หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1908

ฟลอร่าเวอบากรุ๊ปเผยแพร่ประกาศในเว็บไซต์ทางการว่าจิรายุจะเข้ามารับช่วงต่อบริษัทในฐานะผู้บริหาร

กอปรกับภาพลักษณ์ของจิรายุ การประกาศนี้ก็กระตุ้นการพูดคุยอันน่าตื่นเต้นไปทั่วอินเทอร์เน็ต ทำให้จิรายุมีแฟนๆ เพิ่มมากขึ้นอย่างอธิบายไม่ถูก

“คุณจิรายุหล่อมาก!”

“พอมีผู้บริหารหล่อๆ แบบนี้แล้ว ฉันไม่อยากจะไปไล่ตามพวกดาราแล้วล่ะ!”

“ซื้อผลิตภัณฑ์จากฟลอร่าเวอบากรุ๊ป และสนับสนุนผู้บริหารสุดหล่อคนนี้สิ!”

เมื่อความสำเร็จในอดีตของจิรายุถูกเปิดเผย ผู้หญิงจำนวนนับไม่ถ้วนก็โพสต์มีมและแชร์โพสต์บนอินเทอร์เน็ต ความนิยมของเขาเพิ่มขึ้นเร็วกว่าที่คาดไว้

รษิกากับเลอศิลป์ตกตะลึง พวกเขาไม่เพียงแต่ได้ผู้บริหารเท่านั้น แต่ยังได้โฆษกประจำแบรนด์ของพวกเขาอีกด้วย

อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่ได้คิดมากกับเรื่องนี้มากนัก เนื่องจากงานแต่งงานของพวกเขาจะจัดขึ้นในวันถัดไป

เอกพลกับศศิตายุ่งมาก หลายคนมาจากครอบครัวสาขาของตระกูลฟ้าศิริสวัสดิ์ ซึ่งส่วนใหญ่อาศัยอยู่ต่างประเทศและบินกลับมาเพื่อร่วมฉลองโอกาสอันน่ายินดี

สำหรับเลอศิลป์ เส้นสายที่เขาสะสมมาหลายปีนั้นค่อนข้างน่าตกใจ

เขาขอให้โรงแรมที่ดำเนินกิจการภายใต้บริษัทของพวกเขาหยุดกิจการและให้บริการเฉพาะกับแขกที่มางานแต่งงาน

เพื่อให้ชัดเจนขึ้น หลายคนในเมืองหัสดินสามารถสัมผัสถึงความสุขและความยินดีที่งานแต่งงานมอบให้ได้

เลอศิลป์ได้พูดคุยกับสื่อต่างๆ ล่วงหน้า เขาไม่ต้องการให้งานแต่งงานได้รับความสนใจมากเกินไป ดังนั้น ข้อมูลส่วนใหญ่จึงถูกปกปิดและไม่เผยแพร่ทางอินเทอร์เน็ต

ในตอนกลางคืน ทั้งคู่ติดตามพิธีกรงานแต่งงานแบบดั้งเดิมเพื่อซ้อมสำหรับวันถัดไป

แน่นอนว่างานแต่งงานจะจัดขึ้นที่คฤหาสน์ที่พวกเขาเพิ่งซื้อมา นายหน้าอสังหาริมทรัพย์จึงทราบถึงความสำคัญของคฤหาสน์ เขาทำงานล่วงเวลาและเร่งคนงานให้เสร็จทันพิธี

เมื่อทั้งคู่กลับมาถึงคฤหาสน์ ทั้งคู่ก็หมดแรง

ทันใดนั้น ศศิตาก็วิ่งไปหาพวกเขาด้วยท่าทีเคร่งขรึม

พวกเขากล้าดียังไงถึงมาปรากฏตัวที่บ้านหลักของตระกูลฟ้าศิริสวัสดิ์?

“แม่คะ แม่ไม่ต้องสุภาพกับพวกเขามากก็ได้ ยังไงซะ พวกเขาก็ไม่เคยเห็นฉันเป็นลูกแท้ๆ อยู่แล้ว แค่ทำตามที่แม่เห็นว่าเหมาะควรก็พอค่ะ มันจะดีกว่าถ้าพวกเขาไม่มาร่วมงานแต่งในวันพรุ่งนี้”

ให้ตายเถอะ! ช่างเป็นจังหวะที่ดีจริงๆ! อยากจะกลับมารวมตัวกับลูกสาวในวันก่อนวันแต่งงานเหรอ? เห็นๆ กันอยู่ว่าพวกเขาคิดอะไร

รษิกาไม่เชื่อว่าเธอจะมีความสัมพันธ์ในครอบครัวที่ดีกับพวกเขาได้ คนอย่างพวกเขาไม่มีค่าพอให้เธอมาเสียเวลาหรือใจดีด้วย

หลังจากศศิตาจากไป เลอศิลป์ก็กอดรษิกาไว้ แล้วดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขนเพื่อปลอบโยน

“คุณไม่ต้องไปเจอพวกเขาหรอกนะ อย่าให้พวกเขาทำให้อารมณ์เสียเลย” เขากล่าว

รษิกาพยักหน้า แต่เธอก็ยังรู้สึกไม่สบายใจ

พวกเขาต้องมีจุดประสงค์แอบแฝงอยู่แน่ที่โผล่มาโดยไม่ได้รับเชิญ รษิกาเป็นห่วงว่าพวกเขาจะมาร้องขออะไรที่ไร้เหตุผลและทำให้ครอบครัวฟ้าศิริสวัสดิ์ต้องลำบาก

ดังนั้น เธอจึงพูดว่า “เลอศิลป์ ไม่ต้องทำอะไรเลยนะถ้าพ่อฉันขอเงินสินสอดหรืออะไรเทือกนั้น พวกเขาไม่มีสิทธิ์จะพูดอะไรในงานแต่งเราทั้งนั้น”