หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1498

อ้อมกอดของเลอศิลป์แนบแน่น เพราะเขากลัวว่าเธอจะจากไป “อย่าไปนะ”

เขาปรารถนาที่จะเจอเธอ เขาอยากจะสัมผัสถึงเธอในอ้อมแขนของเขา แต่เขากลัวว่าจะทำให้เด็กๆ หวาดกลัว ดังนั้นเขาจึงต้องยับยั้งตัวเองจากการทำเช่นนั้น

ตอนนี้เมื่อรษิกามาถึงที่บ้านเขาแล้ว ไม่มีทางที่เลอศิลป์จะปล่อยเธอไปง่ายๆ

รษิกาไม่รู้ว่าเธอประสาทหลอนไปหรือไม่ แต่เธอสัมผัสได้ว่าเลอศิลป์ดูวิตกกังวลมาก

หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เธอก็ยกแขนมากอดเขากลับและกระซิบว่า “ฉันจะไม่จากไปไหนทั้งนั้น ฉันอยากจะบอกว่าฉันจะรออยู่ข้างล่างก่อนถ้าคุณยังไม่ว่าง”

เธอมาที่นี่เพื่อลูกๆ และเธอจะไม่จากไปง่ายๆ จนกว่าเธอจะได้รับคำตอบ

ทันใดนั้น เลอศิลป์ก็ค่อยๆ คลายอ้อมกอด

หลังจากตบหลังอย่างผ่อนคลาย รษิกาก็ขยับตัวออกจากอ้อมแขนของเขาแล้วถามว่า “เกิดอะไรขึ้น? ทำไมคุณถึง..."

เลอศิลป์ค่อยๆ สงบลงขณะที่เขาจ้องมองเธอ

อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาคิดถึงผลการสอบสวนอรภัทรแล้ว ความเยือกเย็นก็พุ่งเข้ามาในเสียงของเขา “อรภัทรเทน้ำมันหล่อลื่นลงบนจานเบรกของรถคุณ เธอเป็นคนที่ทำให้เบนนี่ได้รับบาดเจ็บเมื่อครั้งที่แล้วด้วย”

ดวงตาของรษิกาเบิกกว้าง “ทำไมเธอถึงทำแบบนั้นล่ะ?”

เธอจำไม่ได้ว่ามองข้ามอรภัทรไปเมื่อใด และเธอไม่เข้าใจว่าทำไมอรภัทรถึงอยากให้เธอและลูกๆ ตาย

“อัญชสาคือคนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้” น้ำเสียงของเลอศิลป์เริ่มเยือกเย็นยิ่งขึ้นไปอีก “ผมเกือบจะสูญเสียคุณไปแล้ว”

รษิกาขมวดคิ้วเมื่อเอ่ยถึงชื่อของอัญชสา

อย่างไรก็ตาม เขาพยักหน้าให้รษิกาและพูดว่า “งั้นก็ขึ้นอยู่กับคุณ”

“ตอนนี้อรภัทรอยู่ที่ไหนคะ?”

ถ้าเธอจะให้ตำรวจเข้ามาเกี่ยวข้อง เธอจะต้องมีหลักฐาน และอรภัทรจะเป็นพยานที่สมบูรณ์แบบสำหรับคดีที่อัญชสาก่อขึ้น

เลอศิลป์เรียกครรชิตเข้ามา หลังจากยืนยันว่าอรภัทรยังอยู่ภายใต้การดูแลของพวกเขา เลอศิลป์ก็เล่าทุกอย่างให้รษิกาฟัง

รษิกาโทรเรียกตำรวจโดยไม่ลังเลเมื่อได้ยินคำอธิบายของเลอศิลป์

หากเธอปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไป เด็กๆ อาจตกอยู่ในอันตรายอีกครั้ง ความปลอดภัยของพวกเขาไม่ใช่สิ่งที่เธอจะต้องเอามาเสี่ยง