หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1540

เพราะเขาจะต้องไปพบเจตนินกับเธอในวันพรุ่งนี้ เลอศิลป์ก็ไม่อยากถามเธอเกี่ยวกับเรื่องนี้มากนัก จากนั้น ทั้งสองก็เข้านอนโดยที่อยู่ในอ้อมแขนของกันและกัน

รษิการู้สึกว่ามันไม่เหมาะในตอนแรก แต่ก็รู้สึกว่าเทียบอะไรไม่ได้เลยกับสิ่งที่พวกเขาทำเมื่อคืนนี้ เมื่อคิดได้เช่นนั้น เธอก็นอนลงอย่างว่าง่ายในอ้อมแขนของเขาและผล็อยหลับไปอย่างรวดเร็วหลังจากนั้น

ทั้งสองคนตื่นขึ้นมาแต่เช้าในวันรุ่งขึ้น และเลอศิลป์ก็ขับรถพาเธอไปยังสถาบันวิจัย

ขณะที่รอเจตนินมาถึง พวกเขาก็อ่านเงื่อนไขในสัญญาด้วยกัน

เมื่อมีเลอศิลป์คอยแนะนำ รษิกาก็มั่นใจได้มากขึ้นเกี่ยวกับรายละเอียดในสัญญา

เจตนินมาถึงห้องทำงานของรษิกาประมาณเก้าโมงเช้า

สีหน้าของเขาเคร่งเครียดขึ้นเมื่อเห็นรษิกานั่งอยู่ที่โซฟาเดี่ยว ขณะที่เลอศิลป์นั่งอยู่ที่โซฟายาวที่อยู่ข้างเธอ เลอศิลป์มีท่าทีผ่อนคลายและดูเหมือนกำลังพูดคุยเรื่องบางอย่างกับรษิกาอยู่

แม้ว่าทั้งสองจะนั่งอยู่ที่โซฟาคนละตัว แต่ปฏิสัมพันธ์ของพวกเขาก็ดูใกล้ชิดกันมาก

“สวัสดีค่ะ คุณเจตนิน” รษิกาทักทายเขาพลางยิ้มเมื่อเห็นว่าเขายืนอยู่ตรงนั้น

เมื่อมีเลอศิลป์อยู่ด้วย เธอก็ผ่อนคลายขึ้นและสามารถพูดคุยกับเจตนินได้อย่างเป็นธรรมชาติ

หลังจากตั้งสติอยู่พักหนึ่ง เจตนินก็ส่งยิ้มให้เธอก่อนจะเบนสายตาไปมองเลอศิลป์

“บังเอิญจังเลยครับ คุณเลอศิลป์ ผมไม่รู้ว่าคุณจะมาที่นี่เหมือนกัน แต่คุณรษิกากับผมมีเรื่องธุรกิจที่จะต้องคุยกัน ถ้าเป็นไปได้ คุณน่าจะ…”

เจตนินพยายามจะขอให้เลอศิลป์ออกไปอย่างสุภาพ แต่เลอศิลป์ก็ตัดบทเขาด้วยสายตาที่เป็นคำเตือนก่อนที่เขาจะพูดจนจบประโยค

เลอศิลป์รู้สึกพอใจ เขาพยักหน้าให้เธอเป็นคำตอบ

เจตนินขมวดคิ้วเล็กน้อยและหัวเราะออกมาอย่างประชด “คุณยินดีจะลดตัวลงมาเป็นที่ปรึกษาของคุณรษิกาเลยเหรอ? ผมเห็นแล้วล่ะว่าทำไมเธอถึงได้ภักดีกับคุณนัก คุณเลอศิลป์!”

“เป็นเกียรติที่ผมได้เป็นที่ปรึกษาของรษิกา” เลอศิลป์ตอบ ไม่ชัดเจนว่าเขาหมายความตามนั้นจริงหรือไม่

เพราะไม่อยากให้ทั้งสองต้องมาทะเลาะกันเพราะเธอ รษิกาจึงเปลี่ยนเรื่องไปโดยพูดว่า “เอาล่ะๆ เรามาคุยเรื่องธุรกิจกันก่อนนะคะ ถ้ามัวแต่คุยกัน มันก็คงถึงเวลามื้อเที่ยงพอดีค่ะ”

เจตนินพยักหน้าและนั่งลงที่โซฟาเดี่ยวที่อยู่ตรงหน้าเธอ

เขาดูเหมือนพูดถึงเรื่องธุรกิจขณะที่กอดอกและพูดไปว่า “ในเมื่อคุณอยากจะเจอผมเร่งด่วนแบบนี้ ผมเดาว่าคุณเลอศิลป์คงให้ไอเดียสุดบรรเจิดกับคุณไปแล้วสินะ ถ้าเป็นอย่างนั้น คุณก็ว่ามาเลยว่าคิดอะไรอยู่ ดีไหม?”