หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1785

รษิกายังคงกังวลอยู่ เธอให้เบอร์โทรศัพท์ของเธอไปกับจุลพัฒน์

“ดูแลตัวเองดีๆ ด้วยนะคะ นายท่านจุลพัฒน์ ถ้ามีปัญหาอะไร อย่าลืมโทรมาหาฉันนะคะ ฉันจะไปหาคุณอย่างแน่นอน”

คำพูดของเธอทำให้จุลพัฒน์ตกตะลึงไปครู่หนึ่งก่อนที่เขาจะพยักหน้าด้วยความประทับใจ

“คุณรษิกา คุณเป็นคนที่มีจิตใจงดงามซึ่งหาได้ยากมาก! หลานของผมเป็นคนไม่ดีและที่จริงก็ไม่ดีพอสำหรับคุณเลย”

คำชื่นชมของจุลพัฒน์ทำให้รษิกายิ้มออกมา จากนั้น เธอก็เรียกแท็กซี่ให้เขา

ไม่นานนัก รถก็มาถึง รษิกาเปิดประตูแล้วค่อยๆ พยุงจุลพัฒน์ขึ้นรถไป

มีบางอย่างผุดขึ้นมาในใจจุลพัฒน์ ทำให้เขาต้องรีบชะงักไว้

“เป็นอะไรเหรอคะ? นายท่านจุลพัฒน์”

รษิกางุนงงขณะที่จุลพัฒน์หันกลับไปมองเธอด้วยความตื่นเต้น

“คุณรษิกา ตระกูลดำรงกุลมีตำราการแพทย์แผนโบราณที่ชื่อว่า ‘เทคนิคการฝังเข็มเซรูเลียน’ ผมคิดว่าคงจะเหมาะกับคุณมาก คุณเคยได้ยินชื่อนี้บ้างไหม?”

รษิกาอดไม่ได้ที่จะตกใจกับคำพูดเขา

เทคนิคการฝังเข็มเซรูเลียนเหรอ? การฝังเข็มแบบนั้นยังมีอยู่อีกเหรอ? อาจารย์เคยบอกไว้เมื่อก่อนว่ามันเป็นวิธีการฝังเข็มระดับตำนานที่ไม่มีเหลืออยู่แล้ว เขายังบอกด้วยว่าการฝังเข็มแบบนี้ให้ผลที่ไม่น่าเชื่อในการมุ่งเป้าไปที่ยาพิษแปลกๆ มันเป็นสมบัติล้ำค่าที่ใช้การฝังเข็มเพื่อล้างพิษ เป็นเรื่องบังเอิญที่ตระกูลดำรงกุลมีตำรานี้!

“คุณรษิกา คุณรษิกา…”

จุลพัฒน์เรียกออกมาสองครั้งก่อนที่รษิกาจะตั้งสติได้ จากนั้น เธอก็พยักหน้าตอบ “ใช่ ฉันเคยได้ยินมาก่อนค่ะ อาจารย์ฉันเคยบอกว่ามันเป็นตำราการแพทย์แผนโบราณที่ยากจะได้มา”

“อาจารย์ของคุณพูดถูกแล้ว มันได้มายากจริงๆ แต่คงจะไร้ประโยชน์หากตำรานี้ยังคงอยู่ในมือของตระกูลดำรงกุล เพราะวิธีการฝังเข็มแบบนี้จะต้องฝึกฝนโดยผู้หญิงเท่านั้น ผู้หญิงมักจะมุ่งเน้นไปที่ทักษะและควบคุมแรงของตนเองได้ละเอียดยิ่งกว่าผู้ชาย และนี่คือสิ่งที่ผู้ชายทำไม่ได้ นั่นคือเหตุผลที่ผมทิ้งตำราเล่มนี้ไว้โดยไม่มีใครแตะต้องมาตลอดหลายปี คุณรษิกา ถ้าคุณสนใจ ผมให้ตำราคุณได้ คุณคิดว่ายังไง?”

มันเป็นตำราการแพทย์แผนโบราณ ยิ่งไปกว่านั้น มันยังเป็น “เทคนิคการฝังเข็มเซรูเลียน!” ด้วย

“ผมจะโทรหาคุณพรุ่งนี้ แล้วไว้ผมจะหาสถานที่และส่งให้คุณเอง”

หลังจากจุลพัฒน์เอ่ยเช่นนั้น รษิกาก็ดีใจและพยักหน้าตอบรับ

รษิกาไม่อาจสงบใจได้แม้กระทั่งจุลพัฒน์จากไปแล้ว รอยยิ้มยังคงปรากฏอยู่บนใบหน้าเธออยู่เป็นเวลานาน

เธอโทรหาเลอศิลป์อย่างกระตือรือร้นเพื่อเล่าเรื่องนี้ให้เขาฟัง

เมื่อเลอศิลป์ได้ยินข่าวนั้น เขาก็ดีใจกับเธอ “ที่รัก คุณมีทางในชีวิตจริงๆ นะ ยิ่งไปกว่านั้น คุณยังไม่ได้ดูแลผู้อื่นเป็นอย่างดีเพราะหวังจะได้สิ่งตอบแทน คุณทำลงไปอย่างบริสุทธิ์ใจ เพราะคุณต้องการทำจริงๆ เทพีโชคชะตาก็เลยเข้าข้างคุณไง ดีใจด้วยนะครับ!”

รษิกาดีใจมากเมื่อได้ยินคำที่เลอศิลป์เรียกเธอ

“เอ๊ะ ฉันยอมให้คุณเรียกฉันแบบนั้นตั้งแต่เมื่อไร?”