หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1678

หกโมงเย็น พวกเขาก็พบกันที่ร้านอาหาร

เลอศิลป์ไม่มีความอดทนพอที่จะรอ ดังนั้นเขาจึงมุ่งหน้าไปที่นั่นทันทีหลังจากวางสาย

เมื่อเจตนินมาถึง โต๊ะตรงหน้าเขาว่างเปล่า มีแค่เพียงน้ำแก้วเดียว

เห็นได้ชัดว่า เลอศิลป์ใช้เหตุผลเดียวกันเพื่อห้ามไม่ให้บริกรเสิร์ฟอาหารให้พวกเขา

เจตนินไม่พอใจ และรอยยิ้มของเขาก็เย็นชา

“ผมประหลาดใจมากที่คุณยินดีรอผม คุณเลอศิลป์”

เจตนินเดินไปนั่งที่เก้าอี้ซึ่งห่างจากเลอศิลป์ไปสองตัว “คุณควรบอกผมถ้าคุณไม่ชอบอาหารที่นี่”

เลอศิลป์เหลือบมองเจตนินราวกับว่าเขาเพิ่งรู้ว่าเจตนินอยู่แถวๆ นี้

“มันไม่ใช่อย่างนั้น ผมไม่คิดว่าจำเป็นต้องกินที่นี่ก็แค่นั้นเอง” จากนั้นเขาก็ตรงเข้าประเด็น “ผมจัดทำสัญญาโอนทรัพย์สินและบริษัททั้งสิบแห่งแล้ว เมื่อคุณลงนามในข้อตกลง คุณจะเข้าครอบครองบริษัทต่างๆ ในส่วนของสถาบันวิจัยนั้น ผมได้ลงนามในสัญญาชดใช้ค่าเสียหายเพื่อยุติความร่วมมือของเราอย่างเป็นทางการ สัญญานี้รวมอยู่ในนั้นด้วย”

เขาหยิบแฟ้มขึ้นมาและดันไปให้เจตนินอย่างเย็นชา

เจตนินต้องประหลาดใจเมื่อเห็นแบบนี้ แต่ไม่นาน สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นความพึงพอใจในตัวเอง

กลายเป็นว่าค่อนข้างน่าพอใจที่เห็นเลอศิลป์ยอมฉัน! การมีโอกาสได้เห็นด้านนี้ของเลอศิลป์และทำให้เขาร้องขอความช่วยเหลือจากฉันเป็นสิ่งที่ไม่ได้เกิดขึ้นบ่อยนัก ฉันต้องใช้มันให้เกิดประโยชน์สูงสุด

เขาดูมั่นใจว่าฉันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากขอความช่วยเหลือจากเขา

เลอศิลป์เตรียมใจให้พร้อมที่จะยอมรับเงื่อนไขของเจตนินก่อนที่เขาจะมาถึงสถานที่แห่งนี้ อย่างไรก็ตาม เมื่อเขามาถึง เขาก็พบว่าตัวเองไม่สามารถพูดเช่นนั้นได้

“ผมได้ยินมาว่าคุณจ้างแพทย์ที่มีประสบการณ์หลายคนมาวินิจฉัยคุณรษิกา ดูเหมือนว่าตอนนี้เธอยังคงหมดสติอยู่สินะ แพทย์โง่เขลาเหล่านั้นคงยังไม่รู้ว่ายาของผมทำงานยังไงใช่ไหม? ไม่น่าแปลกใจเลยที่วงการแพทย์จะอยู่ในสภาพเช่นนี้ ใครๆ ก็เรียกตัวเองว่าผู้เชี่ยวชาญได้ตราบใดที่พวกเขาทำงานภาคสนามมาเป็นเวลานาน” เมื่อตระหนักว่าเขานอกประเด็นไปแล้ว เจตนินก็กล่าวว่า “ไม่ต้องกังวลไปหรอกนะ แม้ว่าพวกเขาจะค้นหาต้นตอของปัญหาเจอ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาสามารถหาทางแก้ไขได้ ผมเองยังต้องอ่านตำรายาโบราณของตระกูลดำรงกุลอย่างละเอียดก่อนจึงจะพัฒนายานี้ได้!”

เลอศิลป์เริ่มจะเข้าใจ

ไม่น่าแปลกใจเลยที่อาจารย์หมอพงศกรยังไม่สามารถหายาถอนพิษได้แม้จะศึกษาตำราทางการแพทย์มาอย่างยาวนานก็ตาม ในเมื่อมีการเปิดเผยออกมาแล้วว่าวิธีแก้ปัญหานั้นอยู่ในตำรายาโบราณของตระกูลดำรงกุลเท่านั้น จึงไม่แปลกที่ข้อมูลนี้ไม่ได้รับการบันทึกไว้ในแหล่งอื่น