หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1912

การันต์พยักหน้า เขาเปิดประตูออกมา

เมื่อเข้าไปในห้อง รษิกากับเลอศิลป์ก็เห็นชุดที่ดูเป็นทางการสองชุดถูกจัดวางไว้อย่างเรียบร้อยบนโซฟา เห็นได้ชัดว่าการันต์กับวิชุดาเตรียมชุดนี้เอาไว้ใส่พรุ่งนี้

“เด็กๆ อยู่ไหนล่ะ? เฮ้อ พ่อนี่เป็นตาที่แย่จริงๆ เลย!” การันต์กระตือรือร้นมากกว่าเก่า เขารีบรินน้ำให้พวกเขาแล้วค่อยๆ นำแก้วน้ำมาให้

ต่อจากนั้น เขาก็หันหลังเดินเข้าไปในห้องอีกห้องหนึ่ง

วิชุดาจ้องมองรษิกาด้วยความอิจฉา เธอริษยาความมั่นใจที่รษิกามี

ถ้าเราพูดถึงสายสัมพันธ์ในครอบครัว เห็นได้ชัดว่ายุพดีลูกสาวฉันเหนือกว่ามาก เธอยังมีเพื่อนที่ร่ำรวยอยู่มากมาย ฉันแค่ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมถึงยอมลดตัวไปเป็นไกด์ธรรมดาๆ และยังครองตัวเป็นโสดอยู่อย่างนั้น ในอีกด้านหนึ่ง ยศวินก็เดตกับผู้หญิงดีๆ ตั้งหลายคน แต่ความสัมพันธ์ของพวกเขาก็ไม่ได้ดีเลย

ยิ่งวิชุดาคิดเรื่องนี้มากเท่าไร เธอก็ยิ่งอิจฉามากขึ้นเท่านั้น แต่เธอก็เก็บอารมณ์เอาไว้และยิ้มอย่างพึงพอใจอยู่ตลอดเวลา

ไม่นานนัก การันต์ก็ออกมาจากห้องพร้อมเสื้อผ้าหลายชุดในมือเขา “พ่อรู้สึกแย่มากที่ไม่สามารถซื้อเสื้อผ้าแพงๆ มากกว่านี้ได้ แต่พ่อหวังว่าเธอจะรับของขวัญสำหรับเด็กๆ จากพ่อไปนะ!”

เขาเดินมาหยุดอยู่ต่อหน้ารษิกา

รษิกาขมวดคิ้ว เธอไม่ยอมรับของขวัญที่เขาให้มา

สีหน้าเลอศิลป์เย็นชามากขึ้น “ชุดพวกนี้เล็กเกินไปแล้ว เด็กๆ โตไวมาก ผมไม่คิดว่าพวกเขาจะใส่ได้”

การันต์ยืนอยู่กับที่ด้วยความอึดอัดใจ เขาไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรดี

จากนั้น เธอก็ตอบอย่างเย็นชา “ฉันไม่เคยได้รับผลประโยชน์อะไรในตอนที่โรงงานเป็นไปได้ดีเหมือนกันนะ ธุรกิจนั่นล้มเหลวไปเพราะพวกคุณยโสโอหังมากไปหรือเปล่า?”

รษิกาไม่อยากปล่อยให้พ่อและแม่เลี้ยงของเธอรอดจากเรื่องนี้ไปได้ง่ายๆ

อันที่จริง เธอรู้นิสัยของคนเหล่านี้ดีกว่าใคร

เมื่อได้ยินเช่นนั้น การันต์กับวิชุดาก็ไม่สามารถคงสีหน้าท่าทางของพวกเขาไว้ได้ การันต์ตัวสั่นเล็กน้อยขณะที่ขมวดคิ้ว เสียงของเขารุนแรงขณะที่พูดว่า “รษิกา เธอจะแต่งงานอยู่แล้ว ในฐานะพ่อ ฉันก็รีบมางานแต่งของเธอในทันที เธอไม่จำเป็นต้องทำตัวหุนหันพลันแล่นแบบนี้เลย ถ้าเธอคิดว่าฉันเป็นหนามยอกอก ฉันจะไปตอนนี้เลยก็ได้”

“การันต์ คุณพูดอย่างนั้นได้ยังไง? โถ่ ทำไมคุณถึงได้ดื้อรั้นนัก?” วิชุดาดึงเสื้อของสามี เธอยิ้มอย่างกระอักกระอ่วนและเสริมว่า “รษิกาพูดถูกแล้ว เมื่อก่อนนี้เรามั่นอกมั่นใจมากเกินไป เราก็เลยเป็นหนี้เพราะเรามันไร้ประโยชน์ รษิกา อย่าโกรธเลยนะ พ่อของเธอกับฉันจะไปทันทีหลังจากร่วมงานแต่งเธอเรียบร้อยแล้ว! เราจะไม่ก่อเรื่องอะไรให้เธอเลย!”