หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1266

รษิกา เลอศิลป์ และคมสันยืนอยู่ข้างโต๊ะทดลอง

“คุณหมอคมสัน คุณเจตนินไม่อยู่ด้วยในวันนี้ รบกวนช่วยทำการทดลองกับฉันแทนนะคะ”

เมื่อเตรียมการเรียบร้อยแล้ว รษิกาก็หันไปมองคมสันที่ยืนอยู่ข้างๆ

คมสันรู้สึกว่าการทดลองในวันนี้มีบางอย่างผิดปกติไป ลึกๆ แล้วเขาไม่เต็มใจเลย เขาได้แต่กัดฟันและตอบรับตามไปเพื่อไม่ให้ดูน่าสงสัยมากขึ้นไปอีก คมสันก้าวมาข้างหน้าและเดินไปหารษิกา

ขณะที่รษิกากำลังจะทำการทดลอง เธอก็กล่าวว่า “คุณน่าจะเข้าใจขั้นตอนการทดลองดีอยู่แล้วนะคะ ดังนั้นฉันจะไม่ทบทวนซ้ำอีก ฉันแค่อยากเห็นว่าขั้นตอนมันผิดพลาดไปตรงไหน”

คมสันฝืนยิ้มให้เธอ “โอเค ผมจะพยายามให้ดีที่สุด”

รษิกาตอบรับกลับไปโดยไม่มองหน้าเขา

เธอไม่แน่ใจว่าเธอคิดไปเองหรือเปล่า แต่หลังจากพูดคุยกับเขาแค่สั้นๆ เธอก็พบว่าการกระทำของเขาดูแปลกไป

เป็นผลให้เธอเสียสมาธิไปตลอดการทดลอง

ในที่สุด พวกเขาก็มาถึงส่วนที่เกิดอุบัติเหตุขึ้น

น่าแปลกที่ไม่มีควันพวยพุ่งออกมาจากขวดทดลองเหมือนเมื่อวันก่อน

รษิกายืนอยู่ข้างๆ พลางหลุบตาลง ทำให้ไม่มีใครสังเกตเห็นสีหน้าของเธอได้

ขณะที่คมสันกำลังจะพูด เขาก็เหลือบมองเห็นเธอหันไปส่งสายตาให้เลอศิลป์

คนทั้งคู่มองหน้ากัน และสีหน้าของรษิกาก็แสดงออกถึงความหมดหวัง

คมสันรับรู้ได้ถึงการแสดงอารมณ์ของเธอ และคลื่นแห่งความริษยาก็ถาโถมเข้าใส่เขาอีกครั้ง

ฉันกำลังยืนอยู่ข้างๆ เธอ และฉันเข้าใจเรื่องการทดลองเป็นอย่างดี! แล้วทำไมล่ะ? ทำไมเธอถึงขอให้เขาช่วย? พอลองมาคิดเรื่องนี้ เช้านี้พวกเขามาที่นี่พร้อมกันด้วยซ้ำ ดูเหมือนว่าความสัมพันธ์ของพวกเขาจะใกล้ชิดกันมากกว่าที่ฉันคิดไว้เสียอีก!

บางอย่างผุดขึ้นในใจของเขาอย่างเชื่องช้า อ้าก! ฉันอาจได้ประโยชน์จากเขาโดยไม่ตั้งใจก็ได้!

เลอศิลป์ค่อยๆ ก้าวเข้าไประหว่างคนทั้งสอง ทำให้ทั้งสองแยกออกจากกัน

เป็นธรรมดาที่รษิกาจะไม่คัดค้านอะไรเพราะนั่นคือส่วนหนึ่งของแผนการพวกเขานั่นเอง

ในทางตรงกันข้าม ใจของคมสันเจ็บปวดมาก “การทดลองเป็นอย่างนั้นมาโดยตลอด มันจะต้องมีความผิดพลาดบางอย่างระหว่างการทดลองในวันนั้น แม้ว่าคุณจะดูให้ดีๆ แล้วก็ตาม คุณจะไม่เจอว่ามีสิ่งใดผิดปกติ”

เลอศิลป์ทำท่าเหมือนไม่ได้ยินชายคนนั้น เขาละสายตาไปมองรษิกาที่อยู่ข้างๆ เขา “นี่อะไรเหรอ? ผมไม่เห็นคุณใช้มันระหว่างการทดลองเลยนะ”

รษิกามองตามเขาไปและเห็นขวดใสๆ ที่อยู่บนโต๊ะทดลอง หลังจากตรวจสอบดูครู่หนึ่งแล้ว เธอก็ตอบไปว่า “ไม่มีอะไรสำคัญหรอกค่ะ มันก็แค่น้ำกลั่นที่ใช้ทำละลายเท่านั้นเอง”

“ถ้าเป็นอย่างนั้น มันก็ไม่น่าจะเป็นปัญหาถ้าเราจะเติมลงไปใช่ไหมครับ? จากภาพในกล้องวงจรปิด ปริมาณของเหลวในขวดก็ดูเหมือนจะลดลงไปด้วย อาจจะเพราะใช้ไปในการทดลอง แต่คุณไม่ได้ใช้เมื่อกี้นี้”

ขณะที่เลอศิลป์พูดเช่นนั้น เขาก็เอื้อมไปหยิบขวดนั้นมาแล้ว