หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1944

ขนิษฐาเกลียดชังพี่ชายของเธอมากที่เปิดเผยตัวตนของเธอ ทั้งยังไล่จักรภพออกไป และเรียกร้องให้ย้ายเธอไปที่โรงพยาบาลอื่น ฉันไม่คิดว่าเมธินีจะเป็นผู้อำนวยการเพราะเธอดูเด็กมาก ฮึม รษิกาอาจเป็นผู้ก่อตั้งโรงพยาบาล แต่จากสิ่งที่ฉันรู้เกี่ยวกับเธอ ฉันสงสัยว่าเธอจะปล่อยให้เมธินีรับตำแหน่งเพราะระบบอุปถัมภ์ นี่คงหมายความว่าเมธินีสามารถรับผิดชอบหน้าที่ของผู้อำนวยการได้ พระเจ้า ฉันหยุดอิจฉาไม่ได้เลยที่เห็นจักรภพยืนอยู่ข้างๆ เมธินี

“ในเมื่อคุณเป็นผู้อำนวยการ ผมอยากให้คุณรับผิดชอบคำพูดคุณด้วย” ชโยดมยังคงหุนหันพลันแล่น

เมธินีโมโหกับคำพูดของเขา จึงพูดออกไปอย่างเย็นชา “ได้สิ และฉันจะทำด้วย! ในเมื่อรังเกียจโรงพยาบาลเรานัก ฉันจะจัดการขั้นตอนออกจากโรงพยาบาลให้คนไข้เดี๋ยวนี้เลย”

เธอออกไปหาแพทย์เจ้าของไข้ของขนิษฐาให้ดำเนินการตามสิ่งที่เธอพูดว่าจะทำ

จักรภพตามเธอไปและอธิบายเป็นเชิงขอโทษ “อย่าโกรธเลยนะ เมธินี ชโยดมเป็นคนไม่มีเหตุผลเสมอ”

“คุณพยายามจะห้ามฉันเหรอ?” เมธินีโต้แย้ง ให้ตายเถอะ ทำไมถึงยังดีกับพวกเขาอยู่ได้ทั้งที่เขาไล่คุณออกมาอย่างนี้?

“เปล่า ไม่ได้จะห้าม ผมแค่สงสัยว่าคุณจะได้รับเรื่องร้องเรียนไหมถ้าคุณทำแบบนี้ มันจะกระทบกับชื่อเสียงของคุณนะ” นั่นคือความกังวลของจักรภพอย่างแท้จริง

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เมธินีก็รู้สึกดีขึ้น จากนั้น เธอก็หยุดเดินแล้วมองหน้าเขา “มันไม่สำคัญหรอก คุณชโยดมเป็นคนพูดจาถึงโรงพยาบาลเราไม่ดีซะก่อน ถึงแม้ว่ารษิกาจะเข้ามาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ เธอก็จะไม่โทษฉันหรอก”

จากนั้น เธอก็เดินไปที่ห้องทำงานของแพทย์เจ้าของไข้ขนิษฐา และอธิบายสถานการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว

ในเมื่อเป็นคำสั่งจากผู้อำนวยการ แพทย์จึงทำตามคำสั่งโดยไม่ถามอะไรสักคำ

เขาไม่เข้าใจเลยว่าทำไมฉันอารมณ์เสีย ฉันนี่หมดคำจะพูดจริงๆ เขาเป็นคนซื่อๆ แต่ฉันจะพูดอะไรได้ล่ะ? เมื่อเมธินีคิดได้เช่นนั้น เธอก็ถามว่า “แล้วคุณต้องการทำอะไรอีก?”

“เอ่อ…” เธอตะลึงไปกับความตรงไปตรงมาของเขา โอย ตาบ้านี่เอาจริงเหรอ?

เอาล่ะ ฉันว่าเขาแค่ต้องการไปกินข้าวกับฉันจริงๆ น่ะแหละ ท้ายที่สุดแล้ว เธอก็พยักหน้า “ได้สิ งั้นรอเดี๋ยวนะ”

หลังจากจักรภพออกจากห้องไป เมธินีก็เล่าเรื่องการย้ายโรงพยาบาลของขนิษฐาให้รษิกาฟัง เพื่อป้องกันไม่ให้ชโยดมแจ้งเรื่องร้องเรียนที่ไร้สาระ

รษิกาแปลกใจหลังจากได้รู้เรื่องนั้น “งั้นชโยดมก็มา แล้วไล่คนที่น้องสาวเขารักไปเหรอ? เธอโชคดีแล้วล่ะ เมธินี!”

นั่นทำให้เมธินีตกตะลึง พอมาลองคิดดู ฉันว่าฉันก็โชคดีจริงๆ น่ะแหละ

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม