หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1655

จักรภพไม่รู้ว่าจะพูดอะไรเพื่อตอบสนองต่อคำพูดของเลอศิลป์ สิ่งที่เขาทำได้คือปลอบใจเลอศิลป์อย่างช้าๆ

“นี่ไม่ใช่เรื่องของนายเลย ความผิดอยู่ที่เจตนินคนเดียว ไม่ว่านายจะทำอะไรหรือไม่ทำอะไร เขาก็ยังคงหาโอกาสที่จะลงมือกับรษิกาอยู่ดี”

หลังจากที่เขาพูดอย่างนั้น ก็มีบางอย่างผุดขึ้นในใจ และเขาพูดต่อว่า “เขาต้องมีเจตนาซ่อนเร้นในการทำแบบนี้ ฉันสงสัยว่ามันคืออะไรกันแน่”

เลอศิลป์ไม่ได้ตั้งใจที่จะปิดบังจักรภพ ดังนั้นเขาจึงเล่าให้เพื่อนฟังสั้นๆ เกี่ยวกับการเจรจาระหว่างเขากับเจตนินตอนที่พวกเขาพบกันก่อนหน้านี้

“เขาเสียสติไปแล้วเหรอ?”

หลังจากที่จักรภพได้ยินเกี่ยวกับเงื่อนไขของเจตนิน แววแห่งความไม่อยากจะเชื่อก็ปรากฏบนใบหน้าของเขา

ไม่เป็นไรหรอกที่เขาต้องการบริษัทในเครือสิบแห่งที่ทำกำไรได้มากที่สุดของฟ้าศิริสวัสดิ์กรุ๊ป เนื่องจากเลอศิลป์สามารถชดเชยได้อย่างรวดเร็ว แต่พวกเขามีสิทธิ์อะไรในการตัดสินใจแทนรษิกาเกี่ยวกับความร่วมมือของสถาบันวิจัยของเธอในขณะที่เธอยังอยู่ในอาการโคม่า ที่แย่กว่านั้นคือเขายังต้องการให้เลอศิลป์แต่งงานกับผู้หญิงคนอื่นด้วยซ้ำ! แรงจูงใจของเขาคืออะไรกันแน่?

ในขณะเดียวกัน แววแห่งความรังเกียจก็เต็มเปี่ยมในดวงตาของเลอศิลป์ “ฉันไม่มีปัญหากับข้อกำหนดอื่นทั้งหมด ยกเว้นข้อกำหนดสุดท้าย ฉันไม่มีวันยอมหรอก”

ในที่สุดฉันก็เอาชนะใจเธอได้ และฉันจะไม่มีวันปล่อยเธอไปอีกแล้ว ถึงตาย เธอก็ต้องตายไปกับฉัน!

จักรภพสัมผัสได้ถึงรัศมีอันน่าสะพรึงกลัวที่เล็ดลอดออกมาจากเพื่อนของเขา แต่ตอนนั้นเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในใจของเลอศิลป์ เขาจึงใจสั่นด้วยเหตุผลบางอย่างที่อธิบายไม่ได้

อย่างไรก็ตาม ผู้ชายที่อยู่ข้างๆ เขายังคงเป็นเพื่อนเขามาตั้งแต่เด็ก ด้วยเหตุนี้ เขาจึงได้แต่ตัวสั่นแต่ก็สงบสติอารมณ์ได้ในจังหวะถัดมา

เขาพยักหน้า “เจตนินล้ำเส้นเกินไปแล้ว ความโลภของเขาไม่มีขอบเขต ไม่ช้าก็เร็วเขาจะได้รับผลที่ตามมาจากการกระทำของเขา”

ต่อจากนั้น ทั้งสองคนพูดคุยกันถึงแผนของสามวันต่อไปนี้อย่างจริงจัง หากพวกเขายังคงไม่สามารถหาทางทำให้รษิกาฟื้นขึ้นมาได้ และเจตนินก็ยังคงยืนกรานเกี่ยวกับเงื่อนไขทั้งสามนี้

ในขณะนั้นฝนทิพย์อยู่ในครัว

บังเอิญว่าเธอได้ยินว่าเลอศิลป์มาที่นี่เมื่อเธอลงมาชั้นล่างเพื่อหาน้ำดื่มสักแก้ว

เพราะเรื่องโง่เขลาที่เธอทำในอดีต เธอจึงไม่กล้าเผชิญหน้ากับชายคนนั้น เธอจึงต้องการรอจนกว่าเขาจะขึ้นไปข้างบนก่อนจะแอบกลับขึ้นไป

โอ้พระเจ้า เจตนินวางยาพิษเธอจริงๆ และแม้แต่หมอชื่อดังก็ยังทำอะไรไม่ถูกด้วย!

ฉันไม่เคยคาดหวังว่าเขาจะเป็นคนหน้าซื่อใจคดขนาดนี้!

ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นจริงๆ กับรษิกาเพราะพิษของเจตนิน แผนของฉันกับผู้ชายคนนั้นก็จะต้องล้มเหลว...

เมื่อตระหนักได้เช่นนั้น เธอรู้สึกว่าเธอต้องติดต่อกับชายคนนั้นและแจ้งให้เขาทราบเรื่องนี้ก่อนที่จะหารือถึงขั้นตอนต่อไป

ในห้องนั่งเล่น จักรภพและเลอศิลป์มุ่งความสนใจไปที่เรื่องของรษิกาอย่างเต็มที่จนถึงจุดที่พวกเขาไม่ได้สังเกตเห็นว่ามีคนอื่นอยู่ในครัว

“ดึกแล้วนะ นายจะกลับไปที่โรงพยาบาลอีกเหรอ?” จักรภพถามเมื่อพวกเขาจบบทสนทนากันในเวลาเที่ยงคืน

เลอศิลป์พยักหน้าเล็กน้อย “ฉันกังวลน่ะ”

ดังนั้นจักรภพจึงไม่พยายามโน้มน้าวให้เขาอยู่ แต่ไปส่งเขาที่ประตูแทน “ฉันจะไปเยี่ยมรษิกาพรุ่งนี้นะ ขับรถดีๆ ล่ะ”

เลอศิลป์พยักหน้าโดยไม่พูดอะไรก่อนออกเดินทาง

หลังจากนั้นไม่นาน ไฟหน้าของรถเบนท์ลีย์ก็สว่างขึ้น และเลอศิลป์ก็ขับออกไป