หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1958

หัวใจของรษิกาแตกสลายลงเมื่อความสงสารที่เธอมีต่อการันต์นั้นหายไปในทันที

เธอฝืนยิ้มซึ่งแฝงไปด้วยความขมขื่น “งั้นฉันเดาว่าการหย่าร้างของเขากับวิชุดาคงเป็นแค่กลอุบายเพื่อเรียกความเห็นอกเห็นใจเท่านั้น ฉันสงสัยว่าแรงจูงใจของเขาเบื้องหลังทั้งหมดนี้คืออะไรกันแน่”

เลอศิลป์พยักหน้า คนที่อยู่ในสถานะอย่างเขาจะไม่สนใจคนอย่างการันต์ แต่เขาก็เป็นห่วงว่ารษิกาจะหงุดหงิดที่มีพ่อเช่นนี้

“บางทีเขาอาจจะพยายามเข้าใกล้คุณตอนนี้เพราะคุณมีเงินที่เขาต้องการ”

คำพูดของเลอศิลป์ทำให้ไม่จำเป็นต้องวิเคราะห์การกระทำของการันต์อีกต่อไป

รษิการู้สึกผิดหวังมากจนตัดสินใจไม่ให้โอกาสพ่อที่ประพฤติผิดของเธออีก

...

หนึ่งสัปดาห์ต่อมา รษิกาไม่ได้ไปสถาบันวิจัยบ่อยๆ เหมือนเมื่อก่อนแล้ว แต่ยังคงมีการผลิตยาใหม่ๆ อย่างต่อเนื่อง

ราคาที่บริษัทยากำหนดไว้หมายความว่าพวกเขาต้องประสบกับการขาดทุนในทุกเดือน ฟลอร่าเวอบากรุ๊ปเจริญรุ่งเรืองภายใต้การนำของจิรายุ โดยที่กำไรของบริษัทเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งเพียงพอที่จะครอบคลุมต้นทุนการวิจัยยา

เจ้าหน้าที่ในบริษัทได้เชิญรษิกาไปร่วมการประชุมยกย่องเชิดชูเกียรติหลายครั้งและต้องการมอบตำแหน่งอันทรงเกียรติหลายตำแหน่งให้กับเธอ แต่เธอก็ปฏิเสธทุกตำแหน่ง

หาญชัยสอนเธอมาว่าอย่าได้ไล่ตามชื่อเสียงที่ไร้ประโยชน์เหล่านั้น

เขาสามารถสร้างชื่อเสียงเงินทองได้ แต่กลับเลือกที่จะเป็นศาสตราจารย์วิจัยต่อไป

ในวันนั้น รษิกานำพงศกรและผู้บริหารระดับสูงหลายคนในสถาบันวิจัยไปที่โรงแรม พวกเขากำลังเตรียมตัวพบกับบริษัทยาจากอาดรูนเพื่อหารือเกี่ยวกับสิทธิบัตร

แม้ว่าพวกเขาจะประสบกับการขาดทุนในประเทศ แต่การมอบสิทธิบัตรให้กับบริษัทต่างชาติจะช่วยให้พวกเขาสร้างกำไรได้มากขึ้น

พงศกรท่วมท้นไปด้วยความรู้สึกมากมาย

ผู้บริหารระดับสูงที่เหลือซึ่งทำหน้าที่วิจัยและพัฒนาต่างก็เห็นด้วยกับเขาในขณะที่พยักหน้า พวกเขาไม่เคยแม้แต่จะฝันว่าจะได้ใช้ชีวิตที่ร่ำรวยและรุ่งโรจน์เมื่อตัดสินใจเดินตามรอยรษิกาซึ่งเป็นผู้นำ แต่ฟลอร่าเวอบากรุ๊ปกลับให้โบนัสก้อนโตแก่พวกเขาอย่างไม่คาดคิด ทุกคนที่อยู่ที่นั่นได้รับโบนัสเป็นเงินหลายล้าน

“ฉันต้องยอมรับว่าฉันไม่ได้มองการณ์ไกลอย่างที่คุณคิด ฉันแค่ทนเห็นคนยากจนต้องทนทุกข์ตลอดชีวิตเพราะความเจ็บป่วยไม่ได้”

นั่นคือเป้าหมายที่เธอตั้งไว้ตั้งแต่แรก การเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ที่เกิดขึ้นระหว่างทางไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของแผน

ทันใดนั้น รษิกาก็เห็นใบหน้าที่คุ้นเคยแต่ก็ดูห่างเหินสำหรับเธอขณะที่เธอกำลังจะก้าวออกจากทางเข้าโรงแรม

รอยยิ้มของเธอแข็งค้าง

เธอมาเจอเข้ากับคนที่เธอเกลียดที่สุด ยุพดีนั่นเอง