หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1828

มือของฝนทิพย์กำเป็นหมัดแน่น

ดวงตาของชโยดมลุกโชนด้วยความโกรธขณะที่เขาตวาดว่า “ฝนทิพย์ คุณทำอะไรของคุณน่ะ?”

“นังแพศยา! ไอ้คนชั่ว!” ฝนทิพย์ไม่สะทกสะท้าน เธอพูดคำหยาบคายใส่หญิงสาวอีกครั้ง พร้อมหวังว่าเธอจะบีบคออีกฝ่ายได้

เสียงตบอันดังและชัดเจนสะท้อนไปในอากาศ

ชโยดมเพิ่งตบหน้าฝนทิพย์ไปอย่างแรง

“คุณเป็นบ้าอะไร? เธอเป็นน้องสาวผม” ชโยดมพูดลอดไรฟัน

จากนั้น เขาก็เหลือบมองขนิษฐาผู้เป็นน้องสาวของเขา

ขนิษฐาเอามือกุมหน้าไว้ด้วยความเจ็บปวด ตลอดชีวิตของเธอนั้น เธอไม่เคยถูกตบมาก่อนเลย น้ำตาไหลลงมาอาบแก้มจากความเจ็บปวดที่แผดเผา ขณะที่เธอมองฝนทิพย์ที่เมามายอย่างงุนงง

“พี่ชโยดม นี่คือ… แฟนพี่เหรอ?” แววตาของขนิษฐาเจือไปด้วยความเย้ยหยัน

ฝนทิพย์อึ้งไป ทั้งจากการตบและคำพูดของชโยดม

เธอสร่างเมาและยืนตัวแข็งอยู่บนพื้น เธอพูดอะไรไม่ออกเลย

ชโยดมพาขนิษฐาเข้าไปในบ้านเพื่อปลอบโยน และทายาให้กับใบหน้าของเธอที่บาดเจ็บอยู่ด้วย

ผู้หญิงคนนั้นเป็น… น้องสาวเขาเหรอ? แต่จากที่ดูใกล้ๆ พวกเขาก็หน้าเหมือนกันอยู่นะ!

ฝนทิพย์รู้สึกอ่อนแรงไปทันทีขณะที่เธอทรุดลงกับพื้น

“พี่ชโยดม กระเป๋านี้คืออะไรเหรอ? เป็นของแฟนพี่หรือเปล่า? เธอดูเป็นมิตรมากเลยนะ ดูสิ ทักทายฉันด้วยการตบกันเลยทีเดียว ถ้าพ่อกับแม่รู้เรื่องนี้ เธอจะไม่มีวันได้แต่งงานกับพี่แน่!” ขนิษฐาบ่น

“ไม่ ไม่ใช่อย่างนั้นหรอก พี่เข้าใจผิด แล้วสรุปเอาเองเหมือนแฟนพี่เลย แค่หาตัวตนของเจ้าของรถคันนั้น พี่ไม่ต้องสนใจเรื่องที่เหลือ ฉันเป็นคนขับรถไปชนเขาเอง และฉันอยากชดใช้ให้เขา!” ขนิษฐาอธิบาย

เธอพูดไม่ออก ไม่ใช่แค่จะโดนตบโดยไม่มีเหตุผลเท่านั้น แต่ถ้าพี่ชายเธอยังเข้าใจผิดอยู่อย่างนี้ เธออาจจะพลาดคนที่เธอแอบชอบไป

เมื่อเห็นว่าน้องสาวสงบลงแล้ว ชโยดมก็ออกไปจากบ้านและเห็นว่าฝนทิพย์กำลังนั่งร้องไห้อยู่ที่ลานบ้านอย่างควบคุมไม่ได้

เขาเดินเข้าไปหา และฝนทิพย์ก็ค่อยๆ เงยหน้ามา

“คุณเมาซะจนเสียสติไป และยังมาตบหน้าน้องสาวผมกับผมอีก แต่คุณกลับโดนตบไปแค่ครั้งเดียว มันไม่ยุติธรรมเลย” ชโยดมพูดอย่างเย็นชาด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

“ฉันขอโทษ มันเป็นความผิดของฉันเอง ฉันขอโทษจริงๆ ฉันวู่วามเกินไป… อภัยให้ฉันเถอะนะ” ฝนทิพย์อ้อนวอนขณะที่เธอมองดูสีหน้าของชายหนุ่มคนนั้น

ท้ายที่สุดแล้ว ชโยดมก็ส่ายหน้าแล้วยื่นมือไปช่วยให้เธอลุกขึ้นมา