หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1466

หลังได้รับอนุญาตจากแพทย์ รษิกาพาเด็กๆ กลับ

ระหว่างนั้น เอกพลกับศศิตากำลังรออยู่ด้านนอกโรงเรียน แต่หลังจากโรงเรียนเลิกแล้วก็ไม่มีวี่แววของไอรดา

ไม่ช้า เด็กส่วนใหญ่ก็มีผู้ปกครองมารับไป แต่ก็ยังไม่เห็นหลานสาวของพวกเขา

ทั้งสองอยากถามครูว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เพิ่งนึกได้ว่าพวกเขาแทบไม่ได้มารับมาส่งไอรดาเลย จึงไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเด็กหญิงเรียนอยู่ชั้นไหน

“ไม่มีวี่แววของไอวี่เลย ฉันคิดว่าเขาบอกให้เรามารับไอวี่ได้” ศศิตาบ่น

เอกพลหน้าบึ้ง เขาโทรถามเลอศิลป์ทันที “แกบอกเรื่องนี้กับรษิกาหรือยัง? พ่อกับแม่อยู่หน้าโรงเรียนแล้ว แต่ไม่เห็นไอวี่เลย”

เลอศิลป์งงเมื่อได้ยิน “ขอเวลาแป๊บหนึ่งครับ ผมจะโทรหารษิกา เมื่อวานเธอตอบตกลงแล้ว อาจมีอะไรเกิดขึ้นกะทันหันก็ได้”

เอกพลไม่โต้ตอบ และเลอศิลป์ก็โทรหารษิกาทันทีที่วางสายจากบิดา

รษิกากำลังดูแลบาดแผลของเบนนี่ จึงใช้เวลาครู่หนึ่งกว่าจะรับสาย

“ไอวี่อยู่ไหน?” เลอศิลป์พูด “มีเรื่องอะไรหรือเปล่า?”

รษิกาเพิ่งนึกได้ว่าเอกพลกับภรรยาของเขาจะไปรับไอวี่ในบ่ายวันนั้น

เธอก้มมองเด็กหญิงแล้วเอ่ยปากขอโทษเลอศิลป์ “ทางฉันมีปัญหาน่ะ ก็เลยไปรับไอวี่ก่อน ช่วยถามพ่อแม่คุณหน่อยว่าจะมารับไอวี่ที่บ้านฉันได้ไหม ตอนนี้ฉันปลีกตัวไปไม่ได้”

ไอรดาดูจะได้ยินที่รษิกาพูด สีหน้าที่ดูกลุ้มใจอยู่แล้วยิ่งเห็นชัดกว่าเดิม

หลังวางสาย ชายหนุ่มโทรหาบิดาเพื่ออธิบายสถานการณ์

เอกพลไม่ทักท้วงอะไรเมื่อได้ฟังว่าเป็นเพราะเด็กชายคนหนึ่งได้รับบาดเจ็บ อันที่จริงคือเขาเข้าใจ “พ่อรู้ว่าเธอคงวุ่นมากถ้าเขาบาดเจ็บ ถ้าอย่างนั้นอย่ารบกวนเธอดีกว่า เราสองคนจะไปวันอื่น”

เลอศิลป์ขอบคุณบิดาแทนรษิกากับเด็กๆ

“มันจะบังเอิญขนาดนี้ได้ยังไง?” ศศิตาหัวเสีย “หล่อนจะต้องจงใจทำแบบนี้ โกหกเราเพราะไม่อยากให้เราพาไอวี่ไป อันที่จริงน่ะ หล่อนต้องกำลังคิดเรื่องแต่งงานเข้าตระกูลฟ้าศิริสวัสดิ์ในฐานะแม่แท้ๆ ของไอวี่อยู่แน่!”

หลังวางสาย เอกพลหันมามองภรรยาอย่างหงุดหงิด “เดี๋ยวเราเจอเด็กก็รู้เองแหละว่าเขาบาดเจ็บหรือเปล่า รษิกาจะแต่งเรื่องทำไม?”

“ใครจะไปรู้ล่ะ? คุณไม่ได้คิดจะไปบ้านหล่อนด้วยซ้ำ คุณต้องเข้าข้างหล่อนแน่!” ศศิตาสะบัดหน้าหนี ไม่อยากมองสามีอีกต่อไป