หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1900

จักรภพและเมธินีคุยกันยาวนานกว่าสองชั่วโมงเต็ม

เธอไม่เคยรู้เลยว่าเขาใช้ชีวิตมาแบบนั้น

เมื่อจักรภพยังเด็ก อาจจะเมื่อเขายังเรียนอยู่ชั้นอนุบาล เขาก็พัฒนาการช้าในการพูดและภาษา ทำให้ถือว่าเขามีความผิดปกติทางเชาว์ปัญญาในจุดหนึ่ง และจากนั้นมา เขาก็ต้องจัดการกับคำครหาและคำถามจากคนอื่นเกี่ยวกับความสามารถของเขามาตลอด

หากไม่ใช่เพราะพ่อแม่ของเขายืนกราน เขาก็คงถูกส่งไปรักษาที่แผนกจิตเวชของโรงพยาบาลแล้ว

ในระดับหนึ่ง การเกิดของฝนทิพย์ทำให้ผู้ใหญ่บางคนเลิกสนใจเขา น้องสาวของเขาเป็นคนกระตือรือร้นซึ่งทำให้หลายคนรักเธอ

ดังนั้น เมื่อเป็นเด็ก เขาจึงค่อยๆ ไม่ชอบที่จะสื่อสารความคิดของเขากับผู้อื่น

จักรภพค่อยๆ โตขึ้น และในช่วงเวลานั้น เขาได้พบกับเลอศิลป์ และพวกเขาก็กลายมาเป็นเพื่อนสนิทกัน

นั่นคงเป็นช่วงเวลาที่เขามีความสุขที่สุด เขาได้รับความสนใจจากผู้ใหญ่ในชีวิตน้อยลง แต่ช่วงเวลานั้นทำให้เขามีโอกาสทำในสิ่งที่ต้องการมากขึ้น

ตอนนั้นเองที่ความไว้วางใจของเขาที่มีต่อเลอศิลป์ก็เพิ่มมากขึ้น แม้กระทั่งตอนนี้ เขายังคงเชื่อว่า ไม่ว่าเลอศิลป์จะตัดสินใจอย่างไร ก็ต้องเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้อง ไม่จำเป็นต้องสงสัย และเขาเพียงแค่ทำตามที่ได้รับคำสั่งเท่านั้น เขาไม่เคยหยุดพิจารณาความปรารถนาของตัวเองแม้แต่น้อย

ในที่สุด เขาก็ตระหนักได้ว่าแม้ว่าเขาจะไม่ได้แสดงความคิดหรือความรู้สึกออกมา แต่ก็ดูเหมือนจะไม่ส่งผลกระทบใดๆ

ในช่วงมัธยมต้น เกรดของเขาเริ่มตกลง เลอศิลป์และอรอุษาก็จะแอบช่วยเหลือเขาเสมอ และต่อมาเขาก็ได้รู้จักกับเด็กอัจฉริยะชื่อจิรายุด้วย

จักรภพอิจฉาจิรายุเพราะจิรายุเป็นอัจฉริยะตัวจริงที่สามารถเรียนรู้ทุกอย่างได้อย่างรวดเร็ว

ในช่วงเวลานั้น จักรภพก็รู้สึกหดหู่และไม่อยากกลับบ้านเพราะทุกคนในบ้าน ยกเว้นพ่อแม่ ผิดหวังกับผลการเรียนของเขา

ทุกครั้งที่จักรภพทำแบบนั้น เขาพบว่าเขาจำทุกอย่างที่เขาต้องท่องจำได้ ในที่สุด เขาก็ตระหนักว่าความรู้สึกเจ็บปวดอาจช่วยกระตุ้นศักยภาพของเขาได้

โชคดีที่เลอศิลป์ค้นพบวิธีการเรียนที่เข้มงวดของเขา เลอศิลป์บังคับให้เขาเลิกทำแล้วไปวิดพื้นแทน ดังนั้นจักรภพจึงเริ่มออกกำลังกายโดยท่องจำไปด้วย

ด้วยคำแนะนำของเลอศิลป์ จักรภพจึงพบว่าเขามีร่างกายที่สมบูรณ์แข็งแรงและเก่งกีฬา เขาใฝ่ฝันที่จะเป็นนักกีฬา เข้าร่วมการแข่งขันระดับประเทศหรือแม้แต่ระดับนานาชาติ

แต่สุดท้ายความฝันนั้นก็ล้มเหลว นั่นเป็นเพราะหลังจากที่ผลการเรียนของจักรภพดีขึ้นอย่างรวดเร็ว เขาก็ได้เข้าเรียนในมหาวิทยาลัยธุรกิจชั้นนำ

พ่อแม่ของเขาดีใจมากที่คอยสนับสนุนให้เขาเรียนหนักเพื่อที่เขาจะได้สืบทอดธุรกิจทั้งหมดของตระกูลคชาเรศในสักวันหนึ่ง

เขาควรจะมีความสุขเพราะในที่สุดก็ได้ทำตามความหวังของพ่อแม่แล้ว อย่างไรก็ตาม เขาค่อยๆ เปลี่ยนไปเป็นคนที่ไม่สนใจอะไรในอารมณ์และท่องจำสิ่งต่างๆ ด้วยวิธีการทางกลไกเท่านั้น เขาไม่เพียงแค่จำข้อเท็จจริงในกรณีศึกษาธุรกิจที่ประสบความสำเร็จมากมายเท่านั้น แต่ยังจำเรื่องราวและแผนการต่างๆ ได้ด้วย เขาไม่ได้พยายามที่จะเข้าใจสิ่งที่เขากำลังเรียนรู้เลย และทักษะที่ครอบคลุมที่จำกัดของเขาเป็นผลมาจากการบังคับตัวเองให้ท่องจำมาตลอดหลายปี