หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1950

หลังจากพิจารณาเพิ่มขึ้นแล้ว จักรภพก็ตัดสินใจไปช่วยขนิษฐา

อย่างไรเสีย เขาก็เป็นคนทำให้เกิดรถชนขึ้นมา แต่เมื่อเขาได้รู้ว่าเธอเป็นน้องสาวแท้ๆ ของชโยดม เขาก็รู้สึกรังเกียจเธออยู่ในใจอย่างอธิบายไม่ถูก

ก่อนจะไปรับเธอที่โรงพยาบาล เขาตรงไปที่บ้านของเมธินีตามปกติ พร้อมด้วยอาหารเสริมแบบดั้งเดิมในรถ เพื่อจะนำไปให้เรขาหลังออกมาจากสำนักงานตำรวจจราจร

เมื่อเขาไปถึงบ้านเมธินี เรขาก็รีบออกมาหาอย่างกระตือรือร้นและช่วยเขาถือของ จากนั้น เธอก็นำกาแฟมาให้เขาแก้วหนึ่ง

“เธอว่างไหม? จักรภพ ลองไปดูเมธินีให้หน่อยสิ วันนี้ดูไม่ค่อยสบายเท่าไรเลย” เมื่อได้ยินเช่นนั้นแล้ว จักรภพก็สังเกตเห็นได้ทันทีว่ารถของเมธินีจอดอยู่ที่ลานหน้าบ้าน

“อะไรนะครับ? เมธินีไม่สบายเหรอ?” สีหน้าของจักรภพเป็นกังวลอย่างเห็นได้ชัด และเขาก็เดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นทันที

รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเรขาทันที เมธินีไม่ได้ป่วยอะไรมาก แต่ช่วงนี้เธอเหนื่อยล้า เป็นผลให้เธอปวดท้องมากเพราะตอนนี้เธอเป็นประจำเดือน

จักรภพตรงไปยังห้องของเมธินีที่ชั้นสอง

ประตูห้องปิดอยู่ เขาเคาะประตูแล้วร้องถาม “คุณอยู่ในนั้นไหม? เมธินี ผมมารบกวนการพักผ่อนของคุณหรือเปล่า? แล้วคุณรู้สึกยังไงบ้างล่ะ? คุณอยากไปตรวจร่างกายที่โรงพยาบาลไหม?”

เมธินีตกตะลึงไปพักหนึ่งเมื่อได้ยินเสียงจักรภพทันทีที่เธอตื่นขึ้นมาจากการงีบหลับ

ลึกๆ แล้ว เธอรู้สึกดีใจเล็กน้อยที่ได้ยินเสียงเขาพูดอย่างตื่นตระหนก

“ฉันไม่เป็นไร แล้วนี่คุณมาที่นี่ทำไมกัน?” เธอถาม ก่อนจะรีบลุกจากเตียงและเปลี่ยนชุดนอนออก

เธอรู้สึกว่าจักรภพจะไม่เปิดประตูแล้วบุกเข้ามา แต่เธอไม่ได้คิดเลยสักนิดว่าประตูจะไม่ได้ลงกลอนเอาไว้

ทันใดนั้น ก็มีลมพัดเข้ามาอย่างแรง

เธอกำลังถอดเสื้อออกพอดีขณะที่ลมเย็นๆ พัดผ่านหลัง ทำให้รู้สึกเย็นวาบ

เธอเหลือบมองไปข้างหลัง และเห็นสายตาของจักรภพ ทันใดนั้นเธอก็ตกตะลึงตัวแข็งไปทันที

จักรภพเองก็เช่นเดียวกัน เขาไม่คิดว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นมา เขาตะกุกตะกัก ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรอยู่เป็นเวลานาน

“อ๊ะ! ปิดประตู เร็วเข้าสิ!” เมธินีรีบปิดบังร่างกายด้วยสองมือเธอแล้วงอตัวอยู่บนโซฟา

เธอรู้สึกราวกับว่าทุกรูขุมขนในร่างกายของเธอกำลังแผ่ความร้อนออกมา และใบหน้าของเธอก็ร้อนผ่าวอย่างรุนแรง

บ้าจริง! น่าอายอะไรอย่างนี้นะ! โชคดีที่ฉันถอดแค่เสื้อนอนเท่านั้น!

“คุณรู้สึกยังไงบ้าง? เมธินี คุณน่าจะรู้ว่าตัวเองเป็นอะไรเพราะคุณเป็นหมอ ใช่ไหม?” จักรภพยืนนิ่งอยู่นานก่อนที่เขาจะพูดคำนี้ออกมาได้

ในขณะนั้นเอง ประตูก็เปิดออกช้าๆ เมธินีก้มตาลง ไม่กล้าที่จะมองจักรภพ

รอยแดงบนใบหน้าที่จางลงก่อนหน้านี้ปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง

“ฉันไม่เป็นไรหรอก อย่างที่คุณรู้ ฉันเป็นหมอนะ ถ้าฉันไม่สบายจริงๆ ฉันก็จะเขียนใบสั่งยาของฉันเอง ว่าแต่ คุณมาที่นี่ทำไมล่ะ?”

เธอเดินเข้าไปหาชายหนุ่ม ทันใดนั้นก็รู้สึกเหมือนได้ยินเสียงหัวใจเต้นรัว

มันเต้นอย่างรวดเร็วราวกับจะกระโจนออกมาจากอกของเธอ

ความเจ็บปวดที่ท้องของเธอเริ่มก่อตัวขึ้นอย่างกะทันหัน ทำให้เธอขมวดคิ้วเล็กน้อยโดยไม่ทันตั้งตัว

“คุณบอกว่าคุณไม่เป็นไรงั้นเหรอ? คุณป่วยเป็นอะไรกันแน่? ผมจะพาคุณไปโรงพยาบาลให้หมอคนอื่นตรวจคุณ” จักรภพเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าที่สวยงามของเมธินีอย่างมึนงงอยู่ครู่หนึ่ง

หลังจากนั้น เขาก็เห็นความเจ็บปวดบนใบหน้าของเธออย่างเลือนลางและตกใจกลัวขึ้นมาทันที