ชีวิตของรษิกาเริ่มกลับมาเข้าที่เข้าทางในไม่ช้า ในขณะที่เลอศิลป์ยังตกอยู่ในภวังค์แห่งความสับสนวุ่นวาย
เลอศิลป์ตั้งใจจะไปบ้านรษิกาหลังจากสะสางงานของบริษัทที่ยังทำค้างไว้ให้เสร็จเรียบร้อยในตอนเย็น แต่ทว่าเขาได้รับโทรศัพท์จากแม่ตัวเอง ซึ่งโทรมาสั่งให้เขากลับบ้านโดยเร็วที่สุด
เลอศิลป์ขมวดคิ้วให้กับน้ำเสียงที่น่าหงุดหงิดของแม่ แต่เขาก็ยอมขับรถกลับบ้านแต่โดยดี
ทันทีที่ก้าวเท้าเข้าบ้าน เขาก็พบกับศศิตากำลังนั่งอยู่บนโซฟา
“แม่มาอยู่ที่นี่ได้ยังไงครับเนี่ย?” เขาถามพลางขมวดคิ้ว
ศศิตาหันไปมองหน้าลูกชายแล้วพูดอย่างไม่พอใจว่า “ถ้าแม่ไม่มาที่นี่ แม่ก็คงไม่รู้ด้วยซ้ำว่าลูกกลับมาแล้ว!”
เขาไม่ได้บอกใครเลยเรื่องที่ไปต่างประเทศกับรษิกา
ศศิตาคะยั้นคะยอลูกชายทุกวันเพื่อขอคำอธิบาย แต่ก็จบลงด้วยการคว้าน้ำเหลวเสมอ
เมื่อเธอโทรหาเลอศิลป์และพูดถึงรษิกากับลูกๆ เขาก็มักจะตอบแบบครึ่งๆ กลางๆ แล้วก็วางสายไป
ดังนั้น ศศิตาจึงไม่รู้ว่าจะไประบายความโกรธนี้ที่ไหนดี
ในเมื่อพวกเขากลับมาแล้ว เธอจึงต้องพูดคุยกับลูกชายเธอให้รู้เรื่อง
เลอศิลป์รู้ว่าเธอไม่มีเจตนาดีอย่างแน่นอน สีหน้าเขาเคร่งเครียด ก่อนที่จะเดินไปที่โซฟาแต่ไม่ได้นั่งลง เขาแสดงออกชัดเจนว่าไม่ต้องการสนทนากับแม่ตัวเองนาน
เมื่อคิดขึ้นมาได้ ความโกรธก็เดือดดาลเต็มใบหน้าศศิตาทันที “แกหมายความว่ายังไง? นี่ขนาดรษิกายังไม่ได้แต่งงานเข้ามาเป็นครอบครัวเราเลยนะ แต่แกก็เข้าข้างแม่นั่นแล้วเหรอ?”
พวกเขากล้าดียังไงถึงมาเสนอให้จัดงานเลี้ยงต้อนรับไอ้เด็กนรกสองคนนั้น! ไม่ใช่แค่เลอศิลป์ที่เสียสติไปแล้ว แต่ญาติๆ พวกนี้ก็ประสาทพอกันสินะ?
อย่างไรก็ตาม เลอศิลป์ได้แถลงเรื่องราวสู่สาธารณะไปแล้ว และศศิตาก็ไม่สามารถทำอะไรลูกชายตัวเองต่อหน้าสาธารณชนได้ ดังนั้น เธอจึงทำได้เพียงตอบคำถามญาติๆ อย่างไม่เต็มใจ
เลอศิลป์ไม่สะทกสะท้านและพูดตามความเป็นจริงว่า “ผมขอรษิกาแต่งงานแล้ว และเธอก็ตอบตกลง ดังนั้นเหลือเพียงแค่รอเวลา อชิและเบนนี่ก็จะกลายมาเป็นลูกผม พวกเขาไม่ใช่ลูกนอกสมรส ถ้าญาติๆ ถาม แม่ก็ตอบพวกเขาไปได้เลยว่าอชิกับเบนนี่เป็นลูกชายของตระกูลฟ้าศิริสวัสดิ์”
ศศิตาถึงกับเวียนหัวขึ้นมาอีกครั้ง
การได้ยินเรื่องนี้จากปากลูกชายเธอ มันน่าตกใจกว่าการอ่านข่าวทางอินเทอร์เน็ตเสียอีก
เขายืนกรานที่จะรับลูกนอกสมรสสองคนนั้นเข้ามาในครอบครัว!
หลังจากผ่านไปสักครู่ใหญ่ ศศิตาก็เริ่มตั้งสติได้ เธอนวดขมับตัวเองพลางพูดว่า “แม่ไม่มีทางยอมรับเรื่องนี้หรอกนะ ใครๆ ต่างก็จับตามองเรื่องทรัพย์สินของฟ้าศิริสวัสดิ์กรุ๊ปอยู่ แม้แต่พวกญาติๆ เราเองต่างก็หวังที่จะได้ครอบครองทรัพย์สินบางส่วน แต่แกกลับจะยกทรัพย์สมบัติของตระกูลให้เด็กไม่มีหัวนอนปลายเท้าสองคนนั้นนี่นะ? แม่รับไม่ได้หรอก!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
👍🏻...
....
จบดื้อๆเฉยๆ งงมากค่าาาา...
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...