสาธารณชนก่อนหน้านี้แล้ว ดังนั้นการกระทำของเขาจึงมีแต่ผลเสียมากกว่าผลดีเท่านั้น

เมื่อเห็นว่าคำตอบของเธอคล้ายกับที่เจตนินพูดเมื่อวันก่อน เลอศิลป์ก็ไม่พอใจมากขึ้น เขาโต้กลับว่า “เป็นอย่างนั้นเหรอ? ถ้างั้นทำไมคุณไม่ลองบอกผมหน่อยล่ะว่าใครจะเป็นคนทำแบบนั้นนอกจากเขา? หมอคมสันเป็นคนทำใช่ไหม?”

เธอขมวดคิ้วอีกครั้ง “คุณหมอคมสันจะไม่ทำอะไรแบบนั้น เราร่วมงานกันมานานแล้ว และฉันก็เชื่อใจเขา”

อีกอย่าง เขาคงไม่มีโอกาสยุ่งเกี่ยวกับโต๊ะทดลอง ในช่วงไม่กี่นาทีที่เขาอยู่ที่นั่น ฉันก็อยู่ข้างๆ เขา แม้ว่าเขาจะวางแผนที่จะทำอะไรสักอย่าง แต่เขาก็จะไม่มีเวลาทำอะไรได้มาก นอกจากนี้ฉันไม่เห็นเหตุผลที่เขาจะทำแบบนั้นด้วย

เลอศิลป์หงุดหงิดที่เห็นเธอปกป้องคมสันมากแค่ไหน และเขาพูดด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ยว่า “แล้วจะเป็นใครได้อีกล่ะ? คุณเหรอ? คุณสร้างก๊าซพิษเพราะว่าคุณเครียดกับงานมากเกินไปและอยากจะล้มเลิกมันไปให้หมดหรือเปล่า?”