หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1653

ทันใดนั้น เลอศิลป์ก็ได้รับโทรศัพท์จากเมธินี

เขารับสายพลางขมวดคิ้วและสอบถามเกี่ยวกับอาการของรษิกาในทันที “รษิกาเป็นยังไงบ้าง?”

เมธินีจ้องมองเพื่อนสนิทของเธอที่นอนอยู่บนเตียงในโรงพยาบาล น้ำเสียงของเธอเศร้าหมอง “ยังไม่มีการเปลี่ยนแปลงอะไรในตอนนี้นะ แต่ว่าเราก็ยังไม่สามารถคาดการณ์อะไรได้เลยแม้จะปรึกษาเรื่องอาการของเธอมาตลอดทั้งบ่ายแล้วก็ตาม”

หลังจากพูดอย่างนั้นเธอก็ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้

เมื่อเลอศิลป์ได้ยินคำตอบของเธอ เขาก็หนักใจมากขึ้น “ผมจะมุ่งหน้าไปที่นั่นทันที”

“มันจะไม่เกิดผลดีอะไรเลยนะ ถึงคุณจะรีบมาก็เถอะ เพราะคุณไม่ได้เป็นหมอนี่นา” เมธินีโต้กลับ จากนั้นเธอก็ยอมรับว่า “ฉันโทรมาถามว่าคุณได้ไปถามกับพวกคชาเรศบ้างแล้วหรือยัง?”

ท้ายที่สุดแล้ว ตระกูลคชาเรศก็ค่อนข้างโดดเด่นในด้านการแพทย์เช่นกัน

หากพวกเขายอมช่วย ก็มีโอกาสสูงที่จะระบุสมุนไพรที่รษิกาสูดดมเข้าไปได้

เมื่อเธอพูดถึงตระกูลคชาเรศขึ้นมา เลอศิลป์ก็ทบทวนความเป็นไปได้นั้นอย่างช้าๆ “ผมจะรีบไปทันที”

เมธินีดพึมพำรับทราบ

ทั้งสองคนวางสายไปโดยไม่พูดอะไรอีก

แท้จริงแล้ว เลอศิลป์ตื่นตระหนกมากจนเขานึกถึงความช่วยเหลือที่เป็นประโยชน์มากที่สุดที่มีอยู่ในปัจจุบันไม่ออกเลย

ถ้าเมธินีไม่โทรหาเขา เลอศิลป์ก็คงจะนึกอะไรไม่ออกเลยด้วยซ้ำ

ขณะนั้นเป็นเวลาดึกแล้ว

จักรภพกำลังนั่งอยู่ในห้องทำงาน เขากำลังจัดตารางงานสำหรับวันพรุ่งนี้ร่วมกับผู้ช่วยอย่างเป็นระบบ

เขาไม่เคยคิดว่าตระกูลคชาเรศจะได้รับผลประโยชน์โดยไร้ความพยายาม เมื่อพวกเขาต้องช่วยทำหน้าที่เป็นตัวกลางประสานงานด้วย

ยาตัวใหม่ที่รษิกาพัฒนาขึ้นจะทำให้เกิดความโกลาหลครั้งใหญ่ในโลกการแพทย์ในไม่ช้านี้ และตระกูลคชาเรศจะต้องมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนั้น มันจะช่วยเพิ่มชื่อเสียงให้กับตระกูลเราได้ในระดับหนึ่งอย่างแน่นอน!

ฉันโชคดีจริงๆ ที่ได้พบกับรษิกาในตอนนั้น นอกเหนือจากนั้น การช่วยให้เลอศิลป์ตามจีบเธอถือเป็นการตัดสินใจที่ฉลาดที่สุดในชีวิตของฉัน เธอนำผลประโยชน์มากมายมาสู่ตระกูลคชาเรศ ตั้งแต่ทรัพยากรที่ฉันได้รับหลังจากการล่มสลายของตระกูลภักดีสรวงไปจนถึงยาตัวใหม่ในตอนนี้ ไม่ว่าจะเป็นทรัพยากรทางการเงินหรือชื่อเสียง พัฒนาการของตระกูลเราในตอนนี้เชื่อมโยงกับเธออย่างแยกไม่ออก ฉันต้องขอบคุณเธอจริงๆ เมื่อมีการเปิดตัวยาตัวใหม่!

คนที่ไม่รู้ดีกว่านี้อาจจะคิดว่าชายคนนั้นถือแก้วไวน์แทน

“ทำไมนายมาซะดึกเลย? เลอศิลป์”

จักรภพใจหายไปเล็กน้อย เขาก้าวเข้ามานั่งลงข้างเลอศิลป์และรินกาแฟให้ตัวเองหนึ่งแก้ว

เมื่อเห็นว่ากาแฟในแก้วของเลอศิลป์หมดแล้ว เขาก็รินกาแฟเติมให้เพื่อนรัก

วินาทีถัดมา ชายที่อยู่ข้างๆ ก็หยิบแก้วขึ้นมาจิบยาวๆ

เขามองเข้าไปในแก้วอย่างระมัดระวัง เพียงเพื่อจะเห็นว่ากาแฟที่เติมลงไปเมื่อครู่นั้นเหลือเพียงครึ่ง แม้แต่กากกาแฟข้างในก็ลดลงอย่างเห็นได้ชัด

ทันทีที่เขาเห็นสิ่งนั้น ก็ตระหนักได้ว่าเพื่อนสนิทของเขาไม่ได้มีความสุขเลยแม้แต่น้อย

เป็นไปได้ไหมว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับรษิกา? นอกเหนือจากนั้น ฉันก็นึกถึงเหตุผลอื่นที่ทำให้เขาอารมณ์ไม่ดีเช่นนี้ไม่ออกเลย