หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1313

เสียงร้องของไอรดาดังแหลมขึ้นมาทันที และดวงตาเธอก็เต็มไปด้วยความกลัวขณะที่คว้าไหล่ของรษิกาไว้แน่น

รษิกาดึงไอรดาเข้ามาในอ้อมแขนอย่างไม่รู้ตัวและหันกลับไป เธออยากจะรับการโจมตีนั้นแทนเด็กน้อย

แต่กลับได้ยินเพียงเสียงอึกทึกครึกโครมเท่านั้น

ความเจ็บปวดที่ควรจะตามมากลับไม่ได้เกิดขึ้น

รษิกาใช้เวลาอยู่นานก่อนจะค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมามองไปยังทางที่อัญชสาพุ่งเข้ามา

แล้วรษิกาก็ต้องประหลาดใจ เพราะมือของอัญชสาที่ถือที่เขี่ยบุหรี่ไว้ก่อนหน้านี้ถูกเลอศิลป์จับเอาไว้ ส่วนที่เขี่ยบุหรี่ก็ตกอยู่ที่พื้น

อารมณ์อันหลากหลายฉายอยู่บนใบหน้าของอัญชสา

ตอนแรก ใบหน้าของอัญชสาฉายแววบ้าคลั่งจากความต้องการจะฆ่ารษิกา แต่ต่อมาก็เป็นความกลัวที่มีต่อเลอศิลป์

“คุณมันบ้า!”

เลอศิลป์คว้าข้อมืออัญชสาไว้แน่นจนเกือบจะบีบกระดูกเธอแตก

ตอนนั้นเองที่อัญชสาตั้งสติได้ เธอระงับความรู้สึกเจ็บปวดที่ข้อมือและขอโทษเป็นพัลวัน “ฉัน… ฉันไม่รู้ว่าฉันเป็นอะไรไป ให้อภัยฉันเถอะ เลอศิลป์ เลอศิลป์คะ…”

ก่อนที่เธอจะพูดจบ เลอศิลป์ก็ผลักเธอออกไป

อัญชสาเซถอยหลังไปแล้วล้มลงกับพื้นอย่างน่าสังเวช “ฉันสาบานว่าจะไม่ทำอีก ให้อภัยฉันเถอะนะ…” เธออ้อนวอนโดยไม่สนใจร่างกายที่เจ็บปวดของตนเอง

“ให้อภัยคุณเหรอ? เพื่อให้คุณมีโอกาสทำร้ายคนอื่นที่ผมแคร์อีกครั้งน่ะเหรอ? อัญชสา ภักดีสรวง จากสิ่งที่คุณทำมาทั้งหมด คุณสมควรตายแล้ว” เสียงของเลอศิลป์เย็นชาอย่างน่าหวาดกลัว

อัญชสาตัวสั่น เธอใช้มือถัดตัวเองให้ถอยกลับไป ในเวลาเดียวกันเธอก็หันไปมองศศิตา “คุณศศิตาคะ ช่วยฉัน…”

นังคนนี้กล้าดียังไงมาขอความเมตตาจากฉัน? หน้าไม่อาย!

เมื่อไม่มีทางเลือก สุเมธก็ยืนขึ้นมองเลอศิลป์อย่างจริงใจ “อย่าทำอย่างนี้เลย เลอศิลป์ เมื่อก่อน พ่อของฉัน…”

เขาพยายามจะพูดถึงความดีที่พ่อเขาเคยทำเพื่อเลอศิลป์

“ความดีของคุณภาคย์หมดไปเมื่อนานมาแล้ว ตั้งแต่อัญชสามาหาเรื่องรษิกา! ผมเคยบอกไปก่อนหน้านี้แล้ว ผมจะไม่ปล่อยเธอไปง่ายๆ ถ้าเธอกล้ามาทำร้ายคนของผมอีกครั้ง” เลอศิลป์เหลือบมองสุเมธด้วยสายตาที่เป็นศัตรู

สุเมธใจหาย และดวงตาเขาก็เต็มไปด้วยความเศร้าโศก

เลอศิลป์หันไปมองไอรดาที่กำลังร้องไห้อยู่ จากนั้นก็มองรษิกาที่กำลังปลอบใจเด็กหญิง เมื่อเห็นภาพนั้น เขาก็ยิ่งโมโหมากขึ้นไปอีก

กล้ามากเลยที่ทำร้ายคนที่ฉันแคร์!

เขาหันหลังเดินกลับมาหาอัญชสาและมองเธอ “ในเมื่อคุณไม่ยอมขอโทษพวกเขา ผมก็ไม่มีทางเลือกนอกจากต้องแก้ปัญหานี้ด้วยวิธีของผมเอง”