หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1841

บางที อาจจะเป็นเพราะผลจากซุปที่ศศิตาทำ แต่รษิกาก็นอนหลับได้ดีมาก และความเจ็บปวดของเธอก็ลดลงไปมากด้วย

ไม่นานนัก เลอศิลป์ก็โทรมา และตอนนั้นเองที่เธอได้รู้ว่าศศิตาประสบอุบัติเหตุรถชน

หลังจากนั้น เขาก็กลับมาที่คฤหาสน์

เขาถามรษิกาด้วยความกังวล “คุณไม่ได้ใช้รถตั้งแต่เมื่อไร? ได้ส่งมันไปซ่อมบ้างหรือเปล่า?”

ตอนนั้นเองที่รษิกาจำได้ว่าศศิตาเอารถเธอไปใช้ในวันนี้!

มันช่างบังเอิญที่คุณนายศศิตารถชนแบบนี้

เธอเชื่อการตัดสินใจของเลอศิลป์และคิดอย่างระมัดระวัง “ฉันไม่ได้เอารถเข้าอู่ในช่วงนี้เลย! ฉันเพิ่งขับรถคันนั้นเมื่อวานนี้ แต่ก็ไม่ได้รู้สึกว่าเบรคทำงานไม่ดีเลยนะ!”

“ปกติคุณจอดรถไว้ที่ไหน? ช่วงนี้ได้ให้ใครยืมรถไปบ้างหรือเปล่า?” เลอศิลป์ถามอย่างรอบคอบ

มีคนบางคนกำลังตั้งเป้ามาที่เธอ และเขาก็ไม่อาจมองข้ามเบาะแสใดๆ ได้

ตารางงานในช่วงนี้ของรษิกานั้นแน่นอนมาก ดังนั้นเธอจะอยู่บ้านหรือไม่ก็ที่สถาบันวิจัยในทุกวัน มีบ้างที่เธอไปโรงพยาบาลหรือที่บริษัท เธอคิดอยู่ครู่หนึ่งและเล่าแผนการเดินทางของเธอในช่วงสามวันที่ผ่านมาให้เขาฟัง และเธอก็ไม่ได้ให้ใครยืมรถของเธอด้วย

เลอศิลป์ขมวดคิ้ว “มีคนไปยุ่งกับเบรครถของคุณ ฟังนะ ให้ลลิตากับเมธินีจัดหาคนมาเช็คกล้องวงจรปิดที่ลานจอดรถที่คุณเอารถไปจอดในช่วงเจ็ดวันมานี้หน่อย”

“แล้วตอนนี้คุณนายศศิตาโอเคไหมคะ? ฉันจะไปเยี่ยมเธอที่โรงพยาบาล!” รษิกาพยักหน้าแต่ก็ยังถามอาการของศศิตา

“ไม่ต้องห่วงนะ แม่ผมไม่เป็นไร แม่อยู่ที่โรงพยาบาลแล้ว และพ่อก็ดูแลแม่อยู่ โชคดีที่แม่ผมเป็นคนขับเอง ก็เลยขับช้า ถ้าเป็นคุณขับไปสักเจ็ดสิบกิโลเมตรต่อชั่วโมง ไม่ได้สี่สิบกิโลเมตรแบบที่แม่ขับ ความเสียหายหรือการบาดเจ็บก็คงจะต่างจากนี้ไปอย่างสิ้นเชิง!”

เลอศิลป์รู้ว่าถ้ารษิกาเป็นคนขับรถในวันนี้ เธอคงจะบาดเจ็บร้ายแรงในอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นเมื่อเช้า

เมื่อเห็นสีหน้าจริงจังของเขาแล้ว รษิกาเองก็รู้สึกกลัวเหมือนกัน

เธอโทรหาลลิตาและเมธินีทันที เพื่อให้พวกเธอช่วยตรวจสอบภาพจากกล้องวงจรปิด

นี่มันเป็นเพียงเรื่องบังเอิญจริงๆ งั้นเหรอ?

ในตอนนั้น ทั้งสองคนนั่งอยู่ที่ด้านหลังรถเบนซ์สีดำที่จอดอยู่ชั้นล่างที่โรงพยาบาล

กฤษณาสวมหมวกที่มีปีกต่ำซึ่งปิดบังใบหน้าเธอไว้เกือบทั้งหมด

ข้างๆ เธอคืออรอุษา ที่สวมแว่นกันแดดใหญ่ๆ เอาไว้ ทำให้ยากที่จะสังเกตเห็นเธอได้

“อรอุษา ตอนนี้คุณเชื่อฉันหรือยัง? อุบัติเหตุรถชนครั้งนี้เป็นแค่เล่ห์กลเล็กๆ น้อยๆ เท่านั้น แน่นอนว่าคุณจะเป็นของจริง มีแค่คุณเท่านั้นที่ทำให้เรื่องราวมันซับซ้อนขึ้นมาได้!” ริมฝีปากของกฤษณาขดเป็นรอยยิ้มเยาะ

แต่อรอุษาก็สงสัยและโต้แย้งว่า “กฤษณา คุณบอกว่าคุณจะไม่ทำร้ายใครนี่นา อย่าประเมินเลอศิลป์ต่ำเกินไปนะ คุณอาจจะพลั้งพลาดเปิดโปงตัวเองก็ได้ แล้วเขาจะจับคุณได้อีกครั้ง!”

แผนการในตอนแรกนั้นมีไว้เพื่อรษิกา แต่ไม่คิดเลยว่าจะกระทบกับศศิตาแทน แต่ไม่ว่าจะเป็นรษิกาหรือศศิตาที่บาดเจ็บ ทั้งคู่ก็มีความสำคัญต่อเลอศิลป์

เขาจะต้องขุดคุ้ยเรื่องนี้จนรู้แน่ชัด