หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 173

“แม่ขอโทษนะ พอดีมีงานด่วนเข้ามาเมื่อเย็น แม่เลยไม่ได้ไปรับลูกๆ ที่โรงเรียน แล้วนี่กินข้าวเย็นกันแล้วหรือยังคะ?” รษิกาเอ่ยถามขึ้นอย่างอ่อนโยนและเป็นห่วงขณะที่เธอปล่อยเด็กๆ ออกจากอ้อมกอด

อชิ เบนนี่และ ไอรดาพยักหน้าอย่างว่าง่าย “กินแล้วครับ! พวกเราเล่นด้วยกันนานเลย!”

รษิกาแอบถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อเธอได้ยินเช่นนั้น หลังจากนั้นเธอก็ลุกขึ้นยืน “ไหนให้แม่ดูหน่อย ลูกๆ กำลังเล่นอะไรกัน?”

เบนนี่วิ่งนำไปที่ห้องนั่งเล่นอย่างตื่นเต้น “พวกเรากำลังเล่นตัวต่อที่คุณเลอศิลป์ให้มาครับ! มันสนุกมากๆ เลยครับแม่!”

อีกด้านหนึ่ง อชิและไอรดายืนอยู่ข้างรษิกา เธอจับมือเด็กทั้งสองคนไว้คนละข้าง ขณะที่มองเบนนี่ด้วยรอยยิ้ม

ดูเหมือนว่าตัวต่อที่เลอศิลป์มอบให้กับพวกเขานั้นจะตรงกับความต้องการของเด็กๆ ในแง่ของการออกแบบและระดับความยาก พวกเขาชอบของขวัญพวกนั้นมาก

ภายในคืนเดียว เด็กๆ ทั้งสามก็ต่อฐานของตัวต่อเสร็จเรียบร้อย

แต่ไม่ว่าจะมองในมุมไหน รษิกาก็เห็นว่าตัวต่อนั้นดูเหมาะสำหรับผู้ชายมากกว่าอยู่ดี

เธอมองไอรดาด้วยสายตาที่เป็นกังวล “ไอวี่ หนูชอบของเล่นนี่หรือเปล่าคะ?”

แววตาของไอวี่เป็นประกายขณะที่เธอพยักหน้าอย่างจริงจัง

ตราบใดที่ฉันได้เล่นกับอชิและเบนนี่ ฉันสนุกกับการเล่นอะไรก็ได้!

เมื่อเห็นแบบนั้น รษิกาก็รู้สึกโล่งใจ หลังจากดูเวลาแล้วเธอก็เล่นอยู่กับเด็กๆ พักหนึ่งเนื่องจากยังเป็นช่วงหัวค่ำอยู่

อชิและเบนนี่เคยเล่นตัวต่อกับเธอมาก่อน ดังนั้นพวกเขาจึงเริ่มต่อตัวต่อกันอย่างจริงจัง รษิกาตัดสินใจที่จะต่ออะไรบางอย่างหลังจากที่เธอเลือกแบบแล้ว

เมื่อเธอกำลังมองชิ้นส่วนตัวต่ออยู่ เธอก็รู้สึกว่ามีคนมากระตุกเสื้อเธอสองสามครั้ง

รษิกาหันไปมองด้วยความสงสัย และเห็นไอรดามองเธอด้วยสายตาขอความช่วยเหลืออย่างน่าสาร เด็กหญิงตัวน้อยถือรูปภาพคำแนะนำในการต่อตัวต่อและชี้ไปยังชิ้นส่วนหนึ่งในรูปนั้น

ดูเหมือนว่าเธอจะหาชิ้นส่วนตัวต่อที่เธอต้องการไม่พบ

รษิกายิ้มด้วยความเอ็นดู จากนั้นเธอก็ช่วยไอรดาหาชิ้นส่วนตัวต่อนั้นด้วยกัน รษิกานึกถึงครั้งล่าสุดที่ไอรดาเปล่งเสียงพูดออกมา

รษิกาเอ่ยขึ้นอีกครั้งอย่างอดทน “ไอวี่พูดได้ใช่ไหมคะ? ไหนบอกพวกเราหน่อยว่าหนูต้องการอะไร?”

อชิและเบนนี่เข้าใจในสิ่งที่รษิกาตั้งใจจะทำและพยักหน้าเป็นการตอบรับ “ไอวี่ อยากได้อะไรเหรอ?”

ทั้งสามมองไปที่ไอรดาด้วยความคาดหวัง

ไอรดาสัมผัสได้ถึงความหวังของพวกเขา เธอพยายามจะพูดออกมาอย่างสุดความสามารถจนกระทั่งหน้าแดง แต่ก็ยังไม่มีคำพูดใดหลุดออกมาจากปากของเธอ

หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็เริ่มตื่นตระหนกและรู้สึกโมโห ต่อมาดวงตาเธอก็แดงก่ำ

เมื่อเห็นแบบนั้น รษิกาที่เฝ้าดูท่าทีของไอรดามาตั้งแต่แรกก็รีบเข้าไปลูบแก้มขอไอรดาและเอ่ยขอโทษ “ฉันขอโทษนะไอวี่ ฉันรีบร้อนไปเอง ค่อยๆ ฝึกไปช้าๆ ก็แล้วกันนะไอวี่ จุ๊ๆ… ไม่ต้องร้องไห้ ไม่ต้องร้องไห้นะ”

ในขณะเดียวกันนั้นเอง อชิและเบนนี่ก็พบชิ้นส่วนตัวต่อที่ไอรดาต้องการ และพวกเขาก็ยื่นตัวต่อที่อยู่ในมือให้ไอรดาดูด้วยความดีใจ “ไอวี่ดูนี่สิ! นี่ใช่ตัวต่อที่เธออยากได้ใช่ไหม? พวกเราหามันเจอแล้วนะ!”

เธอรับตัวต่อนั้นมาจากเด็กแฝดพร้อมกับสูดจมูกฟุดฟิดและค่อยๆ ยิ้มได้อีกครั้ง