หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1681

สายตาของเลอศิลป์หม่นลงเล็กน้อยเมื่อเอกพลพูดถึงรษิกา อย่างไรก็ตาม เขาปกปิดเอาไว้และจัดการตัวเองใหม่ก่อนที่พ่อแม่ของเขาจะสังเกตเห็น

“ผมจะถามไอวี่ก่อน แต่ถ้าไอวี่อยากอยู่กับแม่ ผมก็จะไม่ห้าม”

เลอศิลป์เพียงพูดถึงแผนของเขาสำหรับไอรดาและไม่พูดอะไรเกี่ยวกับรษิกาเลย

ศศิตารู้สึกไม่อยากจะเชื่อมากขึ้นไปอีกเมื่อได้ยินว่าเลอศิลป์คิดว่าเขาจะเก็บไอรดาไว้หรือปล่อยเธอไป

“วันนี้ลูกเป็นอะไร? เลอศิลป์ ลูกไม่สบายหรือเปล่า? มีไข้หรือเปล่า?” ศศิตาถาม แม้ว่าฉันจะไม่เคยชอบรษิกาเลย แต่ฉันก็รู้ว่าเลอศิลป์หลงใหลเธอ ที่จริงก็ไม่มีใครรู้ดีไปกว่าฉันอีกแล้ว! ฉันเตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้ที่ยาวนาน ทำไมเขาถึงยอมแพ้ง่ายๆ แบบนี้ล่ะ? นี่อาจเป็นกลอุบายหรืออะไรสักอย่าง?

เลอศิลป์มองเธอด้วยสีหน้าเรียบๆ และถามด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า “แม่อยากเห็นผมแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่นไม่ใช่เหรอ? แล้วทำไมแม่ถึงมีปฏิกิริยาแบบนี้ตอนที่ผมยอมแพ้?”

ศศิตาพูดไม่ออก อย่างไรก็ตาม เธอยังคงรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ ดังนั้นเธอจึงมองเอกพลอย่างรวดเร็ว

เอกพลมองเลอศิลป์อย่างกังวลและถามว่า “มีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่า? ลูกทะเลาะกับรษิกาใช่ไหม?”

นั่นคือสิ่งที่เอกพลคิดไว้เพราะเขาไม่สามารถนึกถึงเหตุผลอื่นที่ทำให้เป็นแบบนี้ได้

เลอศิลป์ไม่ได้แสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องนั้น เขากลับเร่งเร้าศศิตาแทนว่า “ผมไม่มีข้อมูลติดต่อของเธอ ดังนั้น แม่ช่วยติดต่อเธอและขอให้เธอมาหาผมด้วย หรือบางที ผมอาจจะไปหาเธอก็ได้”

ดวงตาของศศิตาเต็มไปด้วยความสับสน

“ผมจะพูดแค่นี้เท่านั้น หลังจากคืนนี้ไป ผมอาจเปลี่ยนใจ” เลอศิลป์หันไปสบตากับศศิตา

ศศิตายังคงลังเล มันเป็นความจริง ฉันอยากให้เขาแต่งงานกับคนอื่นมาโดยตลอด แต่ว่า... มันจะต้องมีบางอย่างผิดปกติกับเลอศิลป์ในคืนนี้อย่างแน่นอน

เมื่อวางสาย ศศิตามองเลอศิลป์อย่างช่วยไม่ได้และพูดว่า “อรอุษาบอกว่าเธอกำลังจะมา นั่งลงกินข้าวก่อนสิ”

หลังจากพูดอย่างนั้น เธอก็ถอนหายใจอย่างกังวล เกิดอะไรขึ้นกันแน่? ทำไมเลอศิลป์ถึงเปลี่ยนไปกะทันหันขนาดนี้?

เลอศิลป์ปิดบังแม่ไว้และนั่งที่จุดเดิม

ศศิตาเหลือบมองเลอศิลป์ก่อนที่จะมองเอกพล เธอรู้ว่าเลอศิลป์จะไม่ฟังสิ่งที่เธอพูด ดังนั้นเธอจึงหวังว่าเอกพลจะได้คำตอบจากลูกชาย

แต่เธอก็ต้องตกใจ เพราะเอกพลเพียงแค่จ้องมองเลอศิลป์ด้วยสีหน้าเคร่งขรึมแล้วลุกขึ้นยืน “มันเป็นการตัดสินใจของลูก ดังนั้นพ่อจะไม่เข้าไปแทรกแซง แต่ลูกต้องรับผิดชอบต่อการตัดสินใจของลูกเอง”

จากนั้นเขาก็หันหลังกลับและขึ้นไปชั้นบน