หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1463

การแข่งขันต่อไปคือกระต่ายขาเดียว ที่ทุกคนต้องกระโดดด้วยขาข้างเดียว เด็กๆ จึงเข้าไปเปลี่ยนรองเท้าผ้าใบในห้องเก็บอุปกรณ์

เมื่อเปลี่ยนรองเท้าแล้ว จู่ๆ เบนนี่ก็รู้สึกอัดอัดเล็กน้อย เขาสันนิษฐานว่าตัวเองคงไม่ได้ใส่รองเท้าแบบนี้มาสักพัก ก็เลยรู้สึกว่าไม่ค่อยพอดีและไม่คุ้นชิน แต่เขาก็ไม่ได้คิดอะไรมาก และใส่มันต่อไป

อชิและไอรดาเร่งให้เขารีบไป เบนนี่จึงเลิกสนใจรองเท้าที่ใส่ไม่สบาย และรีบไปหาพวกเขาอย่างยิ้มแย้มแจ่มใส

นี่เป็นการแข่งขันเดี่ยว เบนนี่กำลังรอเล่นในรอบถัดไป

หลังจากที่อชิและไอรดาเล่นจบ พวกเขาก็ยืนอยู่ข้างๆ เพื่อดูเบนนี่เล่นบ้าง

“อย่าลืมว่าความปลอดภัยต้องมาก่อน เล่นอย่างระมัดระวังกันด้วยนะคะ” ครูพิมพ์รภาย้ำกับเด็กๆ อีกครั้ง

ส่วนอรภัทรก็ยืนอยู่ข้างๆ และทำทีเป็นว่าพร้อมปกป้องเด็กๆ อยู่ทุกเมื่อ

เด็กๆ ทั้งสามคนทำได้ดีตลอดในการแข่งขันที่ผ่านมา ดังนั้นเมื่อถึงตาของเบนนี่ เพื่อนๆ เขาก็คอยให้กำลังใจและเฝ้าดูด้วยความคาดหวัง

เมื่อสัญญาณปล่อยตัวดังขึ้น เบนนี่ก็เริ่มกระโดดอย่างรวดเร็ว

ยิ่งเพื่อนๆ ตะโกนให้กำลังใจเท่าไร เบนนี่ก็ยิ่งเร่งความเร็วมากขึ้นเท่านั้น

ก่อนที่เขาจะรับรู้ถึงความผิดปกติบางอย่าง มันก็สายเกินไปเสียแล้วที่เขาจะหยุด

“เบนนี่!” อชิตะโกนลั่น

เขาเป็นคนแรกที่สังเกตเห็นท่าทางแปลกๆ ของเบนนี่ และรีบวิ่งไปหาน้องชายทันที

เบนนี่พยายามอย่างมากที่จะหยุด

แต่ยิ่งเขาพยายามมากเท่าไร เขาก็ยิ่งทรงตัวไม่ได้มากขึ้นเท่านั้น

และในที่สุด เขาก็ล้มลงกับพื้น

ตุ๊บ!

“ครูอรภัทร เราพาเบนนี่ไปหาหมอกันเถอะครับ! ดูท่าเขาจะเจ็บมากแน่ๆ!”

อรภัทรแสร้งทำเป็นเห็นด้วย “ใจเย็นๆ ก่อนนะจ๊ะ เดี๋ยวครูจะพาเบนนี่ไปเดี๋ยวนี้เลย!”

แม้จะพูดอย่างนั้น แต่เธอก็ค่อยๆ ถอดรองเท้าเบนนี่ออก และเอาไปเก็บไว้ในที่ลับตาก่อนที่ครูคนอื่นๆ จะมาถึง จากนั้นเธอก็พาเบนนี่ไปห้องพยาบาล

เบนนี่ส่งเสียงร้องไห้ตลอดทาง

ไอรดาไม่เคยเห็นเบนนี่ร้องไห้หนักขนาดนี้มาก่อน เธอรู้สึกเจ็บปวดหัวใจในขณะที่จับมืออชิ “เบนนี่บาดเจ็บสาหัสหรือเปล่า? ฉันคิดว่าเขา… ฉันกลัว”

ดวงตาเธอเริ่มแดงก่อนที่จะเร่งเร้า “โทรไปบอกแม่ให้รีบมาเถอะ ฉันเชื่อว่าแม่ต้องรักษาเขาได้!”

อชิกำลังตื่นตระหนก แต่ก็พยายามปลอบน้องสาวอย่างใจเย็น “ไม่ต้องกลัวนะ หมอจะตรวจและประเมินอาการของเขา ถ้าเกิดอะไรร้ายแรง เราจะโทรหาแม่ทันที ตอนนี้แม่กำลังงานยุ่ง ถ้าไม่จำเป็นจริงๆ ก็อย่าไปรบกวนแม่เลย”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ไอรดาก็สงบจิตสงบใจได้มากขึ้น เธอหงุดงอแงและจับเสื้ออชิด้วยความประหม่า