หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 191

เลอศิลป์เป็นคนตื่นง่าย เพียงเขาได้ยินเสียงก๊อกแก๊กเบาๆ เขาก็ลืมตาขึ้นมาและเห็นว่าคนป่วยตื่นขึ้นมาแล้ว

เธอวางฝ่ามือไปที่หน้าผากตัวเอง เหมือนกำลังจะตรวจดูอุณหภูมิ

“คุณเป็นยังไงบ้าง? ยังมีไข้สูงอยู่ไหม?” เลอศิลป์ลุกขึ้นและเดินมาที่เตียง

รษิกาไม่ขยับตัวก่อนที่จะค่อยๆ จัดแจงตัวเอง เธอพูดด้วยน้ำเสียงสุภาพ “ตอนนี้ฉันรู้สึกดีขึ้นมากๆ เลย ขอบคุณนะ และขอโทษที่ทำให้คุณต้องมาลำบากในคืนนี้”

สีหน้าเลอศิลป์สลดใจเมื่อเห็นท่าทีห่างเหินของเธอ แต่เขาก็รีบซ่อนความไม่พอใจของเขาไว้เมื่อคิดได้ว่าเธอไม่สบายอยู่ “จนตอนนี้คุณก็ยังไม่ได้กินอะไรเลย หิวไหม?” เขาถามด้วยน้ำเสียงที่ห่วงใย

พอเขาพูดเรื่องนี้ขึ้นมา รษิกาก็รู้ตัวว่าเธอกำลังหิวอยู่

นอกจากอาหารกลางวันที่เธอกินไปไม่กี่คำ เธอก็ไม่ได้กินอะไรเลยมาทั้งวันเพราะไข้ของเธอทำให้ไม่อยากอาหารเลย

และเป็นอีกครั้งที่เธอไม่เต็มใจที่จะเป็นหนี้บุญคุณเขา

พอเธอกำลังจะบอกปฏิเสธกับเขา ท้องที่ว่างเปล่าของเธอได้ร้องโครกครากขึ้นมา

แก้มของรษิกาแดงในทันที เธอสงบสติอารมณ์และตอบ “ฉันรู้สึกไม่อยากกินอะไรตอนดึกดื่นขนาดนี้แล้ว”

เลอศิลป์ขมวดคิ้วและออกไปจากห้องคนไข้ทันที

พอได้ยินเสียงประตูปิดข้างหลังเธอ รษิกาหันไปมองแต่ก็พบว่าเลอศิลป์เดินหายไปแล้ว

สิบนาทีต่อมา เขากลับมาพร้อมกับชามข้าวโอ๊ตร้อนๆ

“ในเวลานี้มันมีตัวเลือกไม่เยอะมาก ผมทำได้แค่นี้โดยใช้ไมโครเวฟของโรงพยาบาลน่ะ หวังว่าคุณจะไม่ถือสาอะไรนะ”

รษิกาตกใจกับการกระทำของเขา

เมื่อถึงเวลาที่เธอได้สติกลับมา เขาก็ปรับเตียงของเธอแล้วและวางข้าวโอ๊ตบดไว้ตรงหน้าเธอ

“ขอบคุณนะ” เธอลุกขึ้นและตักมันเข้าปาก

เธอจิกเล็บลงบนฝ่ามือตัวเองขณะที่อธิบายด้วยน้ำเสียงที่เป็นมิตรกว่าเดิมเล็กน้อย “พวกเราไม่ได้คบกันนะ อีกอย่าง คุณไม่มีเหตุผลที่ต้องมาดูแลฉันพิเศษแบบนี้ คุณเลอศิลป์ ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นภาระจริงๆ ถ้าคุณทำอย่างนั้น”

หลังจากที่พูดแบบนั้นออกไป เธอก็มองเลอศิลป์ที่นั่งตรงข้ามอย่างเอาจริงเอาจัง

เลอศิลป์ไม่คิดไม่ฝันมาก่อนว่าการดูแลเธอจะสร้างรอยร้าวระหว่างพวกเขา เขาไม่พอใจอย่างมาก

ถึงแบบนั้นก็เถอะ เขาไม่มีทางปล่อยให้ผู้หญิงอยู่ตัวคนเดียวแน่นอน

หลังจากเงียบไปสักครู่หนึ่ง เขาก็ระงับความโกรธเอาไว้ “คุณอย่าเข้าใจผิดไปเลย ผมแค่คิดว่าไอวี่คงโมโหใส่ผมแน่ๆ ถ้าเธอรู้ว่าผมปล่อยให้คุณอยู่ที่นี่และกลับไปคนเดียว” เขาพูดอย่างเฉยเมย

ในอีกความหมายหนึ่ง เขาบอกเป็นนัยว่าเธอไม่ใช่เหตุผลที่เขายืนกรานที่จะอยู่ต่อ

แม้รษิกาจะเกรงกลัวเล็กน้อย แต่เธอไม่อาจปฏิเสธเขาได้ เธอยอมรับการตัดสินใจของเขาเพราะมันไม่มีตัวเลือกอื่นแล้ว

ทว่าเขาทั้งสองต่างคนต่างก็ไม่พูดอะไรกัน ส่งผลให้บรรยากาศในห้องคนไข้ดูน่าอึดอัดมาก