หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1736

ตลอดเวลา เลอศิลป์ไม่ได้พูดอะไรเลย เขาแค่ระบายความโกรธออกมาด้วยการเตะและต่อยเจตนิน

ท้ายที่สุดแล้ว เจตนินก็พูดไม่ออก เขาทำได้แต่หายใจเข้าออกลึกๆ เพื่อพยายามจะระงับความเจ็บปวดนั้น

หลังจากผ่านไปพักหนึ่ง เขาก็รอดจากการทุบตีเพราะเลอศิลป์หยุดทำร้ายเขาแล้ว

เจตนินใจหายวาบ

รษิกาคงคิดยาถอนพิษได้แล้ว

เจตนินรู้สึกว่ามันยากที่จะเชื่อ

เขาใช้เวลานานในการปรุงยาถอนพิษ แต่รษิกาสามารถทำได้ภายในหนึ่งวัน

มันจะเป็นไปได้ยังไง?

เมื่อเขาเห็นสีหน้าเย็นชาและถากถางของเลอศิลป์ เจตนินก็อดตัวสั่นไม่ได้

ตลอดเวลาที่ผ่านมา เขามั่นใจมากเมื่อต้องเผชิญหน้ากับเลอศิลป์ เพราะยาถอนพิษที่จะต้องให้รษิกา

แต่ในตอนนี้ เขาไม่ได้อยู่เหนือเลอศิลป์เลย เขาจึงกลัวอยู่ลึกๆ เมื่อมองหน้าเลอศิลป์

เลอศิลป์นั้นเป็นเผด็จการในโลกธุรกิจ ออร่าของเขาแผ่ปกคลุมเจตนินจนทำให้หายใจแทบไม่ออก

“คุณ… คุณเลอศิลป์ นั่งลงคุยกันก่อนเถอะ ถึงคุณรษิกาจะสามารถทำยาถอนพิษขึ้นมาได้ แต่ผมก็แน่ใจว่าจะต้องมีข้อบกพร่อง ผม…”

เขาต้องการให้เลอศิลป์ปล่อยเขาไป

แต่เมื่อพูดถึงรษิกา เลอศิลป์ก็คว้าคอเสื้อเขาไว้แล้วยกร่างเขาขึ้นมาจากโต๊ะ

เลอศิลป์บอกเขามาโต้งๆ ว่ารษิกาสามารถคิดค้นยาถอนพิษได้แล้ว

“ไม่… ไม่มีทาง! ไม่มีทางที่ใครจะแกะสูตรยาถอนพิษของฉันได้หรอก! เป็นไปไม่ได้! ฉันคิดค้นมันขึ้นมาตั้งนาน รษิกาจะใช้เวลาวันเดียวสร้างมันขึ้นมาได้ยังไง? แกโกหกแล้ว!” เจตนินพึมพำขณะก้มหน้า

เมื่อเขาพูดจบ เขาก็เงยหน้ามองเลอศิลป์เพื่อค้นหาความจริง

“รษิกาตายแล้วใช่ไหมล่ะ? เธอตายแล้วใช่ไหม? แกก็เลยมาแก้แค้นฉัน ใช่ไหมล่ะ?”

เขาเลือกจะเชื่อว่ารษิกาตายไปแล้วมากกว่าเชื่อว่าเธอสามารถแกะสูตรยาถอนพิษของเขาได้

ยิ่งไปกว่านั้น รษิกาก็ใกล้ตายมากขึ้นทุกที

เลอศิลป์มองเขาด้วยความเย้ยหยันและพูดไปอย่างเยือกเย็นว่า “เป็นอะไรไปล่ะ? คุณเจตนินผู้สูงส่ง แกคิดว่าพิษที่แกทำขึ้นมามันยิ่งใหญ่มากนักเหรอ? แกไม่อยากจะเชื่อว่ารษิกาสามารถแกะสูตรยาของแกได้ หลังจากแกใช้เวลาคิดค้นมันขึ้นมาตั้งนานล่ะสิ ฉันพูดถูกไหม? ว่าตามตรงฉันก็ต้องขอบใจแกนะ เธอสร้างยาถอนพิษขึ้นมาได้ก็เพราะแกให้โอกาสเธอได้ฟื้นขึ้นมาไง! ส่วนแก เตรียมตัวชดใช้การกระทำของตัวแกเองได้เลย!”