หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1884

ที่สนามบินนานาชาติเมืองหัสดิน กฤษณาค่อยๆ ลงจากเครื่องบินและผ่านการตรวจคนเข้าเมืองพร้อมกับบัตรประจำตัวใบใหม่เอี่ยม

คราวนี้ ในที่สุดเธอก็สามารถกลับมาที่หัสดินได้อย่างเปิดเผย เพราะไม่มีร่องรอยของอัญชสา ภักดีสรวงเหลืออยู่บนตัวเธอเลย แม้แต่พ่อแม่ของเธอเองก็ยังจำเธอไม่ได้หากพวกเขาเห็นเธอ

หลังจากที่อรอุษามารับเธอ ทั้งคู่ก็ตรงไปที่โรงงานแห่งใหม่ทันที

ภาพของพนักงานที่กำลังยุ่งอยู่กับการฉีดสารเหลวเข้าไปในผลิตภัณฑ์ทำให้กฤษณายิ้มกว้างและพึงพอใจ

เธอมองดูภาพนั้นด้วยความปิติราวกับว่าเธอกำลังดูพวกเขาฉีดพิษเข้าไปในร่างกายของรษิกา

ไม่นานนัก รษิกาก็จะถูกทำลายลง!

“นี่เป็นวันที่สาม และเราได้จัดส่งผลิตภัณฑ์ไปแล้วถึงแปดหมื่นชุด โดยผลิตภัณฑ์ได้จัดส่งไปยังร้านค้ามากกว่าสองร้อยแห่งในสามสิบเมืองทั่วทั้งมณฑล ภายในวันพรุ่งนี้ เราจะสามารถจัดการผลิตภัณฑ์ที่จะจัดส่งไปยังร้านค้าในเครือในเมืองระดับกลางให้เสร็จสิ้นได้” อรอุษารายงานด้วยสีหน้าเรียบเฉย

กฤษณาเหลือบมองเธอ เธอรับรู้ถึงความขุ่นเคืองที่ถูกเก็บกดไว้ของอรอุษา

“เมื่อยอดขายของผลิตภัณฑ์เริ่มเพิ่มขึ้น ปัญหาจะเกิดขึ้นภายในวันเดียว เมื่อถึงตอนนั้น ความขัดแย้งจะปะทุขึ้นทั่วทุกเมืองที่ขายผลิตภัณฑ์นั้น ฮ่าๆ รษิกา แกจะดับไฟนี้ยังไงล่ะ?”

อรอุษาพยักหน้า เพราะเธอปฏิเสธไม่ได้ว่าแผนการนี้โหดร้ายมาก

อย่างไรก็ตาม กฤษณาคงไม่สามารถทำได้หากไม่ได้รับความร่วมมือจากเธอ

ดังนั้น อรอุษาจึงตระหนักอย่างชัดเจนถึงเหตุผลที่กฤษณาเลือกเธอ นั่นก็เพราะสถานะพิเศษของเธอ

ในตอนนั้น เหตุผลส่วนหนึ่งที่เธอรักษาความร่วมมือกับรษิกาได้ก็เพราะว่าเธอและเลอศิลป์เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็ก ในเวลาเดียวกัน ตระกูลลีลาพลก็มีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกับตระกูลฟ้าศิริสวัสดิ์

ผู้ชายใจร้ายคนนั้นไม่เคยเมตตาต่อฉันเลยและบังคับให้ฉันหนีจากหัสดินไป ทุกวันในฮาเวนถือเป็นความทรมานสำหรับฉัน และฉันก็ใช้ชีวิตเหมือนศพไร้วิญญาณ ตอนนี้ก็ถึงเวลาแก้แค้นแล้ว! เนื่องจากเขาห่วงใยรษิกามาก ฉันจะทำลายเธอให้สิ้นซาก

แม้ว่าร้านเสื้อผ้าแห่งนี้จะหรูหราเพียงใด รษิกากลับรู้สึกว่ามีบางอย่างที่ขาดหายไปจากชุดของเธอ

“ฉันรู้สึกว่าเราควรปล่อยให้ไอวี่ออกแบบชุดเอง ฉันเชื่อมั่นในความสามารถของเธอ แม้ว่าชุดเวอร์ชันสุดท้ายจะไม่สมบูรณ์แบบ แต่ฉันก็ยังอยากให้เธอลองดู” รษิกาแนะนำ

หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เลอศิลป์ก็ขมวดคิ้ว “ผมไม่ได้ต่อต้านนะ แต่เรามีเวลาเหลืออีกเพียงไม่กี่วัน ผมกังวลว่าจะไม่มีเวลาเพียงพอ นอกจากนี้ ไอวี่อาจไม่สนใจสุขภาพของเธอเพื่อเร่งดำเนินการให้เสร็จ คุณก็รู้ว่าเธอเป็นยังไง”

แน่นอนว่า รษิการู้ดีว่าลูกสาวของเธอเป็นเหมือนเธอในแง่นั้น ทั้งคู่มักจะละเลยการพักผ่อนนอนหลับเพื่อไล่ตามความฝัน

“เราสามารถเฝ้าดูเธอในขณะที่ให้เธอลองทำดูก็ได้ แล้วเราก็สามารถเลือกชุดจากร้านเป็นแผนสำรองได้ เมื่อถึงเวลา เราก็ตัดสินใจตามความคืบหน้าของเธอได้นะ คุณคิดว่ายังไง?” รษิกาถาม

ในที่สุด เลอศิลป์ก็พยักหน้าเห็นด้วย