หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1290

อชิกับเบนนี่ตื่นมาแต่เช้าตรูในวันจันทร์

พวกเขาเตรียมนมอุ่นๆ และแซนด์วิชเอาไว้แล้วตอนที่รษิกาเดินลงมาข้างล่าง

เธอหัวเราะด้วยความขบขันเมื่อเห็นว่าเด็กๆ ตื่นเต้นมากแค่ไหน

“เร็วเข้า รีบกินมื้อเช้าสิครับแม่! แม่ต้องไปส่งเราที่โรงเรียนแล้วนะ!” เบนนี่พูดขณะส่งนมอุ่นให้เธอแก้วหนึ่ง

รษิกาพยักหน้าพลางยิ้มและร่วมทานมื้อเช้ากับเด็กๆ ก่อนจะขึ้นรถไปกับพวกเขา

อชิกับเบนนี่เศร้าซึมกันไปตั้งแต่ไอรดาย้ายไปเรียนที่อื่น

ตอนนี้ไอรดากลับมาแล้ว อชิกับเบนนี่จึงตื่นเต้นที่จะได้ไปเรียนอีกครั้ง

เมื่อมาถึงโรงเรียน รษิกาก็เห็นไอรดายืนอยู่ข้างเลอศิลป์ขณะที่ชายหนุ่มกำลังคุยกับพิมพ์รภาและจรูญ

“คุณเลอศิลป์! ไอวี่!” อชิกับเบนนี่ตะโกนด้วยความตื่นเต้นมาจากหน้าต่างรถ

รษิกาอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาขณะที่พาเด็กทั้งสองลงจากรถ

เด็กๆ รีบไปหาไอรดาและกอดเธอแน่นจากทั้งสองข้าง

“ยินดีต้อนรับกลับมานะ ไอวี่!”

ไอรดาตื่นเต้นเล็กน้อยเมื่อได้เจอพิมพ์รภาเมื่อครู่นี้ แต่เมื่อได้เห็นอชิกับเบนนี่แล้ว เธอก็ยิ้มกว้างออกมา

หลังจากทักทายไอรดาแล้ว อชิกับเบนนี่ก็หันกลับมาทักทายพิมพ์รภาและเลอศิลป์ “อรุณสวัสดิ์ครับ ครูพิมพ์รภา! สวัสดีครับคุณเลอศิลป์!”

“อารษิกา!” ไอรดาเรียกรษิกาเช่นนั้นต่อหน้าพิมพ์รภาและจรูญ ทำให้ทั้งสองคนตกใจจนตัวแข็งทื่อ

ครู่หนึ่งต่อมา พิมพ์รภาก็ตั้งสติและเหลือบไปมองเลอศิลป์ หลังจากแน่ใจแล้วว่าเขาไม่มีท่าทีไม่พอใจกับการที่ไอรดาเรียกรษิกาเช่นนั้น เธอก็ส่งยิ้มให้รษิกาและพูดว่า “คุณกับไอวี่สนิทกันมากจริงๆ นะคะ!”

เมื่อเห็นแววไร้เดียงสาในดวงตาของไอรดา รษิกาก็คิดว่ามันไม่ใช่เรื่องที่ควรปิดบังและลูบหัวเด็กหญิงตัวน้อย “หนูต้องเป็นเด็กดีและเชื่อฟังคุณครูพิมพ์รภานะคะ โอเคไหม? มีอะไรก็บอกอชิกับเบนนี่ได้เลยนะ”

ไอรดาพยักหน้าอย่างว่าง่าย

“เราจะดูแลไอวี่เป็นอย่างดีเลยครับ! เราจะไม่ให้ใครมารังแกไอวี่แน่นอน!” อชิกับเบนนี่พูดพร้อมกัน

แม้ว่ารษิกาไม่ได้บอกอะไรพวกเขาเลย เด็กชายทั้งสองก็รู้ว่าไอรดาถูกคนอื่นรังแกที่โรงเรียนใหม่ ด้วยความหงุดหงิดที่พวกเขาไม่สามารถแก้แค้นคนที่มารังแกไอรดาได้ พวกเขาจึงตัดสินใจจะทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้เพื่อปกป้องเด็กหญิงแทน

เมื่อรู้ว่ารษิกาสำคัญมากแค่ไหน จรูญก็รีบยืนยันกับเธอ “ไม่ต้องห่วงนะครับ คุณรษิกา! สภาพแวดล้อมที่โรงเรียนของเราดีมากๆ คุณมั่นใจได้เลยว่าจะไม่มีใครมารังแกเธอได้เด็ดขาด!”